archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 16
28 maart 2019
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Deal Henk Klaren

1611BS Deal1Ik ging naar Dover om ’t kasteel te zien. Ik ging niet alleen hoor, we waren met zijn vieren. En we omspanden wel twee generaties. Op de één of andere manier waren we allemaal familie van elkaar, zowel van de warme als van de kouwe kant. In een ietwat kleiner gezelschap hadden we al eens de Atlantikwallwandeling en – tentoonstelling gedaan en bekeken en later ook nog een eens de open bunkerdag in Den Haag. Eén van ons maakte de opmerking, dat je dan ook Dover Castle eens moest bezoeken. Iemand kwam daar later op terug en de twee jongsten, de snaken, kwamen nog wel eens in het kuststadje Deal.

Zo ontstond een weekeinde Engeland in de Downs. Bezoek Dover Castle dus, een buitengewoon indrukwekkende ervaring. Erg goede rondleidingen met goede gidsen en allerlei geluids- en lichteffecten. Stukjes hoorspel ook. De nadruk daarbij lag daarbij op de rol van het kasteel in de Tweede Wereldoorlog. Op hetzelfde terrein bevindt zich ook nog de ruïne van een Romeinse vuurtoren en een kerk uit de Saksische tijd. Die kerk is overigens nog steeds in gebruik.

Een minuut of twintig verderop heb je dan Deal. In deze tijden van Brexit misschien wel een toepasselijke plaats om de nacht door te brengen. Die grap was ook de redactie van de Volkskrant niet ontgaan. De dag voor ons vertrek stond een flink artikel over Deal in die krant. We waren al beducht voor enig Brexit-toerisme, maar dat viel alles mee. Hotel Dunkerley’s was alles wat de Fawlty Towers fan zich wenst. Waarbij niks verkeerds gezegd zij over personeel en management.

Twee deuren verder – ook aan de boulevard – heb je een echte pub: The King’s Head. Afgeladen druk, prima pubfood. Ook een ideale gelegenheid om rugby te kijken en bier te drinken. Dat was wat voor de snaken (Wales won en werd kampioen van de Six Nations), terwijl de knarren voor de dichte deur van het plaatselijk historisch museum kwamen te staan. Tegen windkracht veel (ik denk wel 10) kwamen we nog wel net op tijd bij Deal Castle. Zo’n verdedigingswerk dat nooit gebruikt is in de eeuwen van zijn bestaan. Afschrikkende werking zullen we maar zeggen.

Deal heeft een kleine 30.000 inwoners. Er is wat toerisme. Het strand is van kiezels. Een haven is er niet.1611BS Deal2 Wel liggen er wat boten op de kiezels, met bordjes erbij dat je er een rondvaart kon boeken, maar erg operationeel zag het er allemaal niet uit. En dan de pier natuurlijk. Voor iemand die in stadsdeel Scheveningen woont, zoals ik, leuk om te zien. De pier die er nu ligt is de vierde. Begin vorige eeuw bouwde men een houten pier. Die zou 350 meter lang worden, maar toen het geld op was zijn ze na 250 meter opgehouden met bouwen.

Die pier was bedoeld om zeeschepen gelegenheid tot lossen te geven bij gebrek aan een haven. Later is de eerste pier vervangen door een langere, ook van hout. Zoals dat met houten pieren gaat vloog hij op zeker moment in de fik, als ik mij de tekst op het VVV-bord goed herinner. Daarna kwam er een ijzeren exemplaar. Die werd in 1943 of daaromtrent aan puin gevaren door een Nederlands koopvaardijschip, de Nora, dat stuurloos was geraakt door een ongelukkige botsing met een mijn. In de jaren vijftig kwam dan het huidige betonnen exemplaar. Pràchtig, zie de foto.
Deal is verder heel leuk. Heel Engels, wat kneuterig, hier en daar wat vervallen. We hebben het er erg naar ons zin gehad.

In de ochtend van onze tweede dag hebben we nog een bezoek gebracht aan twee musea nabij Manston Airfield (ook wel Kent International Airport genaamd). Het vliegveld is buiten gebruik. Niemand wist waarom. Ook de vrijwilligers bij de twee musea niet. Het ene museum was vooral gericht op de Spitfire en de Hurricane en paste dus goed in het WOII-thema. Het andere bemoeide zich met de RAF door de tijden heen. Er stond onder meer een Gloster Meteor. Dat was ooit mijn allereerste modelvliegtuigje.

Na al die musea hadden wij met zijn vieren wel de verzuchting dat ‘die’ Engelsen wel met erg veel aandacht – om het zo maar te noemen – terugkijken op hun militaire verleden. Tuurlijk, die musea zijn er voor ingericht, maar al die nostalgie en die trots. Hm. En weinig tot geen aandacht voor de ellende die de belligerente empire building heeft aangericht. Ja de eigen verliezen worden betreurd en herdacht. Wel met een sausje van eer en heldendom.

Maar het zijn gezellige mensen, de Engelsen. En ze blieven best een pint.

------
De plaatjes zijn van de schrijver


© 2019 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Deal Henk Klaren
1611BS Deal1Ik ging naar Dover om ’t kasteel te zien. Ik ging niet alleen hoor, we waren met zijn vieren. En we omspanden wel twee generaties. Op de één of andere manier waren we allemaal familie van elkaar, zowel van de warme als van de kouwe kant. In een ietwat kleiner gezelschap hadden we al eens de Atlantikwallwandeling en – tentoonstelling gedaan en bekeken en later ook nog een eens de open bunkerdag in Den Haag. Eén van ons maakte de opmerking, dat je dan ook Dover Castle eens moest bezoeken. Iemand kwam daar later op terug en de twee jongsten, de snaken, kwamen nog wel eens in het kuststadje Deal.

Zo ontstond een weekeinde Engeland in de Downs. Bezoek Dover Castle dus, een buitengewoon indrukwekkende ervaring. Erg goede rondleidingen met goede gidsen en allerlei geluids- en lichteffecten. Stukjes hoorspel ook. De nadruk daarbij lag daarbij op de rol van het kasteel in de Tweede Wereldoorlog. Op hetzelfde terrein bevindt zich ook nog de ruïne van een Romeinse vuurtoren en een kerk uit de Saksische tijd. Die kerk is overigens nog steeds in gebruik.

Een minuut of twintig verderop heb je dan Deal. In deze tijden van Brexit misschien wel een toepasselijke plaats om de nacht door te brengen. Die grap was ook de redactie van de Volkskrant niet ontgaan. De dag voor ons vertrek stond een flink artikel over Deal in die krant. We waren al beducht voor enig Brexit-toerisme, maar dat viel alles mee. Hotel Dunkerley’s was alles wat de Fawlty Towers fan zich wenst. Waarbij niks verkeerds gezegd zij over personeel en management.

Twee deuren verder – ook aan de boulevard – heb je een echte pub: The King’s Head. Afgeladen druk, prima pubfood. Ook een ideale gelegenheid om rugby te kijken en bier te drinken. Dat was wat voor de snaken (Wales won en werd kampioen van de Six Nations), terwijl de knarren voor de dichte deur van het plaatselijk historisch museum kwamen te staan. Tegen windkracht veel (ik denk wel 10) kwamen we nog wel net op tijd bij Deal Castle. Zo’n verdedigingswerk dat nooit gebruikt is in de eeuwen van zijn bestaan. Afschrikkende werking zullen we maar zeggen.

Deal heeft een kleine 30.000 inwoners. Er is wat toerisme. Het strand is van kiezels. Een haven is er niet.1611BS Deal2 Wel liggen er wat boten op de kiezels, met bordjes erbij dat je er een rondvaart kon boeken, maar erg operationeel zag het er allemaal niet uit. En dan de pier natuurlijk. Voor iemand die in stadsdeel Scheveningen woont, zoals ik, leuk om te zien. De pier die er nu ligt is de vierde. Begin vorige eeuw bouwde men een houten pier. Die zou 350 meter lang worden, maar toen het geld op was zijn ze na 250 meter opgehouden met bouwen.

Die pier was bedoeld om zeeschepen gelegenheid tot lossen te geven bij gebrek aan een haven. Later is de eerste pier vervangen door een langere, ook van hout. Zoals dat met houten pieren gaat vloog hij op zeker moment in de fik, als ik mij de tekst op het VVV-bord goed herinner. Daarna kwam er een ijzeren exemplaar. Die werd in 1943 of daaromtrent aan puin gevaren door een Nederlands koopvaardijschip, de Nora, dat stuurloos was geraakt door een ongelukkige botsing met een mijn. In de jaren vijftig kwam dan het huidige betonnen exemplaar. Pràchtig, zie de foto.
Deal is verder heel leuk. Heel Engels, wat kneuterig, hier en daar wat vervallen. We hebben het er erg naar ons zin gehad.

In de ochtend van onze tweede dag hebben we nog een bezoek gebracht aan twee musea nabij Manston Airfield (ook wel Kent International Airport genaamd). Het vliegveld is buiten gebruik. Niemand wist waarom. Ook de vrijwilligers bij de twee musea niet. Het ene museum was vooral gericht op de Spitfire en de Hurricane en paste dus goed in het WOII-thema. Het andere bemoeide zich met de RAF door de tijden heen. Er stond onder meer een Gloster Meteor. Dat was ooit mijn allereerste modelvliegtuigje.

Na al die musea hadden wij met zijn vieren wel de verzuchting dat ‘die’ Engelsen wel met erg veel aandacht – om het zo maar te noemen – terugkijken op hun militaire verleden. Tuurlijk, die musea zijn er voor ingericht, maar al die nostalgie en die trots. Hm. En weinig tot geen aandacht voor de ellende die de belligerente empire building heeft aangericht. Ja de eigen verliezen worden betreurd en herdacht. Wel met een sausje van eer en heldendom.

Maar het zijn gezellige mensen, de Engelsen. En ze blieven best een pint.

------
De plaatjes zijn van de schrijver
© 2019 Henk Klaren
powered by CJ2