De bladeren beginnen al te kleuren

Totdat ze door de wind worden verspreid

Om ergens op de bodem te belanden,

En rond, ovaal, of haast gevormd als handen

Te geuren in de herfstse vochtigheid

Het zijn niet slechts de treurwilgen die treuren

Het blad ligt eerst de bodem op te fleuren

Geen reden dus nog voor weemoedigheid

De kleuren, nervaturen en de randen

De gratie waarmee ze kunnen landen

Geven aan het blad een kwaliteit

Die als het moet mensen op kan beuren

Het blad blijft vallen, kruinen worden kaal

De oksels, bolsters, eikels, harde noten

De bomen worden van hun tooi ontdaan

Om daar tenslotte naakt bijeen te staan

Als zuilen aan de bladergrond ontsproten

Versteende massa biomateriaal.

----------

Het laatste blad is geportretteerd door Petra Busstra.

Meer informatie: www.petrabusstra.com