archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 1
8 juli 2004
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
In dichtvorm Marc van Caelenberg

Onder de hazelaar
Vond ik vandaag zo maar
Tussen verdorde blaren
En takjes die eens twijgen waren
Een schedeltje.

Misschien als prooi hierheen gebracht,
Misschien hier op zijn dood gewacht;
Te groot om muis of rat te zijn,
Te klein om van een kat te zijn:
Een wezeltje?

Of anderzijds, het was al dagen
Dat wij het diertje niet meer zagen
Dat vrolijk over ’t grasveld liep
Als ieder ander dier al sliep:
Een egeltje.

Maar dit is wat er over blijft
En waar een dichter over schrijft:
Tussen verdorde blaren
En takjes die eens twijgen waren:
Een schedeltje.

© 2004 Marc van Caelenberg meer Marc van Caelenberg - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
In dichtvorm Marc van Caelenberg
Onder de hazelaar
Vond ik vandaag zo maar
Tussen verdorde blaren
En takjes die eens twijgen waren
Een schedeltje.

Misschien als prooi hierheen gebracht,
Misschien hier op zijn dood gewacht;
Te groot om muis of rat te zijn,
Te klein om van een kat te zijn:
Een wezeltje?

Of anderzijds, het was al dagen
Dat wij het diertje niet meer zagen
Dat vrolijk over ’t grasveld liep
Als ieder ander dier al sliep:
Een egeltje.

Maar dit is wat er over blijft
En waar een dichter over schrijft:
Tussen verdorde blaren
En takjes die eens twijgen waren:
Een schedeltje.
© 2004 Marc van Caelenberg
powered by CJ2