archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 15
9 november 2017
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Dan leest ie maar iets anders * Frits Hoorweg

1503BS BlauwlinksMijn moeder was zeer gelovig, vandaar dat ik niet alleen de christelijke school bezocht maar ook vaste klant was op de zondagsschool. Nee, verwacht daarover geen jammerklachten. De Bijbelverhalen onderging ik als de sprookjes die het tenslotte ook meestal zijn. Versjes, met mysterieuze teksten uit het hoofd leren ging mij goed af en als het perse nodig werd geoordeeld wilde ik ook nog wel een poging doen mee te zingen.

Een probleem ontstond pas door het geschenk waarin de kerstviering op de zondagsschool uitmondde. Dat was een, in mijn ogen prachtig uitgevoerd, boekje, met voorin een plakkertje waarin iemand met een mooi handschrift je naam had geschreven. W.G. van der Hulst heette de schrijver van het boek, dat was uitgegeven door Callenbach te Nijkerk.

Later, veel later, heb ik nog eens een lofzang gelezen van Maarten ’t Hart op deze schrijver. Als ik het mij goed herinner prees hij vooral het feit dat de schrijver zich van gewonemensentaal bediende en dat hij het alledaagse leven tot uitgangspunt nam.

Misschien niet onjuist, maar als kind ervoer ik het anders. In mijn hoofd is de volgende verhaallijn achtergebleven:1503BS Jaap en Peerke een jongetje wordt constant gepest door z’n vriendjes, z’n hondje gaat dood en vervolgens gaat hij zelf ook dood … of z’n moeder, daar wil ik vanaf wezen. Ik was totaal van streek. Het kostte mijn moeder de grootste moeite mij tot bedaren te brengen.
Nu is het gekke dat die ervaring niet direct een afkeer van die boekjes tot gevolg had. Integendeel, misschien was er zelfs wel sprake van een zekere fascinatie. Het jaar daarop kreeg ik er weer één en zette ik mij weer gretig aan het lezen, met hetzelfde resultaat.

Toen heeft mijn moeder de boeken van W.G. van der Hulst Jr. in de ban gedaan. In één moeite door zette ze ook ‘Alleen op de wereld’ op de index. Het gekke is dat ze verder helemaal niet zo van ‘het verbieden’ was. Haar geliefde opvoedingsmethode was om je droevig aan te kijken als je iets had gedaan wat ze liever niet had.
Ik moet achteraf zeggen dat ik grote bewondering heb voor deze stijlbreuk. ‘Ja, hij leest heel graag, maar dan leest ie maar iets anders!’ hoor ik haar ter verklaring tegen iemand zeggen. Of verbeeld ik mij dat?

-------
Het plaatje is van Via Dit


© 2017 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Dan leest ie maar iets anders * Frits Hoorweg
1503BS BlauwlinksMijn moeder was zeer gelovig, vandaar dat ik niet alleen de christelijke school bezocht maar ook vaste klant was op de zondagsschool. Nee, verwacht daarover geen jammerklachten. De Bijbelverhalen onderging ik als de sprookjes die het tenslotte ook meestal zijn. Versjes, met mysterieuze teksten uit het hoofd leren ging mij goed af en als het perse nodig werd geoordeeld wilde ik ook nog wel een poging doen mee te zingen.

Een probleem ontstond pas door het geschenk waarin de kerstviering op de zondagsschool uitmondde. Dat was een, in mijn ogen prachtig uitgevoerd, boekje, met voorin een plakkertje waarin iemand met een mooi handschrift je naam had geschreven. W.G. van der Hulst heette de schrijver van het boek, dat was uitgegeven door Callenbach te Nijkerk.

Later, veel later, heb ik nog eens een lofzang gelezen van Maarten ’t Hart op deze schrijver. Als ik het mij goed herinner prees hij vooral het feit dat de schrijver zich van gewonemensentaal bediende en dat hij het alledaagse leven tot uitgangspunt nam.

Misschien niet onjuist, maar als kind ervoer ik het anders. In mijn hoofd is de volgende verhaallijn achtergebleven:1503BS Jaap en Peerke een jongetje wordt constant gepest door z’n vriendjes, z’n hondje gaat dood en vervolgens gaat hij zelf ook dood … of z’n moeder, daar wil ik vanaf wezen. Ik was totaal van streek. Het kostte mijn moeder de grootste moeite mij tot bedaren te brengen.
Nu is het gekke dat die ervaring niet direct een afkeer van die boekjes tot gevolg had. Integendeel, misschien was er zelfs wel sprake van een zekere fascinatie. Het jaar daarop kreeg ik er weer één en zette ik mij weer gretig aan het lezen, met hetzelfde resultaat.

Toen heeft mijn moeder de boeken van W.G. van der Hulst Jr. in de ban gedaan. In één moeite door zette ze ook ‘Alleen op de wereld’ op de index. Het gekke is dat ze verder helemaal niet zo van ‘het verbieden’ was. Haar geliefde opvoedingsmethode was om je droevig aan te kijken als je iets had gedaan wat ze liever niet had.
Ik moet achteraf zeggen dat ik grote bewondering heb voor deze stijlbreuk. ‘Ja, hij leest heel graag, maar dan leest ie maar iets anders!’ hoor ik haar ter verklaring tegen iemand zeggen. Of verbeeld ik mij dat?

-------
Het plaatje is van Via Dit
© 2017 Frits Hoorweg
powered by CJ2