archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 7 Jaargang 16 31 januari 2019

	Beschouwingen > In de polder delen printen terug De bende van Klomp (3) Willem Minderhout Derde deel in een serie schetsen van de begindagen van ‘OV Reisinformatie 9292’ onder de bezielende leiding van Gijs Klomp. Gijs Klomp liet me weten dat hij de eerste afleveringen van deze herinneringen wel kon waarderen. Hij vond het goed dat een ‘historicus’ zich hier op stortte, maar hij kon zich er niet zo in vinden dat ik hem als ‘alfamannetje’ gekarakteriseerd had. Nu heb ik ooit wel geschiedenis gestudeerd, maar deze herinneringen zijn allesbehalve ‘wetenschappelijk’, want ik ga zonder enige documentatie af op mijn geheugen, af en toe geholpen door mijn voormalige collega Peter van der Linden. Mijn geheugen kent enorme hiaten en is uiteraard zeer subjectief. Desalniettemin denk dat mijn korte schets van Leendert Kruizinga en Gijs Klomp vrij trefzeker was, want de tekening van Alex Verduyn den Boer bij het eerste deel is zeer realistisch, terwijl hij toch geen foto als voorbeeld had. Gijs was een bulldozer. Het type manager dat dwars door een betonnen muur heen gaat om zijn doel te bereiken. Ik vond dat meestal bewonderenswaardig, maar soms leek het me niet nodig omdat er ook een weg langs de muur te vinden was. Voor zijn eigen club – de ‘Bende van Klomp’ – was hij een geweldige baas, zolang je mee marcheerde. Leendert, die vanwege zijn homoseksualiteit bij NS was vastgelopen, had bij Gijs zijn draai helemaal gevonden. Iedereen bloeide op bij Gijs. Ik heb er ook kansen gekregen die ik elders niet snel zou hebben gehad. Ik mocht ook doorstuderen op kosten van de baas. Marketing en bedrijfskunde deed ik, omdat ik ondervonden had dat er bijzonder weinig vacatures waren met ‘historicus gezocht’. Ondanks dat de materie me maar matig interesseerde raakte ik hierdoor wel doorkneed in de beginselen van de bedrijfseconomie en doordrongen van het belang van efficiency. Dit marktdenken was, naar mijn mening, bij OVR niet erg doorgedrongen. We waren vooral goed in het naar binnen harken van subsidie. Dat geld werd natuurlijk allemaal uitstekend ingezet tot heil der mensheid. Toen Jan de Sonnaville, onze contactambtenaar van Verkeer en Waterstaat en fanatiek hulp-Sinterklaas, in vol ornaat een positieve subsidiebeschikking kwam brengen schoot Gijs volledig uit zijn klomp. Ik heb hem nog nooit zo kwaad gezien door de suggestie dat deze subsidie een ‘Sinterklaascadeau’ zou zijn in plaats van een noodzakelijke investering in het heil van de samenleving. Als ‘coördinator markt en productontwikkeling’ was het mijn taak om de efficiency van de telefonische informatiecentra te verhogen en te onderzoeken of we ‘nieuwe media’ konden inzetten om onze reisinformatie te verspreiden. Ergens in die tijd zag ik voor het eerst iets wat het ‘World Wide Web’  genoemd werd. Een medewerker van het Centrum voor Informatieverwerking van NS, de bouwer van de OV Reisplanner, liet mij dat zien op het scherm van zijn PC. In mijn herinnering was het een kaart van de wereld waarop hyperlinks naar websites waren aangebracht. In Australië waren er een stuk of zes, dus dat paste allemaal wel op dat plaatje. Ik kan dat plaatje echter nergens in de geschiedenisboeken over internet terugvinden, dus misschien heb ik het mis. Hoe het ook zij, ik was helemaal enthousiast. Dit was volgens mij het medium van de toekomst! Achteraf kan men constateren dat ik daar wel gelijk in had. Ik gaf het CvI opdracht om uit te zoeken of ook onze OV Reisplanner via het wereldwijde web benaderbaar gemaakt kon worden. Dat bleek te kunnen! Er waren echter een aantal beren op de weg. Bill Gates beweerde in 1995 in zijn boek The Road Ahead dat internet geen commerciële potentie had. Gijs geloofde dat. Daar zat wel iets in, want het web was gratis en er was geen perspectief op betaalde diensten. Moesten we onze informatie dan maar gratis weggeven? Vanwege het feit dat de kosten van telefonische informatieverstrekking structureel hoger waren dan de opbrengsten van het 06-nummer die daar tegenover stonden, vond ik van wel. Uitbreiding van de capaciteit van onze call centers kon alleen als je een oplopend exploitatietekort kon financieren, terwijl je met een server vrijwel ongelimiteerd online informatie via internet zou kunnen verstrekken, zodat de kosten per advies steeds lager zouden worden. Ik kon hoog of laag springen, gratis ov reisinformatie via internet kon ik op mijn buik schrijven. Op zoek naar een alternatief werkten we een systeem uit waarmee je met je PC via een 06-nummer kon inbellen op onze reisplanner. Als voorbeeld diende het programma ‘girotel’ van de Postbank, waarmee al vanaf 1988 online geldverkeer mogelijk was. Het probleem was dat men deze dienst niet met een webbrowser kon bereiken, maar dat je dat programma zelf op je PC moest installeren. Ondanks dat gehannes werd dit systeem, de ‘OV Reiswijzer’, een redelijk succesvolle dienst. Daarover volgende keer meer. ------- Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven © 2019 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "In de polder" -

Beschouwingen > In de polder
De bende van Klomp (3)	Willem Minderhout
Derde deel in een serie schetsen van de begindagen van ‘OV Reisinformatie 9292’ onder de bezielende leiding van Gijs Klomp. Gijs Klomp liet me weten dat hij de eerste afleveringen van deze herinneringen wel kon waarderen. Hij vond het goed dat een ‘historicus’ zich hier op stortte, maar hij kon zich er niet zo in vinden dat ik hem als ‘alfamannetje’ gekarakteriseerd had. Nu heb ik ooit wel geschiedenis gestudeerd, maar deze herinneringen zijn allesbehalve ‘wetenschappelijk’, want ik ga zonder enige documentatie af op mijn geheugen, af en toe geholpen door mijn voormalige collega Peter van der Linden. Mijn geheugen kent enorme hiaten en is uiteraard zeer subjectief. Desalniettemin denk dat mijn korte schets van Leendert Kruizinga en Gijs Klomp vrij trefzeker was, want de tekening van Alex Verduyn den Boer bij het eerste deel is zeer realistisch, terwijl hij toch geen foto als voorbeeld had. Gijs was een bulldozer. Het type manager dat dwars door een betonnen muur heen gaat om zijn doel te bereiken. Ik vond dat meestal bewonderenswaardig, maar soms leek het me niet nodig omdat er ook een weg langs de muur te vinden was. Voor zijn eigen club – de ‘Bende van Klomp’ – was hij een geweldige baas, zolang je mee marcheerde. Leendert, die vanwege zijn homoseksualiteit bij NS was vastgelopen, had bij Gijs zijn draai helemaal gevonden. Iedereen bloeide op bij Gijs. Ik heb er ook kansen gekregen die ik elders niet snel zou hebben gehad. Ik mocht ook doorstuderen op kosten van de baas. Marketing en bedrijfskunde deed ik, omdat ik ondervonden had dat er bijzonder weinig vacatures waren met ‘historicus gezocht’. Ondanks dat de materie me maar matig interesseerde raakte ik hierdoor wel doorkneed in de beginselen van de bedrijfseconomie en doordrongen van het belang van efficiency. Dit marktdenken was, naar mijn mening, bij OVR niet erg doorgedrongen. We waren vooral goed in het naar binnen harken van subsidie. Dat geld werd natuurlijk allemaal uitstekend ingezet tot heil der mensheid. Toen Jan de Sonnaville, onze contactambtenaar van Verkeer en Waterstaat en fanatiek hulp-Sinterklaas, in vol ornaat een positieve subsidiebeschikking kwam brengen schoot Gijs volledig uit zijn klomp. Ik heb hem nog nooit zo kwaad gezien door de suggestie dat deze subsidie een ‘Sinterklaascadeau’ zou zijn in plaats van een noodzakelijke investering in het heil van de samenleving. Als ‘coördinator markt en productontwikkeling’ was het mijn taak om de efficiency van de telefonische informatiecentra te verhogen en te onderzoeken of we ‘nieuwe media’ konden inzetten om onze reisinformatie te verspreiden. Ergens in die tijd zag ik voor het eerst iets wat het ‘World Wide Web’  genoemd werd. Een medewerker van het Centrum voor Informatieverwerking van NS, de bouwer van de OV Reisplanner, liet mij dat zien op het scherm van zijn PC. In mijn herinnering was het een kaart van de wereld waarop hyperlinks naar websites waren aangebracht. In Australië waren er een stuk of zes, dus dat paste allemaal wel op dat plaatje. Ik kan dat plaatje echter nergens in de geschiedenisboeken over internet terugvinden, dus misschien heb ik het mis. Hoe het ook zij, ik was helemaal enthousiast. Dit was volgens mij het medium van de toekomst! Achteraf kan men constateren dat ik daar wel gelijk in had. Ik gaf het CvI opdracht om uit te zoeken of ook onze OV Reisplanner via het wereldwijde web benaderbaar gemaakt kon worden. Dat bleek te kunnen! Er waren echter een aantal beren op de weg. Bill Gates beweerde in 1995 in zijn boek The Road Ahead dat internet geen commerciële potentie had. Gijs geloofde dat. Daar zat wel iets in, want het web was gratis en er was geen perspectief op betaalde diensten. Moesten we onze informatie dan maar gratis weggeven? Vanwege het feit dat de kosten van telefonische informatieverstrekking structureel hoger waren dan de opbrengsten van het 06-nummer die daar tegenover stonden, vond ik van wel. Uitbreiding van de capaciteit van onze call centers kon alleen als je een oplopend exploitatietekort kon financieren, terwijl je met een server vrijwel ongelimiteerd online informatie via internet zou kunnen verstrekken, zodat de kosten per advies steeds lager zouden worden. Ik kon hoog of laag springen, gratis ov reisinformatie via internet kon ik op mijn buik schrijven. Op zoek naar een alternatief werkten we een systeem uit waarmee je met je PC via een 06-nummer kon inbellen op onze reisplanner. Als voorbeeld diende het programma ‘girotel’ van de Postbank, waarmee al vanaf 1988 online geldverkeer mogelijk was. Het probleem was dat men deze dienst niet met een webbrowser kon bereiken, maar dat je dat programma zelf op je PC moest installeren. Ondanks dat gehannes werd dit systeem, de ‘OV Reiswijzer’, een redelijk succesvolle dienst. Daarover volgende keer meer. ------- Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
© 2019 Willem Minderhout
	powered by CJ2