 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 10 Jaargang 17 12 maart 2020 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Koken | ||||
| Dingen die toch niet voorbijgaan | Maeve van der Steen | |||
 Ooit zat ik tussen een paar enthousiaste mensen te vergaderen over de – toen nog toekomstige – omroep Max. Er werden programma-ideeën gelanceerd en tactieken besproken om een plekje in het omroepbestel te verwerven. Ikzelf was nogal sceptisch. Eerlijk gezegd kon ik me niet voorstellen dat die omroep er zou komen en zo ja, of er programma’s gemaakt konden worden voor zo’n gemêleerde doelgroep. Wat bond die toekomstige kijkers behalve dat ze vijftig plus waren? Wat had een professor die de NRC leest gemeen met een Willeke Alberti-fan die De Telegraaf leest? Ik zag het niet gebeuren.Het gebeurde wel degelijk een jaar later en wie schetst mijn verbazing dat zelfs mijn ouders, fervente BBC-kijkers, regelmatig naar programma’s van omroep Max keken? Wie had ooit gedacht dat ‘afgevoerde’’ programma’s zoals Met het Mes op Tafel een plekje konden vinden bij omroep Max? Dat er kijkcijferhits zouden komen zoals Heel Holland Bakt? Om niet te spreken van het succes van We zijn er bijna (over bejaarden die met zijn allen met de caravan ergens gaan zitten en dat is het dan) dat zelfs door millennials gewaardeerd wordt als ‘slow tv’ om bij te relaxen, verstand op nul. Het spannendste wat erin gebeurt is namelijk dat er af en toe een camper geparkeerd moet worden op een lastige plek. Geniaal. Mijn programma-idee voor de nog op te richten omroep ging natuurlijk over koken: het leek me interessant om te kijken of er nog oude Hollandse recepten waren die in de vergetelheid dreigden te raken. Ik wilde op bezoek gaan bij oma’s die nog wel eens een lekker streekgerecht kookten, waarvan het recept nooit ergens behoorlijk genoteerd was. Ik was bijvoorbeeld benieuwd of er misschien in Nederland wat spannender bereidingen van gestoofd rundvlees zouden zijn behalve hachee. Of het programma er ooit is gekomen weet ik niet, geloof wel dat ik iets dergelijks eens voorbij zag komen, maar slechts een paar afleveringen, en zonder succes. Zonder mij ook trouwens. Zo gaan die dingen in omroepland. Ik moest hieraan denken toen ik op YouTube The Pasta Grannies zag, wat een heerlijke oma’s! Onwaarschijnlijk oud en keurig gekapt, laat dat maar aan de Italianen over. Een absolute aanrader voor iedereen die trek heeft in een bordje pasta en nu eens iets vrolijks wil zien met oude vrouwen. Bij de timballo van Nonna Igea krijg je onmiddellijk zin om in de keuken die prachtige flensjes te gaan bakken, die uiteindelijk een soort lasagneschotel gaan vormen. Heel veel werk maar ze doet het zo relaxed. Om jaloers op te worden. Deze Amsterdamse dame op leeftijd gaat vandaag ook een oeroud recept maken, gestoofd rundvlees, niet op zijn Hollands maar op zijn Provençaals. De enige echte Daube, die anders is dan de over de hele wereld bekende stoofschotels van rund (met de usual suspects zoals wijn, ui, wortel en laurier) door de toevoeging van sinaasappelschil en zwarte olijven. Het vlees moet gemarineerd worden dus begin de dag van tevoren. ruim een pond runderlappen (sukade- of riblappen) scheut olijfolie twee grote en een kleine ui halve à driekwart fles rode wijn handvol worteltjes, geraspt en in stukken gesneden vier laurierbladeren drie tenen knoflook, geplet paar takjes peterselie paar takjes tijm vijf kruidnagels drie deciliter passato van tomaat of halfliter blik gepelde tomaten reepjes schil van een kwart sinaasappel, alleen het oranje deel handvol zwarte olijven met pit zout en peper uit de molen Snijd het vlees in stukken van ongeveer 3 x 3 x 3 cm of iets groter. Snijd een grote ui in ringen. Leg het vlees met de stukjes wortel, de ui en de knoflook in een ruime kom. Giet er de wijn overheen. Steek de kruidnagel in de kleine ui en leg die erbij, met de laurierbladeren, de sinaasappelschil, de takjes peterselie en de tijm. Dek goed af en zet in de koelkast. Voor het slapen gaan even omroeren. De volgende dag de derde ui snijden en zachtjes bakken in de olijfolie. Het vlees uit de marinade scheppen en meebakken. Dat lukt niet echt, in die zin dat het vlees niet bruin wordt, maar dat geeft niet. Giet de tomaten eroverheen en dan de marinade. Gewoon alle marinade met alles wat erin zit. Wat zout en flink peper erover strooien. Een paar uur (minstens drie à vier) laten sudderen, op je laagste pitje of in de oven op 100º C. Het geheel mag net bewegen, maar niet borrelen. Een half uurtje voordat het klaar is de olijven toevoegen. Voor het opdienen de kruidnagel-ui, sinaasappelschil en peterselie verwijderen. Het vlees is nu superzacht geworden. Geef er een lekker gekookt aardappeltje bij, zoals een rozenval bijvoorbeeld. Vooral geen kruimige aardappel. Een grove pasta, zoals farfalle of rigatoni is ook prima. Vergeet je tafelgenoten niet te waarschuwen voor de pitten in de olijven. Een glaasje rode Provençaalse wijn doet het er natuurlijk goed bij. Bandol is de allerbeste. ------ Het plaatje is van Coc van Duijn Meer informatie op: http://cocvanduijn.nl/ |
||||
| © 2020 Maeve van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||