archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 4 Jaargang 17 28 november 2019

	Beschouwingen > In de polder delen printen terug Handhaven, gedogen of afschaffen? Arie de Jong Soms wordt gezegd dat we in Nederland iets unieks kennen: gedogen. Er zijn wel regels, maar die worden niet nageleefd en niet gehandhaafd. Als de autoriteiten er ruiterlijk voor uitkomen dat er niet wordt gehandhaafd, dan gedogen ze. Soms zeggen ze dat zelfs: we gedogen deze situatie. Op die manier zijn de cannabiswinkels (‘coffee shops’) er gekomen, maken we ons niet druk over openbare dronkenschap als dat geen ernstige overlast geeft en rijdt elke politieagent door bij lichte verkeersovertredingen. Ik geloof er niets van dat het buiten Nederland niet gebeurt. Zo bijzonder is het niet, want regels maken is één, ervoor zorgen dat die regels worden nageleefd is twee. Ik durf het aan te beweren dat in Nederland elke dag, ik herhaal: elke dag, vele miljoenen malen regels niet worden nageleefd. Gelooft u me niet? Tel maar mee. Neem het verkeer. Bijna geen fietser steekt zijn hand uit als hij of zij de bocht omgaat. Ook automobilisten geven te vaak geen richting aan. Er rijden ongelooflijk veel fietsers door rood licht, vooral in de steden ... en in het donker voeren ze geen verlichting. Trouwens, ook enorm veel voetgangers negeren een rood licht bij een oversteekplaats. Dan het raadplegen van een smartphone, op de fiets, in de auto achter het stuur, praat me er niet van. Zelden zie ik motorrijders die zich aan de maximum snelheid houden en er zijn ook heel wat automobilisten die te hard rijden, soms bij voortduring. Al met al schat ik het aantal overtredingen in het verkeer op een dagelijkse portie van 25 miljoen. Hoe kom ik aan dat getal? Mijn natte vinger en dan naar beneden bijgesteld. Dan de drugswereld. Nu geloof ik dat drugsgebruik niet strafbaar is, dat scheelt. Maar het bezit, het verhandelen van drugs, dat mag niet, maar ja, iemand moet het doen. Ook de productie van drugs, zelfs het kweken van hennepplantjes anders dan voor eigen gebruik, het mag allemaal niet en het gebeurt op grote schaal. Veilige schatting: een miljoen overtredingen per dag. In de agrarische sector wordt op grote schaal gesjoemeld. Dat kan op veel manieren. Rommelen met de mest, rommelen met de boekhouding, rommelen met de medicatie van ziek vee. Veilige schatting: een miljoen overtredingen per dag. Winkeldiefstal, spijbelen van school, illegale onderverhuur, zwart werken door bouwvakkers en andere vrije jongens, onverzekerd rijden in auto’s (handig om de nummerborden van de auto van iemand anders te benutten, ook goed bij het niet betalen van boetes voor te snel rijden), huiselijk geweld, vernielingen van andermans bezit, de verkoop van illegale sigaretten, bedelen, winkeldiefstal en spullen pikken van je baas, diefstal en heling van fietsen, het illegaal dumpen van afval, ontduiken van de belasting (wilt u een bonnetje?). Je kunt het zo gek niet bedenken, het gebeurt allemaal op grote schaal en vrijwel niets wordt achterhaald of bestraft. We doen er gewoon nog eens een miljoen of vijf bij, per dag. Hoe dan ook, het aantal overtredingen en criminele gedragingen is ontzettend hoog. Heel veel wordt ‘gedoogd’, want de politie kan niet alles waarnemen of bestraffen. Soms wordt dat openlijk toegegeven. Toen de politiek recent besloot om de maximum snelheid op snelwegen en provinciale wegen te verlagen omwille van de stikstofproblematiek, werd door de verantwoordelijke minister direct rond getoeterd dat er niet meer snelheidscontroles zouden komen. Ja, ja, die waren er al bijna niet. Hoe erg is dit allemaal? Waar zijn die regels eigenlijk voor? Waarom worden ze niet fatsoenlijk gehandhaafd? Er zijn heel wat mensen die zich daar erg druk om maken. Want die vinden: als je regels maakt, moet je ze naleven en de overheid moet ervoor zorgen dat het gebeurt. Ik geloof daar niet in. Volgens mij zijn er twee soorten regels. Een klein deel mag je echt niet overtreden en daar moet de handhaving zich in alle scherpte op richten: moord, geweldmisdaden, diefstal, mishandeling, seksuele misdrijven, dat werk. Het grootste deel van de overtredingen en zelfs van de misdrijven, daar ga je pas handhaven als het fout loopt. Wat nou, zullen de echte handhavers roepen, accepteer je zo maar dat mensen door rood rijden, dat ze winkeldiefstal plegen, dat ze drugs verhandelen? Leuk is het niet, maar het kan niet anders. Van geen enkel mens verwacht ik dat die zich aan alle regels houdt. Om het allemaal in de gaten te houden en het naleven van alle regels af te dwingen moet je een politiestaat stichten. Al ben ik bang dat edaar, her en der, wel oren naar zijn. Denk bijvoorbeeld aan de ontwikkeling in China om, met behulp van gezichtsherkenning en het plaatsen van een idioot aantal webcams, de eigen bevolking in de gaten te houden en overtredingen te signaleren en te bestraffen. Liever niet. Er is een alternatief: heel veel regels afschaffen. Dan kun je ze ook niet overtreden. Misschien moeten we het daar maar eens over hebben. -------- Het plaatje is van Han Busstra © 2019 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -

Beschouwingen > In de polder
Handhaven, gedogen of afschaffen?	Arie de Jong
Soms wordt gezegd dat we in Nederland iets unieks kennen: gedogen. Er zijn wel regels, maar die worden niet nageleefd en niet gehandhaafd. Als de autoriteiten er ruiterlijk voor uitkomen dat er niet wordt gehandhaafd, dan gedogen ze. Soms zeggen ze dat zelfs: we gedogen deze situatie. Op die manier zijn de cannabiswinkels (‘coffee shops’) er gekomen, maken we ons niet druk over openbare dronkenschap als dat geen ernstige overlast geeft en rijdt elke politieagent door bij lichte verkeersovertredingen. Ik geloof er niets van dat het buiten Nederland niet gebeurt. Zo bijzonder is het niet, want regels maken is één, ervoor zorgen dat die regels worden nageleefd is twee. Ik durf het aan te beweren dat in Nederland elke dag, ik herhaal: elke dag, vele miljoenen malen regels niet worden nageleefd. Gelooft u me niet? Tel maar mee. Neem het verkeer. Bijna geen fietser steekt zijn hand uit als hij of zij de bocht omgaat. Ook automobilisten geven te vaak geen richting aan. Er rijden ongelooflijk veel fietsers door rood licht, vooral in de steden ... en in het donker voeren ze geen verlichting. Trouwens, ook enorm veel voetgangers negeren een rood licht bij een oversteekplaats. Dan het raadplegen van een smartphone, op de fiets, in de auto achter het stuur, praat me er niet van. Zelden zie ik motorrijders die zich aan de maximum snelheid houden en er zijn ook heel wat automobilisten die te hard rijden, soms bij voortduring. Al met al schat ik het aantal overtredingen in het verkeer op een dagelijkse portie van 25 miljoen. Hoe kom ik aan dat getal? Mijn natte vinger en dan naar beneden bijgesteld. Dan de drugswereld. Nu geloof ik dat drugsgebruik niet strafbaar is, dat scheelt. Maar het bezit, het verhandelen van drugs, dat mag niet, maar ja, iemand moet het doen. Ook de productie van drugs, zelfs het kweken van hennepplantjes anders dan voor eigen gebruik, het mag allemaal niet en het gebeurt op grote schaal. Veilige schatting: een miljoen overtredingen per dag. In de agrarische sector wordt op grote schaal gesjoemeld. Dat kan op veel manieren. Rommelen met de mest, rommelen met de boekhouding, rommelen met de medicatie van ziek vee. Veilige schatting: een miljoen overtredingen per dag. Winkeldiefstal, spijbelen van school, illegale onderverhuur, zwart werken door bouwvakkers en andere vrije jongens, onverzekerd rijden in auto’s (handig om de nummerborden van de auto van iemand anders te benutten, ook goed bij het niet betalen van boetes voor te snel rijden), huiselijk geweld, vernielingen van andermans bezit, de verkoop van illegale sigaretten, bedelen, winkeldiefstal en spullen pikken van je baas, diefstal en heling van fietsen, het illegaal dumpen van afval, ontduiken van de belasting (wilt u een bonnetje?). Je kunt het zo gek niet bedenken, het gebeurt allemaal op grote schaal en vrijwel niets wordt achterhaald of bestraft. We doen er gewoon nog eens een miljoen of vijf bij, per dag. Hoe dan ook, het aantal overtredingen en criminele gedragingen is ontzettend hoog. Heel veel wordt ‘gedoogd’, want de politie kan niet alles waarnemen of bestraffen. Soms wordt dat openlijk toegegeven. Toen de politiek recent besloot om de maximum snelheid op snelwegen en provinciale wegen te verlagen omwille van de stikstofproblematiek, werd door de verantwoordelijke minister direct rond getoeterd dat er niet meer snelheidscontroles zouden komen. Ja, ja, die waren er al bijna niet. Hoe erg is dit allemaal? Waar zijn die regels eigenlijk voor? Waarom worden ze niet fatsoenlijk gehandhaafd? Er zijn heel wat mensen die zich daar erg druk om maken. Want die vinden: als je regels maakt, moet je ze naleven en de overheid moet ervoor zorgen dat het gebeurt. Ik geloof daar niet in. Volgens mij zijn er twee soorten regels. Een klein deel mag je echt niet overtreden en daar moet de handhaving zich in alle scherpte op richten: moord, geweldmisdaden, diefstal, mishandeling, seksuele misdrijven, dat werk. Het grootste deel van de overtredingen en zelfs van de misdrijven, daar ga je pas handhaven als het fout loopt. Wat nou, zullen de echte handhavers roepen, accepteer je zo maar dat mensen door rood rijden, dat ze winkeldiefstal plegen, dat ze drugs verhandelen? Leuk is het niet, maar het kan niet anders. Van geen enkel mens verwacht ik dat die zich aan alle regels houdt. Om het allemaal in de gaten te houden en het naleven van alle regels af te dwingen moet je een politiestaat stichten. Al ben ik bang dat edaar, her en der, wel oren naar zijn. Denk bijvoorbeeld aan de ontwikkeling in China om, met behulp van gezichtsherkenning en het plaatsen van een idioot aantal webcams, de eigen bevolking in de gaten te houden en overtredingen te signaleren en te bestraffen. Liever niet. Er is een alternatief: heel veel regels afschaffen. Dan kun je ze ook niet overtreden. Misschien moeten we het daar maar eens over hebben. -------- Het plaatje is van Han Busstra
© 2019 Arie de Jong
	powered by CJ2