 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 1 Jaargang 14 13 oktober 2016 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Ergernissen | ||||
| Al weer een gat | Katharina Kouwenhoven | |||
 Een jaar of vier geleden werd de straat van de ventweg waaraan ik woon opengemaakt, wegens werkzaamheden. Dat kwam niet ongelegen, want we zaten dringend verlegen om nieuwe rioleringen. Veel ongemak geeft het wel, want je auto moet weg, je ploetert weken door het mulle of juist modderige zand en je kunt vaak je voordeur niet bereiken. En dan natuurlijk het ongehoorde tijdstip waarop die verre van geluidloze werkzaamheden aanvangen. Wat moest, moest en hopelijk leverde het iets op.Na zes weken ging de boel weer dicht, zonder dat er nieuwe rioleringen waren aangelegd. Wat er wel gedaan was bleef duister. De ijverige grondwerkers wisten ook van niets. Zij werden dagelijks in een busje vanuit Noord-Oost Groningen aangeleverd en hen werd alleen verteld waar ze de spa in de grond moesten steken, of de graafmachine moesten laten razen. Drie weken later ging de zaak weer open. Alle auto's moesten weer verplaatst worden en nu werden ook de tegels van de stoepen gelicht. Waartoe? Deze werkzaamheden namen veel meer tijd in beslag, maar uiteindelijk konden de straat en de stoepen weer gebruikt worden. Van nieuwe rioleringen was ook nu geen sprake. Voorlopig waren we echter van de graafwerkzaamheden af, dachten we. Twee weken later stopte er een busje met een onbekende firmanaam voor de deur. Er stapten mannen in werkkleding uit die schuin tegenover mijn huis een aantal tegels uit de stoep haalden en op stapeltjes legden in het gras. Vervolgens groeven ze een tamelijk diep gat, waar ze tevreden naar gingen staan kijken. Het was ook een mooi gat, met een prachtige berg zand ernaast. Waar dat gat voor was werd niet duidelijk. Om het gat werd een hekje gezet, zodat je er bij nacht en ontij niet in zou donderen en daarna verdwenen de werklui in hun busje, waarschijnlijk terug naar Noord-Oost Groningen. Er gebeurde verder niets, tot een week later zich weer werklieden aandienden, die het gat dichtten, de tegels op hun plaats legden en met een oorverdovend lawaai makend walsje de tegels glad streken. Dat was dat. Geheimzinnig, maar vooruit. Een maand of wat later werden deze handelingen herhaald, maar lagen er wel een paar rollen met kabels in het gras. Kabels, dat zou veel verklaren, maar kabels leg je toch niet in een gat? Daar graaf je een goot voor. De kabels werden niet aangeraakt en twee dagen later weer op een klein vrachtwagentje geladen, waarna het gat gedicht werd, met tegels en een walsje. Dit gebeurde zo nog een paar keer, al of niet met kabels en steeds vanuit een busje met weer een andere onbekende firmanaam. Zoals altijd konden de werklui geen informatie verschaffen. Ze deden wat ze was opgedragen en het waarom ervan interesseerde ze niet. Als ik goed geteld heb hoorde ik vorige week voor de veertiende keer weer zo'n busje voorrijden, zoals altijd om een uur of zeven in de ochtend. Ik liep naar het raam en inderdaad. Een groepje mannen in werkkleding begon op precies dezelfde plek weer tegels weg te halen en op te stapelen om vervolgens enthousiast een gat te graven. Je moet het ze nageven: die werklieden deden hun werk met plezier, soms zelfs met muziek erbij. Er waren geen kabels. Ook om dit gat werd weer een hekje gezet en de werklui vertrokken. Dagen bleef dat gat open zonder dat er verder iets gebeurde, tot er weer een busje met werklui kwam om het gat te dichten en de tegels op hun plaats te leggen. Zonder walsje dit keer. Al die zinloze handelingen intrigeren mij zeer. Als je bij de gemeente informeert blijkt dat deze van niets weet. Wie er in de grond graaft, kabels legt of kabels weghaalt, het is de gemeente onbekend. Ooit hebben ze bepaalde bedrijven een licentie gegeven en nu weet niemand meer wat er onder de grond ligt. Wie ergens wil graven, hoeft dat alleen maar te melden, zodat de gemeente eventueel een convocatie kan sturen en borden kan plaatsen met tijdelijke parkeerverboden. De meeste firma's die wat te graven hebben, sturen inmiddels zelf een briefje en plaatsen hun eigen borden. De gemeente heeft overigens ook geen zeggenschap meer over haar eigen vervoerbedrijf lijkt het. Inmiddels worden op willekeurige plekken tramhaltes opgeheven. Dat het openbaar vervoer zo voor veel mensen onbereikbaar wordt interesseert dat bedrijf niet. Ze kunnen nu tenminste lekker hard doorrijden. Maar wie hoort de gemeente eigenlijk te bedienen? ------- Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven |
||||
| © 2016 Katharina Kouwenhoven | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||