Deze serie was ondergebracht in de rubriek ‘Het Leven Zelf’. Maar in de delen 1. en 4. van deze serie was geen levende ziel te bekennen (ook geen dode zielen trouwens). In deel 1.* waren beelden van vertrekken in vakantieverblijven/internaten te zien waarin de gasten/bewoners sliepen en maaltijden gebruikten. In deel 4.** zagen we een waslokaal en een keuken. Beelden van geheel door mensen verlaten ruimten. Wie destijds op vakantie, of voor veel langere tijd in zo’n instituut verbleef en familie, vrienden en kennissen een levensteken wilde sturen had meestal een grote variatie aan prentbriefkaarten tot zijn beschikking. Heel vaak waren daarop diverse interieurs afgebeeld in verlaten toestand. Alsof de door Mient Jan Faber en zijn IKV geromantiseerde neutronenbom zojuist Grote Schoonmaak had gehouden. (Voor tijdgenoten uit het einde van de jaren ‘70 was de Neutronenbom erg Gemeen omdat hij mensen doodde, maar gebouwen liet staan. In eh tegenstelling tot de eh..... Atoombom, uitgevonden in 1945, die gebouwen verwoestte, maar mensen liet staan ...toch? En dan die misleidende aanduiding van neutraliteit, gekoppeld aan het christelijk Kruis van de kruisraket! Wat een misselijk complot!)

Een overvloed aan degelijk gemeubileerde ruimten, niet echt uitgestorven, maar geen mens in zicht. ‘Waarom?’ ‘Leuk dat u dat vraagt!’ ‘Omdat de afzenders zelden zin hebben kaarten te versturen waarop allemaal niet-afzenders te zien zijn.’ ‘Daarom’ - al die lege bedden. Die lege tafels. (Ik kan met mijn prentbriefkaartencollectie van ‘verblijfsoord-bedden’ moeiteloos tot 10 tellen: 1 bed, 2 bedden, 3 bedden, 4 bedden, 5 bedden per kaart, ga maar door.) ‘Pim, ben jij dat daar, op de hoek van die tafel?’ ‘Is dat onze Jeanne, daar bij de open haard van Borgerhout?’ ‘Karel, wat zie je er raar uit in die eetzaal van Tegenstaete!’ ‘Wat is dat voor een zaaloudste daar in De Kievit?’ Schei uit! Veel liever een onbewoonde ruimte, een kaal gebouw. En dan misschien zelf een kruisje zetten: ‘Hier zit/slaap/eet/ben ik. Knus hè?!’ Het is hier erg gezellig, het regent, maar we doen de hele dag leuke spelletjes! Ik heb met Michiel uit Den Bosch een Geheime Club opgericht. Joke kan heel mooi zingen. Jij zou het ook leuk vinden!

Toch waren er ook bevolkte prentbriefkaarten uit de verblijfsoorden. Geen ‘uitzonderingen die de regel bevestigen’ want wat is dat voor non-verklaring. Misschien gewoon omdat de hoofden/ directeuren/ jeugdherbergvaders/ volkshoogeschoolleiders ook iets levendigers in het kaarten-assortiment wilden hebben. Misschien werden ze wel nauwelijks verstuurd. Maar ze waren er wel. Nu eens echte mensen in beeld. Het zijn deze keer kinderen die ‘eens goed kunnen bijkomen’ (tegenwoordig zeggen we: ‘er eens helemaal uit zijn’).

Kaart 1. laat 8 meisjes zien die zich bevinden in de ‘Wasgelegenheid’ van ‘Vacantie Kinderfeest Rotterdam’, gevestigd te Baarn. Ze zijn decent gekleed (een meisje heeft ook het hoofd bedekt) en laten een straal water langs hun handen gaan. Qua wassen heeft het weinig om het lijf. De capaciteit van de wasgelegenheid lijkt niet maximaal benut: Aan elke ‘kranenzuil’ ontspruiten minstens 8 kranen en is dus ruimte voor evenveel wassenden, drie keer zoveel als er nu zichtbaar zijn.

Kaart 2. brengt ons weer (net als in de vorige aflevering**) naar ‘Herstellingsoord Villandry’, Nijmegen. Ditmaal gaat het om het ‘Kinderhuis’ alwaar op het gazon vóór het huis 29 jongens en meisjes met 5 vrouwelijke 'leidings' poseren voor de ‘Ochtendgymnastiek’. De kinderen zitten op het grasveld, in V-formatie, de handen strak naar voren gestrekt (‘Zweedse Gymnastiek’). De 'leidings' kijken goedkeurend toe. Eén kind doet niet mee en staat aan de hand van een leidende mevrouw: Zielepoot? Dekselse rakker? Groen is behalve het gras ook het decor van de boombladeren.

Volgende keer beelden van de inslagen van echte bommen.