 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 1 Jaargang 18 15 oktober 2020 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Lopen | ||||
| Coronawandelen | Arie de Jong | |||
 Voordat we te maken hadden met de corona-uitbraak, wandelde ik twee of drie keer in de week, ’s middags, een kilometer of acht. Nadat we te maken hadden met corona, gebeurde het vaker, maar was het ook niet meer alleen voor de lol en om lichaamsbeweging te hebben. Zulke wandelingen hoorden immers voortaan bij de ‘intelligente lockdown’. Foei, wat heb ik een hekel aan dat woord, ‘lockdown’. Ook na een half jaar weet ik nog steeds niet wat het betekent. Het staat niet in mijn woordenboek Engels-Nederlands (OK, dat heb ik gekocht in 1974), maar ook de vertaalfunctie van Google komt niet verder dan ‘lockdown’ te vertalen in: ‘lockdown’.Dat schiet niet op. Het zou ‘vergrendeling’ of ‘afgrendeling’ moeten betekenen. Volgens mijn woordenboek Nederlands-Engels (ook al uit 1974) is afgrendeling in het Engels ‘seal off’ en vergrendelen is ‘to lock’. Niets ‘down’, dat is er weer eens bij verzonnen. Je wordt gek van al dat steenkolenengels. (En dan heb ik het er nog maar niet over dat de wetenschappelijke commissie van het kabinet zich het ‘Outbreak Management Team’ noemt en dat de kritische volgers bekend staan als het ‘Red Team’. Wie verzint zoiets?). Los daarvan, bij ons ging het om een dringend advies (of was het toch een wettelijke regel, het is me nooit duidelijk geworden) om anderhalve meter afstand te bewaren (wat ‘social distance’ werd genoemd, maar natuurlijk fysieke afstand is, niet sociaal, weer een fout begrip). Het verzoek was zo veel mogelijk thuis te blijven en thuis te werken en aanvankelijk werden allerlei gelegenheden, zoals scholen en universiteiten, gesloten en sportcompetities afgebroken. Bijeenkomsten en feestjes mochten niet meer, soms werd er zelfs moeilijk over gedaan als een paar mensen met elkaar stonden te praten. Maar ging er veel op slot? België ging op slot, althans, wij Nederlanders mochten België niet meer in, niet andersom. Hoe dan ook, zoals wel vaker werd het weer een heel gekwek, dat uiteindelijk uitmondde in de mondkapjeshysterie en gedoe over voldoende testcapaciteit. Zoals iemand in de Volkskrant schreef, werd het al dan niet dragen van mondkapjes tot een geloofsartikel en dan weet je het wel in Nederland. Terug naar het wandelen. Coronawandelen. Omdat ik vaker ging wandelen en niet ervan houd om telkens dezelfde wandeling te maken, verkende ik steeds nieuwe routes. Ik kan iedereen het gebruik van de wandelrouteplanner aanraden. Je zet dan zelf een wandeling uit op de kaart, je noteert de nummers van de knooppunten en klaar is kees. Je kunt dat allemaal natuurlijk ook op een smartphone doen, maar die heb ik nog steeds niet aangeschaft. Je fietst naar het beginpunt (soms ga ik met de auto), kun je na afloop nog even boodschappen doen ook. Op die manier heb ik een stuk of 30 wandelroutes geselecteerd, ik ken ze nu uit het hoofd en als je er aan bezig bent kun je natuurlijk wat variëren. Er is altijd nog wel een extra slingertje te maken of een afsnijding. Onderweg kom je andere wandelaars tegen. Ik groet altijd, de meesten groeten ook. Helaas zijn er ook die stuurs voor zich uit blijven kijken. Of als ze met twee of meer zijn met elkaar blijven kletsen en niet groeten (vooral vrouwen, die bijna altijd kletsen als ze met elkaar wandelen). In het begin had je wandelaars die in de struiken sprongen, anderhalve meter was ze niet genoeg. Lachwekkend. Nu maak je dat niet zo vaak meer mee. Ik behoor tot de bevolkingsgroep die wat ouder is en pillen slikt tegen te hoge bloeddruk. Dat weet je het wel: tijdens zo’n wandeling moet ik altijd wel een keer nodig piesen. Als man gaat dat gemakkelijker dan als vrouw. Misschien zie ik daarom ook veel meer mannen wandelen dan vrouwen. Hoe dan ook, je moet met het uitzetten van de route er wel rekening mee houden dat je ergens kunt piesen. Vooral binnen de bebouwde kom zit daar een probleem. Toen de gebouwen van de universiteit enige tijd gesloten waren, hier in Leiden, miste ik de mogelijkheid om bij een stadswandeling even een universiteitsgebouw binnen te lopen en daar naar het toilet te gaan. Bij een wandeling in Delft pieste ik achter de bosjes in een park. In het buitengebied lukt het altijd wel om ergens achter een boom of bosje te gaan staan. Maar hoe doen vrouwen dat? Soms zie ik wel eens een man openlijk staan piesen, wel min of meer met de rug naar de werkelijkheid. Maar ik zie nooit vrouwen dat doen of dat ik ze in of uit het struweel zie stappen. Het was heel vervelend toen ik bij een wandeling mijn knie verdraaide. Vermoedelijk geforceerd door een overmaat aan wandelen en fietstochten door de duinen. Zo’n euvel geneest maar langzaam en je wilt toch niet twee weken lang thuis met je duimen draaien. Loop je dagenlang op eieren en traplopen is ook een bezoeking. Desalniettemin kan ik het iedereen aanraden: heel vaak een stevige wandeling maken. In je omgeving telkens nieuwe routes verkennen. Medewandelaars een fijne dag toewensen. Leve corona! ------ Het plaatje is van Linda Hulshof Meer informatie op: lindahulshof71@gmail.com |
||||
| © 2020 Arie de Jong | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||