archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 16
25 april 2019
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Een kafir op hadj naar Mekka Thomas van der Steen

1613VG KaabaWanneer over een slordige 1000 jaar, als de mensheid eindelijk opkrabbelt na de eco-catastrofe en data-crash, onze beschaving wordt opgegraven zullen ze versteld staan. De archeologen gaan vaststellen dat er in de periode van 1945 tot 2030 in Noordwest-Europa mensen woonden die níét in God geloofden. Op het hoogtepunt van deze unieke situatie bleken de heidenen zelfs in de meerderheid. Iedereen zal meewarig het hoofd schudden en medelijden hebben met die goddeloze dwaallichten.

Dit houd ik mijn vrienden wel eens voor als we het hebben over religie en de bijbehorende terreur die strenggelovigen rondstrooien. De meerderheid van mijn entourage is seculier opgevoed en degenen die wel een religieuze opvoeding genoten, hebben het geloof in hun puberteit afgelegd.

Zelf heb ik nooit geloofd, dat in navolging van mijn vader, die was agnost. Met nadruk niet atheïstisch want die zijn vaak net zo fel en star als puriteinse gelovigen. Mijn moeder was katholiek maar ‘deed er niks aan’ zoals dat heet. Nou, behalve als ze iets kwijt was, dan wendde zij zich tot Antonius, de patroonheilige van de verloren voorwerpen. Wel werd ik tijdens de vakanties in Italië en Frankrijk door alle kerken gesleept. De rituelen, de poppenkast en tierelantijnen van het katholicisme zijn mij nu nog dierbaar, ik sla geen open kerkdeur over.

Maar als het tegenwoordig over religie gaat, dan is dat over de Islam. De onmiskenbare verbreiding ervan en vooral ook de steeds strengere wijze waarop die wordt beleden. Duidelijk zichtbare illustraties van dat laatste zijn beelden en berichten uit Turkije en Indonesië. Die trend benauwt ons hier in het vrije Westen, het electorale succes van het populisme berust, volgens mij, voornamelijk op die angst.

Iedere ochtend komt Mohammed, de krantenjongen uit Oeganda, op mijn werk een kop koffie drinken. Hij is vroom moslim en met hem praat ik vaak over zijn religie en de Koran. Hij is een heuse evangelist, dat om het woord jihadist te vermijden, het heeft een gewelddadige bijklank. Hij wil me redden, want de kans op een plek in de zevende hemel is voor mij zo goed als onmogelijk. Hij denkt ook dat ik maar moeilijk onderscheid kan maken tussen goed en kwaad, want ongelovig maakt normloos. Zijn bekeringsdrang valt in dorre aarde, dat spreekt vanzelf. Maar in het Tropenmuseum is nu een tentoonstelling over de hadj, de pelgrimstocht naar Mekka. Ik beloofde hem om in ieder geval één zuil van de islam nader te onderzoeken.

Ik ben geweest maar nog altijd dolende. Het was interessant, zonder meer. Het mooiste van de expositie vond ik de ervaring met een VR-bril. Je waant je een pelgrim die in de Grote Moskee meeloopt tussen duizenden, tienduizenden anderen. Allemaal in het wit en als het ware meegezogen door de massa rond en rond de Ka’aba. Je kan 360 graden om je heen kijken en toen ik achter me keek zag ik een bekende reclame: KFC. Het verbrak meteen de gewijde sfeer. Wat me nog meer trof was de ontzagwekkende klokketoren. Direct naast de moskee staat het grootste hotel ter wereld met een toren van 600 meter hoog. Voor de rijke pelgrims natuurlijk, vanuit hun toren kijken ze neer op de arme sloebers. De vergelijking met de Toren van Babel drong zich op en ik hoorde Allah brommen. Opgelucht deed ik de VR-bril af, godzijdank, ik was nog ongelovig.

-----
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2019 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Een kafir op hadj naar Mekka Thomas van der Steen
1613VG KaabaWanneer over een slordige 1000 jaar, als de mensheid eindelijk opkrabbelt na de eco-catastrofe en data-crash, onze beschaving wordt opgegraven zullen ze versteld staan. De archeologen gaan vaststellen dat er in de periode van 1945 tot 2030 in Noordwest-Europa mensen woonden die níét in God geloofden. Op het hoogtepunt van deze unieke situatie bleken de heidenen zelfs in de meerderheid. Iedereen zal meewarig het hoofd schudden en medelijden hebben met die goddeloze dwaallichten.

Dit houd ik mijn vrienden wel eens voor als we het hebben over religie en de bijbehorende terreur die strenggelovigen rondstrooien. De meerderheid van mijn entourage is seculier opgevoed en degenen die wel een religieuze opvoeding genoten, hebben het geloof in hun puberteit afgelegd.

Zelf heb ik nooit geloofd, dat in navolging van mijn vader, die was agnost. Met nadruk niet atheïstisch want die zijn vaak net zo fel en star als puriteinse gelovigen. Mijn moeder was katholiek maar ‘deed er niks aan’ zoals dat heet. Nou, behalve als ze iets kwijt was, dan wendde zij zich tot Antonius, de patroonheilige van de verloren voorwerpen. Wel werd ik tijdens de vakanties in Italië en Frankrijk door alle kerken gesleept. De rituelen, de poppenkast en tierelantijnen van het katholicisme zijn mij nu nog dierbaar, ik sla geen open kerkdeur over.

Maar als het tegenwoordig over religie gaat, dan is dat over de Islam. De onmiskenbare verbreiding ervan en vooral ook de steeds strengere wijze waarop die wordt beleden. Duidelijk zichtbare illustraties van dat laatste zijn beelden en berichten uit Turkije en Indonesië. Die trend benauwt ons hier in het vrije Westen, het electorale succes van het populisme berust, volgens mij, voornamelijk op die angst.

Iedere ochtend komt Mohammed, de krantenjongen uit Oeganda, op mijn werk een kop koffie drinken. Hij is vroom moslim en met hem praat ik vaak over zijn religie en de Koran. Hij is een heuse evangelist, dat om het woord jihadist te vermijden, het heeft een gewelddadige bijklank. Hij wil me redden, want de kans op een plek in de zevende hemel is voor mij zo goed als onmogelijk. Hij denkt ook dat ik maar moeilijk onderscheid kan maken tussen goed en kwaad, want ongelovig maakt normloos. Zijn bekeringsdrang valt in dorre aarde, dat spreekt vanzelf. Maar in het Tropenmuseum is nu een tentoonstelling over de hadj, de pelgrimstocht naar Mekka. Ik beloofde hem om in ieder geval één zuil van de islam nader te onderzoeken.

Ik ben geweest maar nog altijd dolende. Het was interessant, zonder meer. Het mooiste van de expositie vond ik de ervaring met een VR-bril. Je waant je een pelgrim die in de Grote Moskee meeloopt tussen duizenden, tienduizenden anderen. Allemaal in het wit en als het ware meegezogen door de massa rond en rond de Ka’aba. Je kan 360 graden om je heen kijken en toen ik achter me keek zag ik een bekende reclame: KFC. Het verbrak meteen de gewijde sfeer. Wat me nog meer trof was de ontzagwekkende klokketoren. Direct naast de moskee staat het grootste hotel ter wereld met een toren van 600 meter hoog. Voor de rijke pelgrims natuurlijk, vanuit hun toren kijken ze neer op de arme sloebers. De vergelijking met de Toren van Babel drong zich op en ik hoorde Allah brommen. Opgelucht deed ik de VR-bril af, godzijdank, ik was nog ongelovig.

-----
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2019 Thomas van der Steen
powered by CJ2