archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 18
1 juli 2021
Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
59,5 meter boven NAP Thomas van der Steen

1817BZ Salland
Nooit eerder was ik op de Sallandse Heuvelrug, althans, zo ver ik mij  kan heugen. En nadat ik onlangs zo had genoten van de Utrechtse, vond ik het tijd voor die in Salland. Eindelijk, echt eindelijk, kwam er een einde aan het herfstige voorjaar en werd er een zonnig weekend voorspeld. Nu kunnen we het ons niet meer voorstellen maar tot eind mei stond de verwarming aan.

Wij, Belinda ging mee, besloten er een feest van te maken. Fietsen, een gul diner en overnachting in een gerenommeerd hotel en de dag erop nog een keer fietsen, het kon niet op.

Van tevoren heb ik de tocht in Salland al uitgetekend. Het fietsknooppuntennetwerk gold als leidraad. Ondanks het feit dat we overal ter wereld kunnen vertrouwen op Google maps zijn de genummerde bordjes en de kaarten op de knooppunten een geruststellend baken.
We zouden starten in Holten en dan meteen de Holterberg op, als talentloze klimmer liever meteen bergop dan aan het eind van een rondje van 50 kilometer. Belinda maakt het allemaal niets uit, zij rijdt ondersteund door 80 Newtonmeters de Mont Ventoux nog fluitend op. Maar gisteren bleek ons hotel bovenop die berg te staan, 59,5 meter boven NAP en dat is ons basiskamp. Dus bergaf beginnen en pas aan het eind de klim.

Over smalle bospaden denderen we de heuvel af richting Haarle. Het is hier prachtig en vooral stil. Van die eeuwige vliegtuigen zijn we al een tijdje af maar we horen ook geen snelweg gonzen. Louter vogels. De Tweede Wereldoorlog heeft diep in het bos een positief spoor achtergelaten. Via een klein paadje komen we bij een schuilhut die gebouwd is in een stuifbelt. Joden, verzetsmensen, Fransen, Engelsen en Amerikanen verborgen zich hier voor de nazi’s.
Daarna rijden we met links het bos en rechts een heuvelachtige hei, richting Haarle. Tegen een heuvel golft een zee van paarse rhododendrons. We willen het van dichtbij bekijken maar van hieraf is natuurgebied De Sprengenberg voorbehouden aan vogels. Op de top staat een wit landhuis, het lijkt wel een Disney-kasteel. Het heet de Palthetoren, een naam die ik ken van vroeger. Als mijn vader naar iets officieels moest vroeg hij aan mijn moeder waar zijn zondagse pak toch was. ‘Ja John, die hangt nog bij Palthe’. Indertijd het synoniem voor de stomerij.

Van Haarle is het prima koersen naar Nijverdal. Wat opvalt zijn de bermen die zo onstuimig bloeien. In ons aangeharkte land werd er voorheen gemaaid tot de dood van alle bijen en vlinders erop volgde. Maar er is nieuw beleid, klaprozen, korenbloemen, rode klaver en fluitenkruid krijgen alle ruimte. Belinda, mijn privé Midas Dekkers, benoemt nog veel meer bloemen maar die ben ik alweer vergeten.
In zonnig Nijverdal is niets meer te merken van de maatregelen die ons zo beperkten het afgelopen jaar. Het centrum puilt uit van zomers geklede mensen en in de rij voor IJs & Zo wordt de anderhalvemeterregel met voeten getreden.

Langs de Regge fietsen we naar het zuiden. Het stroompje kronkelt loom voort. Het water is troebel en ziet eruit als een bayou in Louisiana. Daar lokten we alligators met popcorn maar hier kwaken alleen maar kikkers. We fietsen in een ruime boog om Rijssen heen, we hebben al genoeg Vinex-wijken gezien.

We naderen Holten en zijn onvermijdelijke berg. De witte kerktoren, het stationnetje uit de 19e eeuw is nóg witter, de lucht zwaar van het stuifmeel en de laan met beuken die naar de voet van de berg leidt; we wanen ons eerder in de Provence dan in Overijssel. Ik zet aan voor de laatste kilometer steil bergop. Een bord geeft aan dat het fietspad een zogenaamd zangfietspad is, hier mag je officieel (mee) zingen op de fiets! Maar ik spaar mijn lucht voor de klim, mijn Nessun Dorma is sowieso wat roestig de laatste tijd. We zijn boven voor we er erg in hebben, de Holterberg is een makkie.

------
Het plaatje is van de schrijver


© 2021 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
59,5 meter boven NAP Thomas van der Steen
1817BZ Salland
Nooit eerder was ik op de Sallandse Heuvelrug, althans, zo ver ik mij  kan heugen. En nadat ik onlangs zo had genoten van de Utrechtse, vond ik het tijd voor die in Salland. Eindelijk, echt eindelijk, kwam er een einde aan het herfstige voorjaar en werd er een zonnig weekend voorspeld. Nu kunnen we het ons niet meer voorstellen maar tot eind mei stond de verwarming aan.

Wij, Belinda ging mee, besloten er een feest van te maken. Fietsen, een gul diner en overnachting in een gerenommeerd hotel en de dag erop nog een keer fietsen, het kon niet op.

Van tevoren heb ik de tocht in Salland al uitgetekend. Het fietsknooppuntennetwerk gold als leidraad. Ondanks het feit dat we overal ter wereld kunnen vertrouwen op Google maps zijn de genummerde bordjes en de kaarten op de knooppunten een geruststellend baken.
We zouden starten in Holten en dan meteen de Holterberg op, als talentloze klimmer liever meteen bergop dan aan het eind van een rondje van 50 kilometer. Belinda maakt het allemaal niets uit, zij rijdt ondersteund door 80 Newtonmeters de Mont Ventoux nog fluitend op. Maar gisteren bleek ons hotel bovenop die berg te staan, 59,5 meter boven NAP en dat is ons basiskamp. Dus bergaf beginnen en pas aan het eind de klim.

Over smalle bospaden denderen we de heuvel af richting Haarle. Het is hier prachtig en vooral stil. Van die eeuwige vliegtuigen zijn we al een tijdje af maar we horen ook geen snelweg gonzen. Louter vogels. De Tweede Wereldoorlog heeft diep in het bos een positief spoor achtergelaten. Via een klein paadje komen we bij een schuilhut die gebouwd is in een stuifbelt. Joden, verzetsmensen, Fransen, Engelsen en Amerikanen verborgen zich hier voor de nazi’s.
Daarna rijden we met links het bos en rechts een heuvelachtige hei, richting Haarle. Tegen een heuvel golft een zee van paarse rhododendrons. We willen het van dichtbij bekijken maar van hieraf is natuurgebied De Sprengenberg voorbehouden aan vogels. Op de top staat een wit landhuis, het lijkt wel een Disney-kasteel. Het heet de Palthetoren, een naam die ik ken van vroeger. Als mijn vader naar iets officieels moest vroeg hij aan mijn moeder waar zijn zondagse pak toch was. ‘Ja John, die hangt nog bij Palthe’. Indertijd het synoniem voor de stomerij.

Van Haarle is het prima koersen naar Nijverdal. Wat opvalt zijn de bermen die zo onstuimig bloeien. In ons aangeharkte land werd er voorheen gemaaid tot de dood van alle bijen en vlinders erop volgde. Maar er is nieuw beleid, klaprozen, korenbloemen, rode klaver en fluitenkruid krijgen alle ruimte. Belinda, mijn privé Midas Dekkers, benoemt nog veel meer bloemen maar die ben ik alweer vergeten.
In zonnig Nijverdal is niets meer te merken van de maatregelen die ons zo beperkten het afgelopen jaar. Het centrum puilt uit van zomers geklede mensen en in de rij voor IJs & Zo wordt de anderhalvemeterregel met voeten getreden.

Langs de Regge fietsen we naar het zuiden. Het stroompje kronkelt loom voort. Het water is troebel en ziet eruit als een bayou in Louisiana. Daar lokten we alligators met popcorn maar hier kwaken alleen maar kikkers. We fietsen in een ruime boog om Rijssen heen, we hebben al genoeg Vinex-wijken gezien.

We naderen Holten en zijn onvermijdelijke berg. De witte kerktoren, het stationnetje uit de 19e eeuw is nóg witter, de lucht zwaar van het stuifmeel en de laan met beuken die naar de voet van de berg leidt; we wanen ons eerder in de Provence dan in Overijssel. Ik zet aan voor de laatste kilometer steil bergop. Een bord geeft aan dat het fietspad een zogenaamd zangfietspad is, hier mag je officieel (mee) zingen op de fiets! Maar ik spaar mijn lucht voor de klim, mijn Nessun Dorma is sowieso wat roestig de laatste tijd. We zijn boven voor we er erg in hebben, de Holterberg is een makkie.

------
Het plaatje is van de schrijver
© 2021 Thomas van der Steen
powered by CJ2