archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 14
14 september 2017
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
La vie c'est du cinema Claude Aendenboom

1419BZ FunesIn de jaren zeventig en tachtig keken moeder, mijn broer en ik samen met mijn vader naar de film 'Les gendarmes de Saint-Tropez' met Louis de Funès in de hoofdrol, vaders favoriete acteur. Het was lachen geblazen van begin tot eind. Vader zei na afloop vaak: ‘Mes enfants, la vie c'est du cinéma’. Vader kon het weten want hij was al een tijdje zijn fortuin verloren en had geleerd dat ieder mens zijn rolletje speelde ...
Dankzij hem leerde ik andere grote Franse acteurs kennen zoals: Alain Delon, Lino Ventura en Belmondo. Elk weekend zaten we dus voor de buis om deze filmsterren te bewonderen.

Onlangs waren moeder, mijn broer en ik naar jaarlijkse gewoonte uitgenodigd voor een buffet à la campagne bij Benito, de vriend van mijn halfbroer Daniel. Benito's tuin verkreeg indertijd veel faam vanwege zijn uitzonderlijke schoonheid.
Mijn halfzus Catherine kwam ook genieten samen met haar man Patrick en zijn negentigjarige moeder. Catherine heeft de levensloop van mijn vader maar moeilijk kunnen verwerken en vertelt dat zij weinig of geen contact had met hem. Ze vertelt die namiddag dat ze het jarenlang bijzonder moeilijk gehad heeft met de breuk tussen haar ouders.
Desondanks had zij een bepaalde droge humor dat mij wel kon charmeren, we dansten zelfs even de Lambada samen.

Toen Patrick mij een stukje van de kaasschotel presenteerde vroeg ik hem terloops waarom Stéfan, mijn andere halfbroer, er niet bij kon zijn vandaag. Hij glimlachte: Stéfan is momenteel in Parijs omdat zijn oudste dochter met een bekende Franse filmacteur aan het daten is! Ze zijn uitgenodigd op een feestje nabij de Eiffeltoren.

En ik dacht plots weer aan de wijze woorden van mijn overleden vader: La vie c'est du cinéma!


© 2017 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
La vie c'est du cinema Claude Aendenboom
1419BZ FunesIn de jaren zeventig en tachtig keken moeder, mijn broer en ik samen met mijn vader naar de film 'Les gendarmes de Saint-Tropez' met Louis de Funès in de hoofdrol, vaders favoriete acteur. Het was lachen geblazen van begin tot eind. Vader zei na afloop vaak: ‘Mes enfants, la vie c'est du cinéma’. Vader kon het weten want hij was al een tijdje zijn fortuin verloren en had geleerd dat ieder mens zijn rolletje speelde ...
Dankzij hem leerde ik andere grote Franse acteurs kennen zoals: Alain Delon, Lino Ventura en Belmondo. Elk weekend zaten we dus voor de buis om deze filmsterren te bewonderen.

Onlangs waren moeder, mijn broer en ik naar jaarlijkse gewoonte uitgenodigd voor een buffet à la campagne bij Benito, de vriend van mijn halfbroer Daniel. Benito's tuin verkreeg indertijd veel faam vanwege zijn uitzonderlijke schoonheid.
Mijn halfzus Catherine kwam ook genieten samen met haar man Patrick en zijn negentigjarige moeder. Catherine heeft de levensloop van mijn vader maar moeilijk kunnen verwerken en vertelt dat zij weinig of geen contact had met hem. Ze vertelt die namiddag dat ze het jarenlang bijzonder moeilijk gehad heeft met de breuk tussen haar ouders.
Desondanks had zij een bepaalde droge humor dat mij wel kon charmeren, we dansten zelfs even de Lambada samen.

Toen Patrick mij een stukje van de kaasschotel presenteerde vroeg ik hem terloops waarom Stéfan, mijn andere halfbroer, er niet bij kon zijn vandaag. Hij glimlachte: Stéfan is momenteel in Parijs omdat zijn oudste dochter met een bekende Franse filmacteur aan het daten is! Ze zijn uitgenodigd op een feestje nabij de Eiffeltoren.

En ik dacht plots weer aan de wijze woorden van mijn overleden vader: La vie c'est du cinéma!
© 2017 Claude Aendenboom
powered by CJ2