archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 5
Jaargang 19
16 december 2021
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Stones, country licks Henk Klaren

1905VG Country
Spotify, daar doe ik eigenlijk niet zo veel mee. Voor om eens te luisteren naar iets waar ik over lees, of waarover ik iets hoor. Een heel enkele keer maak ik een playlist om af te draaien als ik bezig ben – zoals nu – om een stukje voor De Leunstoel te tikken. En heel soms ontdek je al doende weer eens wat nieuws. Niet zo vaak als dat gebeurt met Youtube, want daar kun je jezelf echt verliezen in het volgende filmpje, omdat er altijd een reeks vergelijkbare zichtbaar zijn.

Maar enfin, Spotify dus. Ik zocht weer eens wat. Ik meen dat ik weer eens even wilde luisteren naar Far Away Eyes van de Stones. Tsja, dat vind ik nu eenmaal erg mooi. Zo’n soort gevoel als bij Dylan’s Sad Eyed Lady of the Lowlands. Die nummers lijken helemaal niet op elkaar, maar toch. Terug naar Far Away Eyes. Toen ik het gevonden had, niet zo moeilijk hoor, merkte ik dat mijn vindplaats een zogenaamde openbare playlist was. Ik weet niet meer hoe die heette, maar het eerste nummer op die lijst was Far Away Eyes en hij stond vol met country- of countryachtige nummers van de Rolling Stones. Leek me leuk om een keer eens een stukje over te schrijven. Dus toen ik daar aan toe was ging ik maar weer eens op zoek. Toen bleek, dat er ontzéttend véél playlists met Stonesnummers op Spotify staan. Als je er over nadenkt is dat niet zo wonderlijk, maar dat had ik eigenlijk nog nooit gedaan. Daar over nadenken bedoel ik. Nou ja, waarom ook?
Dus ik weer op zoek naar die ene playlist. Die heb ik nooit terug kunnen vinden. Wel een andere met countrynummers: Rolling Stones Country Licks heet die. Far Away.. etc. staat er ook op, maar op nummer 10. Vanzelfsprekend gaat het grotendeels om dezelfde stukken als op die andere lijst. Ik kende natuurlijk vrijwel alle nummers. Maar sommige albums, zoals Metamorphosis en No Spare Parts, heb ik niet. Vrij obscure albums naar mijn idee. Merkwaardig was dat ik The Worst niet meteen herkende. Dat staat op Voodoo Lounge en die heb ik en draai ik best veel.

De country invloeden in de nummers van deze lijst komen volgens de overlevering uit de vriendschap van Keith Richards met Gram Parsons. Zij deelden een niet zo gezonde hobby. Parsons is te vroeg gestorven – aan een combinatie van morfine en alcohol – om tot de zogenaamde club van 27 te behoren. Hij moest zijn 27ste verjaardag nog vieren. Hij was de eerste de beste van de zogenaamde cosmic cowboys. Psychedelische countrytypes zeg maar. Keith had wel meer vriendschappen waar middelen er toe deden. Zo schijnt Yoko Ono zich weleens hardop te hebben afgevraagd of het nou wel goed was voor John Lennon als hij weer eens horizontaal de woning van Keith Richards verliet. 
Sómmige Stonesnummers klinken echt wel een beetje als country. Maar in de meeste gevallen is het in mijn oren gewoon Stones-rock’n roll met een toegevoegde pedal steelguitar. Toegegeven Ronnie Wood doet daar zijn best op. Maar, zoals Jagger naar verluidt tegen Richards zei, mijn stem is geschikter voor de blues dan voor de country.

The Rolling Stones - Far away eyes

----------

Het plaatje is van Han Busstra



© 2021 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Stones, country licks Henk Klaren
1905VG Country
Spotify, daar doe ik eigenlijk niet zo veel mee. Voor om eens te luisteren naar iets waar ik over lees, of waarover ik iets hoor. Een heel enkele keer maak ik een playlist om af te draaien als ik bezig ben – zoals nu – om een stukje voor De Leunstoel te tikken. En heel soms ontdek je al doende weer eens wat nieuws. Niet zo vaak als dat gebeurt met Youtube, want daar kun je jezelf echt verliezen in het volgende filmpje, omdat er altijd een reeks vergelijkbare zichtbaar zijn.

Maar enfin, Spotify dus. Ik zocht weer eens wat. Ik meen dat ik weer eens even wilde luisteren naar Far Away Eyes van de Stones. Tsja, dat vind ik nu eenmaal erg mooi. Zo’n soort gevoel als bij Dylan’s Sad Eyed Lady of the Lowlands. Die nummers lijken helemaal niet op elkaar, maar toch. Terug naar Far Away Eyes. Toen ik het gevonden had, niet zo moeilijk hoor, merkte ik dat mijn vindplaats een zogenaamde openbare playlist was. Ik weet niet meer hoe die heette, maar het eerste nummer op die lijst was Far Away Eyes en hij stond vol met country- of countryachtige nummers van de Rolling Stones. Leek me leuk om een keer eens een stukje over te schrijven. Dus toen ik daar aan toe was ging ik maar weer eens op zoek. Toen bleek, dat er ontzéttend véél playlists met Stonesnummers op Spotify staan. Als je er over nadenkt is dat niet zo wonderlijk, maar dat had ik eigenlijk nog nooit gedaan. Daar over nadenken bedoel ik. Nou ja, waarom ook?
Dus ik weer op zoek naar die ene playlist. Die heb ik nooit terug kunnen vinden. Wel een andere met countrynummers: Rolling Stones Country Licks heet die. Far Away.. etc. staat er ook op, maar op nummer 10. Vanzelfsprekend gaat het grotendeels om dezelfde stukken als op die andere lijst. Ik kende natuurlijk vrijwel alle nummers. Maar sommige albums, zoals Metamorphosis en No Spare Parts, heb ik niet. Vrij obscure albums naar mijn idee. Merkwaardig was dat ik The Worst niet meteen herkende. Dat staat op Voodoo Lounge en die heb ik en draai ik best veel.

De country invloeden in de nummers van deze lijst komen volgens de overlevering uit de vriendschap van Keith Richards met Gram Parsons. Zij deelden een niet zo gezonde hobby. Parsons is te vroeg gestorven – aan een combinatie van morfine en alcohol – om tot de zogenaamde club van 27 te behoren. Hij moest zijn 27ste verjaardag nog vieren. Hij was de eerste de beste van de zogenaamde cosmic cowboys. Psychedelische countrytypes zeg maar. Keith had wel meer vriendschappen waar middelen er toe deden. Zo schijnt Yoko Ono zich weleens hardop te hebben afgevraagd of het nou wel goed was voor John Lennon als hij weer eens horizontaal de woning van Keith Richards verliet. 
Sómmige Stonesnummers klinken echt wel een beetje als country. Maar in de meeste gevallen is het in mijn oren gewoon Stones-rock’n roll met een toegevoegde pedal steelguitar. Toegegeven Ronnie Wood doet daar zijn best op. Maar, zoals Jagger naar verluidt tegen Richards zei, mijn stem is geschikter voor de blues dan voor de country.

The Rolling Stones - Far away eyes

----------

Het plaatje is van Han Busstra

© 2021 Henk Klaren
powered by CJ2