archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 15
18 januari 2018
Bezigheden > Recht en onrecht delen printen terug
Een ezeltje voor Eerdmans? Willem Minderhout

1506BZ EzelHet onderwerp blijft me achtervolgen: de taalkundige, literaire, of zo u wil symbolische relatie tussen ezels en aarsgaten. Ik zoek het echt niet op. Het is blijkbaar mijn lot.

Onlangs gaf mijn lief mij het boek ‘Les cités Grecques’ van Jean-Manuel Roubineau over de sociale structuur van Griekse Steden in de Klassieke Oudheid cadeau. Ik benader een nieuw boek altijd met een korte blik op inhoud en notenapparaat en vervolgens sla ik een willekeurige pagina op. Ik belandde op een pagina waar de sancties op overspel werden beschreven. Bingo, daar waren ze weer!

Overspelige heren kregen een radijs, de omvang wordt niet beschreven, in hun aarsgat gepropt. Zij moesten verder met de bijnaam ‘euruproktos’ (dikke kont) door het leven.  Overspelige vrouwen werden op een steen op het stadsplein ten toon gesteld alvorens op een ezeltje door de stad te worden gereden. Zij werden ‘onobatis’ (ezeltjerijder) genoemd.

Roubineau wijst er op dat deze manier om wetsovertreders te kakken te zetten pas rond 1800 werd vervangen door het moderne systeem van gevangenisstraf. Hoe lang radijsjes en ezeltjes daarbij een rol hebben gespeeld is mij onbekend. Misschien moet ik daar ‘Surveiller et punir’ van Michel Foucault nog eens op naslaan.

Wellicht kunnen we binnenkort de terugkeer van deze theatrale manier van strafvoltrekking verwachten. De moderne manier van straffen werkt niet meer volgens de bekende Rotterdamse wethouder Eerdmans: ‘Natuurlijk blijft een gevangenisstraf goed, maar we moeten over naar een moderne variant van het dorpsplein waar gestraften werden getoond. De schaamtecultuur.’

Zo zie je maar: als je lang genoeg wacht wordt antiek weer modern!

Als liefhebber van de Antieken vind ik dit een loffelijk streven. Het past ook bij de strategische alliantie van de heer Eerdmans met de klassiek geschoolde heer Baudet, wiens naam – ik kan het niet nalaten dat nogmaals te vermelden – in het Frans ‘ezel’ betekent.

In deze tijd vind ik genderspecifieke straffen niet meer gepast en het moet natuurlijk wel humaan blijven. Halsstarrige recidivisten een dag lang op een ezeltje ten toon stellen lijkt me een goede eerste stap. Als dat niet helpt zijn er natuurlijk drastischer maatregelen – al dan niet met een radijs – denkbaar. Wat dat betreft beschikt Rotterdam over een uitstekende locatie om onverlaten op een ezel te kijk te zetten: het Eendrachtsplein. Nog afgezien van de symbolische waarde van de naam van dit plein zal de aanblik van Kabouter Buttplug intimiderend genoeg zijn om een terugval in verkeerde gewoontes te voorkomen.

-----
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2018 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Recht en onrecht" -
Bezigheden > Recht en onrecht
Een ezeltje voor Eerdmans? Willem Minderhout
1506BZ EzelHet onderwerp blijft me achtervolgen: de taalkundige, literaire, of zo u wil symbolische relatie tussen ezels en aarsgaten. Ik zoek het echt niet op. Het is blijkbaar mijn lot.

Onlangs gaf mijn lief mij het boek ‘Les cités Grecques’ van Jean-Manuel Roubineau over de sociale structuur van Griekse Steden in de Klassieke Oudheid cadeau. Ik benader een nieuw boek altijd met een korte blik op inhoud en notenapparaat en vervolgens sla ik een willekeurige pagina op. Ik belandde op een pagina waar de sancties op overspel werden beschreven. Bingo, daar waren ze weer!

Overspelige heren kregen een radijs, de omvang wordt niet beschreven, in hun aarsgat gepropt. Zij moesten verder met de bijnaam ‘euruproktos’ (dikke kont) door het leven.  Overspelige vrouwen werden op een steen op het stadsplein ten toon gesteld alvorens op een ezeltje door de stad te worden gereden. Zij werden ‘onobatis’ (ezeltjerijder) genoemd.

Roubineau wijst er op dat deze manier om wetsovertreders te kakken te zetten pas rond 1800 werd vervangen door het moderne systeem van gevangenisstraf. Hoe lang radijsjes en ezeltjes daarbij een rol hebben gespeeld is mij onbekend. Misschien moet ik daar ‘Surveiller et punir’ van Michel Foucault nog eens op naslaan.

Wellicht kunnen we binnenkort de terugkeer van deze theatrale manier van strafvoltrekking verwachten. De moderne manier van straffen werkt niet meer volgens de bekende Rotterdamse wethouder Eerdmans: ‘Natuurlijk blijft een gevangenisstraf goed, maar we moeten over naar een moderne variant van het dorpsplein waar gestraften werden getoond. De schaamtecultuur.’

Zo zie je maar: als je lang genoeg wacht wordt antiek weer modern!

Als liefhebber van de Antieken vind ik dit een loffelijk streven. Het past ook bij de strategische alliantie van de heer Eerdmans met de klassiek geschoolde heer Baudet, wiens naam – ik kan het niet nalaten dat nogmaals te vermelden – in het Frans ‘ezel’ betekent.

In deze tijd vind ik genderspecifieke straffen niet meer gepast en het moet natuurlijk wel humaan blijven. Halsstarrige recidivisten een dag lang op een ezeltje ten toon stellen lijkt me een goede eerste stap. Als dat niet helpt zijn er natuurlijk drastischer maatregelen – al dan niet met een radijs – denkbaar. Wat dat betreft beschikt Rotterdam over een uitstekende locatie om onverlaten op een ezel te kijk te zetten: het Eendrachtsplein. Nog afgezien van de symbolische waarde van de naam van dit plein zal de aanblik van Kabouter Buttplug intimiderend genoeg zijn om een terugval in verkeerde gewoontes te voorkomen.

-----
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2018 Willem Minderhout
powered by CJ2