 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 6 Jaargang 18 14 januari 2021 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| Richard Manuel | Henk Klaren | |||
 Richard Manuel is al bijna een kwart eeuw dood. Hij was pas 43 jaar oud. Drank en drugs … . En uiteindelijk zag hij kennelijk geen toekomst meer en maakte hij een eind aan zijn leven. Ik hoor hem nog vaak, want ik zet mijn Cd’s van The Band nog wel eens op. En in die band speelde hij piano. En soms ook andere toetsinstrumenten en – als Levon Helm een ander instrument in handen had – ook drums. In het allereerste begin van The Band was hij zo ongeveer de belangrijkste zanger van de groep en één van de twee songwriters.The Band. Eind jaren zestig begin jaren zeventig van de vorige eeuw was The Band wat mij betreft het allerbeste rock ’n roll gezelschap. En op de keper beschouwd zijn ze nog steeds onovertroffen. Hun eerste drie albums: Music from Big Pink, The Band en Stage Fright staan rotsvast binnen mijn top tien beste albums ooit. Misschien zelfs wel gewoon één, twee en drie. Maar laat ik vooral The Last Waltz niet vergeten, de registratie van het afscheidsconcert van de The Band in de oorspronkelijke bezetting. Ik was altijd al een liefhebber van Manuel’s liedjes en van zijn intense zang. Hij beschikte over een Ray Charles-achtige bariton en een snerpende falset. Heel geschikt voor Tears of Rage, dat hij samen met Bob Dylan schreef en uitvoerde en Dylan’s I shall be Released. Maar ook zijn eigen liedjes als In a Station, Lonesome Suzie en Whispering Pines (coproductie met Robertson) gaan door merg en been. Samen met een heleboel andere staan die liedjes nu op een afspeellijst die ik op Spotify heb gemaakt. Die lijst bestaat uit zijn eigen liedjes, liedjes geschreven met anderen (zoals Robertson en Dylan) en andere songs die hij zingt, al dan niet samen met andere zangers. Hij deed bijvoorbeeld het hilarische 4% Pantomime met Van Morrison. De titel slaat op de woeste armbewegingen van Richard en Van tijdens de opname. En natuurlijk heeft hij veel zangpartijen gedaan met de overige zingende Bandleden, Rick Danko en Levon Helm. Manuel’s compositorische bijdrage aan het materiaal van The Band werd in de loop der tijden steeds minder. Al op het album The Band deelde hij de credits van veel songs met Robertson en later zakte het liedjesschrijven vrijwel helemaal weg. De drank, de coke, de depressies … . Op de lange duur had zijn levenswijze ook wel invloed op de kwaliteit van zijn stem, las ik ergens. Dat lijkt ook wel logisch maar niettemin … . In tegenstelling tot zijn collega’s uit The Band heeft hij nooit een solo studioalbum gemaakt. Er zijn wel opnamen gemaakt van een soloconcert uit 1985, kort voor zijn dood, in Saugerties, New York. Die opnamen zijn op Cd uitgebracht in Japan in 2002 (Whispering Pines, Live at the Getaway). Hij zingt nummers uit de Bandtijd, maar ook veel Ray Charles-nummers. De begeleiding is heel sober. Hijzelf op piano en Rick Danko, bassist van The Band, op gitaar. Verder nog een gitarist en een harmonicaspeler. Ik heb het album beluisterd op Spotify of Youtube (weet ik niet meer). Niet alleen interessant, maar ook muzikaal heel behoorlijk. Na The Last Waltz heeft Robertson de groep voorgoed verlaten. Een poos later is de rest wel weer verder gegaan. Ja, de kost moest verdiend worden. Het ging, geloof ik, vooral om optredens. Medio jaren tachtig van de 20ste eeuw waren er weer plannen voor een of meer albums. Manuel zou weer liedjes gaan schrijven. Er zijn zelfs een paar nummers opgenomen. Toen kwam de dood ertussen. Begin deze eeuw hebben de resterende groepsleden toch weer, met een aangepaste bezetting, een paar albums gemaakt. Ik ken ze niet goed. Maar wel leuk. Ze hebben daar een tweetal opnamen, Country Boy en Hobo Jungle uit 1985, met zang van Richard in opgenomen. Ach… The Band - Whispering Pines ------ Het plaatje is van Han Busstra |
||||
| © 2021 Henk Klaren | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||