archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 15
29 maart 2018
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Geklootviool met een apparaat Reinier van Delden

1511BZ GeklootvioolIk zag hem op een bankje zitten in het museum.
In zijn hand een fototoestel.
Naast hem een tasje van de Jumbo.
Hij staarde naar de schilderijen.
Hij ontroerde mij.
Ik moest werkelijk bijna janken.
Dat beeld van die man.
Met die versleten broek.
Dat armoedige trainingsjack.
En die weemoedige blik.

Ik had graag een gesprek met hem aangeknoopt.
Over zijn beweegredenen.
Zijn achtergrond.
Of voor mijn part over het weer.
Maar ik liet hem zijn gang maar gaan.
Hij zal zichzelf wel melden.
En zo geschiedde.

Hij vroeg of ik wist hoe laat het was.
Ik zei dat hij nog alle tijd had.
Ja, maar het is voor het fototoestel.
Mijn digitale camera.
Die doet het namelijk niet als je de tijd niet instelt.
Ik zei hem hoe laat het was en liet hem begaan.
Op een afstandje observeerde ik hem.
Ik kon nu helemaal wel in huilen uitbarsten.

Wat een prachtig gezicht.
Die man en zijn digitale camera.
Dat geklootviool met dat apparaat.
Dat nu al spijt hebben van zijn waarschijnlijk zojuist gedane aankoop.
Zijn hele kerstgratificatie had hij eraan besteed.
Voorovergebogen zat hij nu op dat bankje.
Met op zijn schoot dat cameraatje.

-----
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2018 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Geklootviool met een apparaat Reinier van Delden
1511BZ GeklootvioolIk zag hem op een bankje zitten in het museum.
In zijn hand een fototoestel.
Naast hem een tasje van de Jumbo.
Hij staarde naar de schilderijen.
Hij ontroerde mij.
Ik moest werkelijk bijna janken.
Dat beeld van die man.
Met die versleten broek.
Dat armoedige trainingsjack.
En die weemoedige blik.

Ik had graag een gesprek met hem aangeknoopt.
Over zijn beweegredenen.
Zijn achtergrond.
Of voor mijn part over het weer.
Maar ik liet hem zijn gang maar gaan.
Hij zal zichzelf wel melden.
En zo geschiedde.

Hij vroeg of ik wist hoe laat het was.
Ik zei dat hij nog alle tijd had.
Ja, maar het is voor het fototoestel.
Mijn digitale camera.
Die doet het namelijk niet als je de tijd niet instelt.
Ik zei hem hoe laat het was en liet hem begaan.
Op een afstandje observeerde ik hem.
Ik kon nu helemaal wel in huilen uitbarsten.

Wat een prachtig gezicht.
Die man en zijn digitale camera.
Dat geklootviool met dat apparaat.
Dat nu al spijt hebben van zijn waarschijnlijk zojuist gedane aankoop.
Zijn hele kerstgratificatie had hij eraan besteed.
Voorovergebogen zat hij nu op dat bankje.
Met op zijn schoot dat cameraatje.

-----
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2018 Reinier van Delden
powered by CJ2