 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 2 Jaargang 18 29 oktober 2020 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Koken | ||||
| Solo | Maeve van der Steen | |||
 Omroepland, eind jaren vijftig, begin jaren zestig. Nederland maakt kennis met nieuwslezer Jan Gerritsen. Een nette, wel knappe meneer. Mijn ouders kenden hem al van de Wereldomroep, waar mijn vader ook werkte. Ik vond hem nogal een stugge, gesloten man, maar ik lees op de site van ‘Beeld en Geluid’ dat hij allerlei gekke dingen ondernam. Zoals bijvoorbeeld keeper Frans de Munck onder de douche interviewen na een voetbalinterland Holland-België. Hij had geen vrouw of verloofde, dus er werd al gauw gefluisterd dat hij homo was – of noemden ze het anders toen, van de verkeerde kant misschien. Mijn moeder dacht het zeker te weten, want hij was de enige man die het was opgevallen dat ze haar haar bijna zwart had geverfd (meestal koos ze voor kastanjebruin). ‘Iets te donker Eileen,’ merkte hij op, ‘dat iets lichtere staat je toch mooier.’ Dat iemand in die zin ‘anders’ was, was een ding, maar het volgende verhaal dat de ronde deed vond men bijna schokkend. Iemand wist te vertellen dat Jan, als hij voor zichzelf gekookt had, de tafel netjes dekte en een kaars aanstak. Nou ja, stel je voor, een kaars, helemaal voor jou alleen! Dan moest je wel erg veel van jezelf houden, misschien was dat het, dat hij van mannen noch vrouwen hield maar alleen van zichzelf. Het is duidelijk dat de happy single in die tijd nog niet bestond. Of niet mocht bestaan. Kom daar vandaag de dag nog eens om, dat het een taboe zou zijn om jezelf te verwennen. Me-time! kirren de meisjes en lepelen onder het netflixen een bak Ben & Jerries leeg. Maar jezelf verwennen op niveau, goed koken voor jezelf? Dat is voor velen toch weer een stap verder. Mag dat? Ja dat mag en is de moeite waard. Nigella schreef dat het juist veel voordelen heeft om alleen voor jezelf te koken. Als er iets mis gaat, hoef je je tegenover niemand te verontschuldigen. Je kan lekker experimenteren. Best begrijpelijk dat het voor een alleenstaande vrouw met inmiddels volwassen kinderen wel relaxed is om gewoon je eigen gang te gaan. Van menig vriendenpaar heb ik in de loop der jaren slopende verhalen gehoord over kleine kinderen die aan tafel alleen maar ‘dit lust ik niet mama!’ konden uitbrengen. Voor Janneke Vreugdenhil, inmiddels bekend schrijfster van recepten in onder andere de NRC, was de scheiding van haar man geen pretje. Ze werd verlaten voor een jongere dame en haar ex begon meteen een nieuw gezin. Janneke schreef daar heel openhartig over, bewonderenswaardig vind ik dat. Wie heeft er nou zin in om uitgebreid aan een groot publiek te vertellen dat je eenzaam bent en te veel drinkt, je voelt je dan toch behalve ongelukkig ook nog een soort loser. Maar Janneke schreef onvervaard door en kwam erachter dat je rot voelen geen reden is om niet lekker te eten. En wie kan jou nou beter verwennen dan jijzelf, als je toevallig van koken houdt? Wij hebben aan Jannekes moeilijke tijd nu een boek te danken: Solo Food. Ook voor mensen die slechts parttime alleen zijn, zoals ik – en zoals Janneke inmiddels. Het boek heeft iets te veel foto’s naar mijn smaak, maar de recepten zijn bijzonder uitnodigend en toegankelijk. In Nederland zijn op dit moment drie miljoen eenpersoonshuishoudens dus zo’n boekje is geen overbodige luxe. Over luxe gesproken, ik heb meteen een recept uitgezocht waarvan je denkt, is dat nou niet overdreven om zo’n chic gerecht voor jou alleen te bereiden? Maar een kleine vis is juist makkelijker in zout in te pakken dan een vierpersoons zeebaars en voor mij is het een leuk experiment, ik heb het nog nooit voor gasten durven maken. Zeebaars in een zoutkorst Bereiding ongeveer 30 minuten 1 zeebaars van ongeveer 400 gram, schoongemaakt maar kop en staart intact 1 kg grof zeezout, liefst grijs want dat is wat vochtig van zichzelf olijfolie Verwarm de oven voor op 200 ºC. Strooi een dikke laag zout op een bakplaat. Als je wit zout hebt, maak het dan een beetje vochtig met een paar druppeltjes water. Leg de vis erop en pak hem hermetisch in met de rest van het zout – alleen de staart mag er uitsteken. Bak 20-25 minuten in de oven. Speel een beetje op safe, net niet gare vis kan altijd even terug terwijl te gare vis nooit meer goed komt. Breek voorzichtig de harde zoutkorst weg. Verwijder behoedzaam het vel en besprenkel* het sappige visvlees met je mooiste olijfolie. * Dat is echt genoeg. Alleen die goede olijfolie! Omdat de vis zo smaakvol en sappig is. Als je timing niet helemaal perfect was (ook een beetje mazzel komt daarbij kijken), en de vis is ietsje te droog geworden, roer dan wat peterselie door de olie en een gehakt kappertje. Of neem er een lik mayonaise uit een potje bij, wel goede natuurlijk! Janneke zegt dan: er kijkt toch niemand mee. Wel even de tafel dekken voor deze ‘classic for one’, een fijn glaasje Italiaanse witte wijn inschenken en een kaars aansteken natuurlijk. Enjoy. ------- Het plaatje is van Freek de VriesLentsch Meer informatie op: www.instagram.com/_studioagape_ |
||||
| © 2020 Maeve van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||