archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 2
Jaargang 15
26 oktober 2017
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Ach, val toch dood man! Claude Aendenboom

15102BZ Val doodMet mijn vader heb ik altijd een liefde-haat-relatie gehad. Vader had immers een dubbel gezicht: als hij nuchter was kon je met hem aangename en interessante gesprekken voeren. Maar als hij wodka begon te drinken veranderde zijn stemming. Hij gaf dan gemene opmerkingen en werd verbaal agressief. 'Ach, val toch dood man!', schreeuwde ik telkens weer uit frustratie en onmacht.

Vader had echter alle reden om af en toe lastig te zijn. Hij was alles kwijt: zijn villa, zijn gezin en zijn waardigheid. Daarom vergaf ik hem zijn gebreken. Meestal werd hij geweigerd op trouwfeesten van de kinderen uit zijn eerste huwelijk. Ook bij de geboortes van zijn kleinkinderen mocht hij zijn gezicht niet laten tonen.

Maar toen mijn broer Tom trouwde met Leonida was vader van harte uitgenodigd. En hij mocht Toms getuige zijn en dus zijn handtekening plaatsen in het stadhuis, waar hij vol trots keek naar zijn kersverse schoondochter die als tolk werkte voor het Oorlogstribunaal in Den Haag.

Al bij al heeft vader een mooi leven gehad. Toen mijn ouders vlak voor zijn overlijden nog oesters waren gaan eten in een Brussels restaurantje, heeft hij voor het eerst in zijn leven gezegd tegen haar: ‘Je t'aime beaucoup plus que tu penses!’ Een innige zoen volgde.

Nadat ze die avond afscheid hadden genomen, wilde vader nog een flesje wodka gaan kopen in de nachtwinkel iets verderop. Het sneeuwde hevig.
En zo rinkelde die kille ochtend de telefoon bij moeder thuis. Een verpleegster aan de andere kant van de lijn bracht het slechte nieuws. Vader was zojuist overleden! Hij was enkele uren daarvoor achterwaarts op zijn hoofd gevallen, op 100 meter van zijn woonst.

Wat heb ik nu enorm veel spijt van mijn harde woorden!

--------
De tekening is van Via Dit
Meer informatie op: www.viadit.nl


© 2017 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Ach, val toch dood man! Claude Aendenboom
15102BZ Val doodMet mijn vader heb ik altijd een liefde-haat-relatie gehad. Vader had immers een dubbel gezicht: als hij nuchter was kon je met hem aangename en interessante gesprekken voeren. Maar als hij wodka begon te drinken veranderde zijn stemming. Hij gaf dan gemene opmerkingen en werd verbaal agressief. 'Ach, val toch dood man!', schreeuwde ik telkens weer uit frustratie en onmacht.

Vader had echter alle reden om af en toe lastig te zijn. Hij was alles kwijt: zijn villa, zijn gezin en zijn waardigheid. Daarom vergaf ik hem zijn gebreken. Meestal werd hij geweigerd op trouwfeesten van de kinderen uit zijn eerste huwelijk. Ook bij de geboortes van zijn kleinkinderen mocht hij zijn gezicht niet laten tonen.

Maar toen mijn broer Tom trouwde met Leonida was vader van harte uitgenodigd. En hij mocht Toms getuige zijn en dus zijn handtekening plaatsen in het stadhuis, waar hij vol trots keek naar zijn kersverse schoondochter die als tolk werkte voor het Oorlogstribunaal in Den Haag.

Al bij al heeft vader een mooi leven gehad. Toen mijn ouders vlak voor zijn overlijden nog oesters waren gaan eten in een Brussels restaurantje, heeft hij voor het eerst in zijn leven gezegd tegen haar: ‘Je t'aime beaucoup plus que tu penses!’ Een innige zoen volgde.

Nadat ze die avond afscheid hadden genomen, wilde vader nog een flesje wodka gaan kopen in de nachtwinkel iets verderop. Het sneeuwde hevig.
En zo rinkelde die kille ochtend de telefoon bij moeder thuis. Een verpleegster aan de andere kant van de lijn bracht het slechte nieuws. Vader was zojuist overleden! Hij was enkele uren daarvoor achterwaarts op zijn hoofd gevallen, op 100 meter van zijn woonst.

Wat heb ik nu enorm veel spijt van mijn harde woorden!

--------
De tekening is van Via Dit
Meer informatie op: www.viadit.nl
© 2017 Claude Aendenboom
powered by CJ2