Ik heb een nieuwe verslaving en het is bijzonder alarmerend. Nee, het gaat niet om sigaretten, chocola of drank maar het is wel net zo slecht voor mijn bankrekening. Slechter zelfs. Het is namelijk internetshoppen.

Ik weet ook wel dat er mensen zijn die het al járen doen. Aanvankelijk was ik erg sceptisch, want een middagje in de stad rondhangen met een dikke portemonnee vond ik nooit vervelend. Lekker kijken wat er nu weer voor nieuws was, onderweg een terrasje pikken en tegelijk wat inspiratie opdoen bij de mensen om je heen. En zoals ons aller fashionguru Carrie uit Sex and the City ooit zei: shopping is my cardio. Nu ik erover nadenk, ik loop inderdaad meer tijdens een middagje shoppen dan tijdens een sportschoolbezoek op de loopband. Maar toch heeft het internetshoppen mij voor zich gewonnen. Nooit geweten dat een middagje achter de computer doorbrengen zo leuk kon zijn.

Het begon met een tip die ik kreeg over een leuke site, namelijk asos.com. Dit is een internetwinkel uit Groot-Brittannië. Via deze site wordt alles verkocht wat met mode te maken heeft. Natuurlijk kleding, maar ook schoenen, sieraden, tassen, lingerie, make-up etc. Zowel voor mannen als vrouwen. Bij het soort producten moet U denken aan winkels als Mango en Zara. De eerste keer dat ik op de site terecht kwam, heb ik er meteen uren doorgebracht. Ik bleek namelijk net in de goede tijd langs te zijn gekomen, want ook internetwinkels hebben uitverkoop. En welke persoon met gezond verstand zegt daar nee tegen? Enthousiast begon ik te klikken met mijn muis. Op de site staan een heleboel leuke kleren, en daar staat bij hoe je ze kunt combineren en welke ‘celebs’ iets soortgelijks dragen. Niet dat ik dat advies nodig heb en ik ga heus niet iets kopen omdat mijn favoriete celeb het draagt. Maar toch, op die manier is het net een modetijdschrift.

En ook een internetwinkel kan ik maar moeilijk verlaten zonder iets te bestellen, zo bleek al snel. Een paar leuke schoentjes voor nog geen € 10. Inladen! Want er bestaan zelfs virtuele winkelmandjes. Nog een paar leuke truitjes erbij en ik was klaar om uit te checken, de virtuele variant van afrekenen. Eerst mijn gegevens invullen en toen kwam ik op de pagina met de rekening. Alle kosten stonden mooi onder elkaar vermeld. Maar bij mijn bestelling van misschien € 20 was wel een bedrag van € 18 opgeteld. Dat bleken de verzendkosten te zijn. Natuurlijk had ik wel op verzendkosten gerekend, maar niet op zo’n bedrag. Dus sleepte ik mijn muis naar het kruisje rechtsboven in mijn scherm en klikte de site weg. Op zich was het niet buitengewoon duur, maar alleen al uit principe besloot ik niet te bestellen.

Dat is één nadeel van kopen op internet, de verzendkosten. Het andere grote nadeel is dat je kleding niet kunt passen. Die modellen die de kleding showen voor de foto’s hebben natuurlijk een perfect figuur. En de kleding zou hier en daar met spelden vast gemaakt kunnen zijn, om het model nog mooier te maken. Dat kun je dus niet zien op die foto’s. Daarom besloot ik me voortaan te concentreren op accessoires. Iets minder naïef na mijn eerdere avontuur, begaf ik mij op e-bay. Inderdaad, de bekende veilingsite.

Deze keer draaide de zoektocht om een Balenciaga Motorcycle Le Dix bag. Nou ja, een goeie nepperd dan. Voor het geval U het niet wist, dit was dé tas van het afgelopen seizoen. Een beetje ‘celeb’ had een exemplaar in elke mogelijke kleur. En om Hollywood een heel klein beetje hier naar toe te halen, wou ik er ook een. Ik heb even overwogen om het geld dat voor mijn collegegeld bestemd was (ja, zo duur zijn de krengen) te besteden aan zo’n tas, maar zo’n shopaholic ben ik ook weer niet. Bovendien is er meestal een wachtlijst voor dat soort tassen. Dus tegen de tijd, dat ik er een zou krijgen, zouden ze allang weer uit zijn.

Dus surfte ik naar e-bay. Ik typte het woord ‘motorcycle bag’ in en voilá: ik wist meteen dat ik op de goede plaats was. Er werden op dat moment zo’n 1500 motorcycle bags aangeboden. Ongeveer de helft waren echte tassen voor op de motor. En ongeveer een kwart was zo slecht nagemaakt, dat straalde er zelfs op de foto’s vanaf. Maar winkelen, op wat voor manier dan ook, eist nu eenmaal doorzettingsvermogen.

Ook op e-bay worden exemplaren aangeboden die vanuit Hong-Kong of ergens daar in de buurt moeten worden opgestuurd, maar daar trapte ik dus niet meer in. Na lang zoeken vond ik een mooie tas. Hij stond op dat moment op 1 Engelse pond. Dat sprookje ging natuurlijk niet door en naarmate het einde van de veiling dichterbij kwam, steeg het bod. Zo’n uur voor het eind van de veiling stond de tas op 9 pond. Ik trok de stoute schoenen aan en bood 9,50 pond. Tja, ik ben nu eenmaal een gierige Nederlander. Het bod ging nog wel een paar keer omhoog maar ik bleef scherp en ontdekte zelfs dat dat bieden ook wel wat heeft. Uiteindelijk heb ik de tas gewonnen, zoals dat heet, voor ongeveer 25 pond, inclusief verzendkosten. Toen moest ik natuurlijk wel even op mijn nieuwe tas wachten, dat is nog een nadeel van internetshoppen. Maar na twee weken was ik de trotse bezitter van een goed nagemaakte Motorcycle Bag.

Dat was mijn eerste internetaankoop en waarschijnlijk zullen er nog heel wat volgen. Echt winkelen zal ik heus wel blijven doen, het is immers wel zo prettig de dingen te kunnen passen. Maar, zeker met de winter op komst, is het ook wel lekker om af en toe een dagje achter de computer door te brengen.