archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 17
10 oktober 2019
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Een stapel handdoeken Reinier van Delden

1701BS HanddoekenIk heb iets met badkamers.
En dan voornamelijk mijn eigen badkamer.
Ik vind het een ongekende luxe.
Bijna dagelijks ervaar ik een soort sensatie.
Terwijl die badkamer in wezen niks voorstelt.
Gewoon tegels overal.
Een eenvoudige douchekop.
En een wastafel.
Maar er is iets waar ik niet over uit kan.
Dat is die stapel handdoeken.
Die van mij zijn dan gekleurd.
Het liefst had ik witte handdoeken gehad.
Maar een mens kan niet alles hebben.
Ik moet het er maar mee doen.
Toch ervaar ik een soort hotelervaring.
Elke dag opnieuw.
Wanneer ik mijn dagelijkse ding doe.

Opstaan.
Koffie zetten.
Ontbijten misschien.
En dan douchen.
Tot zover alles redelijk normaal.
Maar dan komt het.
Ik draai de douche uit.
Doe een paar stappen naar voren.
En pak dan achteloos een handdoek van die stapel.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Dat is het natuurlijk ook.
Maar dan gebeurt er toch iets met mij.
Iets ongekends.

Zoals ik al zei, een sensatie.
Een schone handdoek.
Het doet iets met me.
Een gevoel wat niet te beschrijven is.
Ik doe nu dan wel een poging.
Maar echt in de buurt komen doe ik niet.
Het is een soort all-in ervaring.
Alsof mijn leven klopt.
Alles voorspoedig lijkt te gaan.
En de wereld af is.
Misschien overdrijf ik hier en daar een beetje.
Toch is het een bepaalde vorm van gelukzaligheid.
Een hoger doel wat men al eeuwen nastreeft.
De heilige graal.
Die ik gevonden lijk te hebben.
In de vorm van een stapel handdoeken.

----------
De tekening is van Coc van Duijn
Meer over haar op: http://cocvanduijn.nl/


© 2019 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Een stapel handdoeken Reinier van Delden
1701BS HanddoekenIk heb iets met badkamers.
En dan voornamelijk mijn eigen badkamer.
Ik vind het een ongekende luxe.
Bijna dagelijks ervaar ik een soort sensatie.
Terwijl die badkamer in wezen niks voorstelt.
Gewoon tegels overal.
Een eenvoudige douchekop.
En een wastafel.
Maar er is iets waar ik niet over uit kan.
Dat is die stapel handdoeken.
Die van mij zijn dan gekleurd.
Het liefst had ik witte handdoeken gehad.
Maar een mens kan niet alles hebben.
Ik moet het er maar mee doen.
Toch ervaar ik een soort hotelervaring.
Elke dag opnieuw.
Wanneer ik mijn dagelijkse ding doe.

Opstaan.
Koffie zetten.
Ontbijten misschien.
En dan douchen.
Tot zover alles redelijk normaal.
Maar dan komt het.
Ik draai de douche uit.
Doe een paar stappen naar voren.
En pak dan achteloos een handdoek van die stapel.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Dat is het natuurlijk ook.
Maar dan gebeurt er toch iets met mij.
Iets ongekends.

Zoals ik al zei, een sensatie.
Een schone handdoek.
Het doet iets met me.
Een gevoel wat niet te beschrijven is.
Ik doe nu dan wel een poging.
Maar echt in de buurt komen doe ik niet.
Het is een soort all-in ervaring.
Alsof mijn leven klopt.
Alles voorspoedig lijkt te gaan.
En de wereld af is.
Misschien overdrijf ik hier en daar een beetje.
Toch is het een bepaalde vorm van gelukzaligheid.
Een hoger doel wat men al eeuwen nastreeft.
De heilige graal.
Die ik gevonden lijk te hebben.
In de vorm van een stapel handdoeken.

----------
De tekening is van Coc van Duijn
Meer over haar op: http://cocvanduijn.nl/
© 2019 Reinier van Delden
powered by CJ2