 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 18 Jaargang 18 2 september 2021 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
| Rechtop | Thomas van der Steen | |||
 Toen hij kantoor hield in de wijk achter de benzinepomp tankte hij bij ons. Altijd vroeg, altijd bij pomp 7. Zijn statige gestalte verrees uit de indrukwekkende BMW en in de verte starend vulde hij zijn tank. Daarna liep hij met vastberaden doch atletische tred naar binnen. Zelfverzekerd, trots, doelgericht, rechtop. Als er werkmannen binnen bij de koffietafel stonden werd er achter handen gesmiespeld, hij was al sinds jaar en dag een BN’er. Zijn mening werd gevreesd of omarmd, neergesabeld of geroemd. Vaak stond ik op het punt om ook mijn mening te geven over die van hem maar dan beet ik op mijn tong. Hij ging ‘m die dag vast wel van anderen horen, lezen of zien. En om hem er nou al voor achten mee lastig te vallen, nee.De begroeting was altijd beleefd, correct is het betere woord, en ondanks het feit dat we generatiegenoten waren, tutoyeerden wij elkaar niet. Steevast vroeg hij, met zijn kenmerkende nasale maar duidelijk articulerende stem, om de bon. Daarna wensten we elkaar een mooie dag en liep hij terug naar zijn auto. ‘Hé, dat was ‘m echt toch, nou zeg, wat minder arrogant mag wel hoor’, of vergelijkbare opmerkingen werden er bijna altijd gemaakt uit de koffiehoek. Omdat mijn Belinda ook lang is, zeker voor een vrouw, ken ik dat oordeel maar al te goed. Je steekt boven de rest uit, stapt met rechte rug en opgeheven hoofd door de wereld en achter je rug wordt je hooghartigheid verweten. Jaren geleden snelde ik de krantenkoppen vlak na opening. De voor mij destijds meest begerenswaardige vrouw van Nederland, schrijfster en zelfbenoemd heks Susan Smit, biechtte haar scharrel op met mijn klant van pomp 7. En toeval bestaat niet, de neus van zijn BMW draaide precies toen het terrein op. Geduldig wachtte ik tot hij was afgetankt en zich zou melden bij de kassa. De koffietafel was gelukkig leeg, we waren alleen. Ik kon het niet laten en zei terwijl hij zijn pincode intoetste: ’Mag ik u complimenteren met uw uitmuntende smaak voor vrouwelijk schoon, respect, ik lees het net’. Even was hij van zijn à propos maar de plooi brak, hij glimlachte en knipoogde. Daarna draaide hij zich om op zijn hakken en liep met nog rechtere rug dan ik van hem gewend was naar de uitgang. ‘Meneer de Vries*, uw bonnetje, u vergeet uw bon meneer de Vries’. * Peter R. de Vries overleed 15 juli 2021 als gevolg van een aanslag op zijn leven. ------ Het plaatje is van Freek de VriesLentsch Meer informatie: www.instagram.com/ studioagape |
||||
| © 2021 Thomas van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||