archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 13
9 juni 2016
Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Naargeestige stakingen in Frankrijk Wilko Voordouw

1315BZ CGTHoe somber, hoe triest, hoe naargeestig en kleinburgerlijk wil je het hebben? Zit je in het meest sombere scenario, dan bestaat er nog een overtreffende trap in de vorm van de Confédération Générale du Travail, kortweg CGT, de vakbond die Frankrijk op dit moment in een bijna verstikkende houdgreep heeft.

Treinen rijden vrijwel niet, de metro en bus liggen nagenoeg stil, tankstations worden mondjesmaat bevoorraad, elektriciteitscentrales hebben last van coupures, waardoor deze donderdag in ieder geval 125.000 huishoudens in het westen geen stroom hebben. Air France gaat zich de komende dagen ook mengen in de stakingdiarree.
En dat alles vanwege een 'hervormingswet', die vergeleken met de hervormingen op het arbeidsrecht in Nederland van de afgelopen jaren, nauwelijks tot verandering leidt. Of misschien beter gezegd: en dat alles vanwege een EK voetbal, dat over ongeveer een week in Frankrijk gaat beginnen.

Laat ik beginnen met dit laatste. Toen ik zelf nog correspondent was in Frankrijk, maakte ik het WK van 1998 mee. Voordat na de finale de Champs-Elysées volstroomde met een feestvierende massa die het veelkleurige Franse voetbalelftal bejubelde, waren er stakingen. Tientallen. Trein, metro, bus, luchtverkeersleiding, piloten en de mannen en vrouwen van de elektriciteitscentrales ...

Hé, dat lijkt verdacht veel op wat er nu gebeurt. De belangrijkste instigator van het 'verzet' heette toen ook de CGT. Toen was er van alles mis met de salarissen, en moesten de verworvenheden broodnodig worden verdedigd. Het zo verfoeide mondialisme, de hele wereld, was even te gast in Frankrijk. Reden genoeg om een wedstrijdje 'Wie plast het verst' te doen met de toenmalige regering.

Precies wat er nu dus ook gebeurt. Ditmaal heet de steen des aanstoots de 'loi El Khomri', genoemd naar de minister van arbeid Myriam El Khomri. Het ontslagrecht wordt iets versoepeld, vanuit de gedachte dat bedrijven sneller vast personeel zullen aannemen als het weer iets beter gaat. Nu zien bedrijven er te vaak vanaf om nieuwe mensen in vaste dienst te nemen, vanwege te veel vastgeroeste rechten. Het lijkt in de verte verdacht veel op de overigens veel liberalere Wet werk en zekerheid van Minister Lodewijk Asscher, die hier moeiteloos werd aangenomen.

Deze hervorming van het arbeidsrecht had al veel eerder moeten gebeuren, maar de weinig slagvaardige regeringen onder president François Hollande hebben lang geaarzeld. Dus was de net zonder stemming langs het parlement geloodste wet El Khomri voor de CGT (en dus niet voor de andere vakbonden) een goede gelegenheid om toe te slaan, zo vlak voor het EK voetbal.

En dat gebeurt. Massaal. Maar wel volgens een draaiboek dat dus verdacht veel lijkt op dat van 1998. Vraagt de CGT het onderwijs om plat te gaan? Nee. De zorg, de metaal, de bouw,1315BZ Euro2016 de politie, de werknemers in het private bedrijfsleven, om maar een paar andere sectoren te noemen? Nee. In het gewone bedrijfsleven heeft de CGT nauwelijks aanhang. De post wordt ook niet meer ingeschakeld voor de acties: want de hinderfactor is door e-mail verminderd.

De CGT is nog altijd sterk in de overheidssector. En dan met name in het vervoer. En aangezien de CGT de afgelopen jaren veel van zijn geloofwaardigheid en aanhang heeft verloren (onder meer door het feit dat de voorganger van de huidige secretaris-generaal Philippe Martinez zijn huis voor tonnen had laten verbouwen op kosten van de leden ... fijne kameraad) is het tijd voor een wedstrijdje handje drukken of ver plassen. Net als op de lagere school.

Dus werpt Martinez (die getooid gaat met net zo'n snor als Jozef Stalin) zijn meest ontregelende troepen in de strijd. Martinez, zoon van Spaanse gastarbeiders die zo gewoon, zo simpel woont in de Parijse banlieue. Hij staat in de rode hoek. Tegenover hem staat premier Manuel Valls, die nog altijd volhoudt dat de situatie in het land volledig onder controle is. Deze kleinzoon van Spaanse migranten uit de burgeroorlog is vastbesloten de loi El Khomri overeind te houden. Want anders is er geen gezag meer en loopt de straat tot en met mei volgend jaar over de regering heen. Mei 2017 is overigens het moment dat president Hollande door de kiezers uit zijn lijden wordt verlost.

En ondertussen zien economen ademloos toe hoe slecht het gaat. Eerder was berekend dat het EK voetbal een half tot anderhalf procent economische groei met zich mee zou brengen. Tienduizenden Fransen zouden tijdelijk werk vinden tijdens dat EK. Ervaring die in ieder geval op het cv kan worden bijgeschreven. Dat telt in een land met 10 procent werkloosheid. Tientallen bedrijven hebben door de acties maatregelen moeten nemen. Hun personeel is naar huis gestuurd, tijdelijk werkloos. Het gaat bijvoorbeeld om ondernemingen die niet meer of slechts mondjesmaat bevoorraad (kunnen) worden.

Ondertussen voeren de geprivilegieerden hun acties. Daardoor is de benzine op de bon in sommige regio's. En als er al treinen rijden, dankzij werkwillige machinisten van andere vakbonden, dan worden die treinen halverwege de reis gestopt vanwege fikkiestokende CGT'ers op strategische knooppunten. Gevolg: uren vertraging. Mensen lopen naar hun werk, carpoolen of nemen noodgedwongen vrije dagen op.
Op televisie zie je nog altijd de voxpop's met mensen die zeggen begrip te hebben voor de acties. Maar wie zijn oor echt te luister legt weet dat bij de meeste Fransen de stoom uit de oren komt. Ze zijn gegijzeld door een naargeestige staking, een compleet achterhoedegevecht van twee krachten, die op hun laatste benen lopen. Bienvenu en France.

-----------
De plaatjes zijn bijeengezocht door Henk Klaren


© 2016 Wilko Voordouw meer Wilko Voordouw - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Naargeestige stakingen in Frankrijk Wilko Voordouw
1315BZ CGTHoe somber, hoe triest, hoe naargeestig en kleinburgerlijk wil je het hebben? Zit je in het meest sombere scenario, dan bestaat er nog een overtreffende trap in de vorm van de Confédération Générale du Travail, kortweg CGT, de vakbond die Frankrijk op dit moment in een bijna verstikkende houdgreep heeft.

Treinen rijden vrijwel niet, de metro en bus liggen nagenoeg stil, tankstations worden mondjesmaat bevoorraad, elektriciteitscentrales hebben last van coupures, waardoor deze donderdag in ieder geval 125.000 huishoudens in het westen geen stroom hebben. Air France gaat zich de komende dagen ook mengen in de stakingdiarree.
En dat alles vanwege een 'hervormingswet', die vergeleken met de hervormingen op het arbeidsrecht in Nederland van de afgelopen jaren, nauwelijks tot verandering leidt. Of misschien beter gezegd: en dat alles vanwege een EK voetbal, dat over ongeveer een week in Frankrijk gaat beginnen.

Laat ik beginnen met dit laatste. Toen ik zelf nog correspondent was in Frankrijk, maakte ik het WK van 1998 mee. Voordat na de finale de Champs-Elysées volstroomde met een feestvierende massa die het veelkleurige Franse voetbalelftal bejubelde, waren er stakingen. Tientallen. Trein, metro, bus, luchtverkeersleiding, piloten en de mannen en vrouwen van de elektriciteitscentrales ...

Hé, dat lijkt verdacht veel op wat er nu gebeurt. De belangrijkste instigator van het 'verzet' heette toen ook de CGT. Toen was er van alles mis met de salarissen, en moesten de verworvenheden broodnodig worden verdedigd. Het zo verfoeide mondialisme, de hele wereld, was even te gast in Frankrijk. Reden genoeg om een wedstrijdje 'Wie plast het verst' te doen met de toenmalige regering.

Precies wat er nu dus ook gebeurt. Ditmaal heet de steen des aanstoots de 'loi El Khomri', genoemd naar de minister van arbeid Myriam El Khomri. Het ontslagrecht wordt iets versoepeld, vanuit de gedachte dat bedrijven sneller vast personeel zullen aannemen als het weer iets beter gaat. Nu zien bedrijven er te vaak vanaf om nieuwe mensen in vaste dienst te nemen, vanwege te veel vastgeroeste rechten. Het lijkt in de verte verdacht veel op de overigens veel liberalere Wet werk en zekerheid van Minister Lodewijk Asscher, die hier moeiteloos werd aangenomen.

Deze hervorming van het arbeidsrecht had al veel eerder moeten gebeuren, maar de weinig slagvaardige regeringen onder president François Hollande hebben lang geaarzeld. Dus was de net zonder stemming langs het parlement geloodste wet El Khomri voor de CGT (en dus niet voor de andere vakbonden) een goede gelegenheid om toe te slaan, zo vlak voor het EK voetbal.

En dat gebeurt. Massaal. Maar wel volgens een draaiboek dat dus verdacht veel lijkt op dat van 1998. Vraagt de CGT het onderwijs om plat te gaan? Nee. De zorg, de metaal, de bouw,1315BZ Euro2016 de politie, de werknemers in het private bedrijfsleven, om maar een paar andere sectoren te noemen? Nee. In het gewone bedrijfsleven heeft de CGT nauwelijks aanhang. De post wordt ook niet meer ingeschakeld voor de acties: want de hinderfactor is door e-mail verminderd.

De CGT is nog altijd sterk in de overheidssector. En dan met name in het vervoer. En aangezien de CGT de afgelopen jaren veel van zijn geloofwaardigheid en aanhang heeft verloren (onder meer door het feit dat de voorganger van de huidige secretaris-generaal Philippe Martinez zijn huis voor tonnen had laten verbouwen op kosten van de leden ... fijne kameraad) is het tijd voor een wedstrijdje handje drukken of ver plassen. Net als op de lagere school.

Dus werpt Martinez (die getooid gaat met net zo'n snor als Jozef Stalin) zijn meest ontregelende troepen in de strijd. Martinez, zoon van Spaanse gastarbeiders die zo gewoon, zo simpel woont in de Parijse banlieue. Hij staat in de rode hoek. Tegenover hem staat premier Manuel Valls, die nog altijd volhoudt dat de situatie in het land volledig onder controle is. Deze kleinzoon van Spaanse migranten uit de burgeroorlog is vastbesloten de loi El Khomri overeind te houden. Want anders is er geen gezag meer en loopt de straat tot en met mei volgend jaar over de regering heen. Mei 2017 is overigens het moment dat president Hollande door de kiezers uit zijn lijden wordt verlost.

En ondertussen zien economen ademloos toe hoe slecht het gaat. Eerder was berekend dat het EK voetbal een half tot anderhalf procent economische groei met zich mee zou brengen. Tienduizenden Fransen zouden tijdelijk werk vinden tijdens dat EK. Ervaring die in ieder geval op het cv kan worden bijgeschreven. Dat telt in een land met 10 procent werkloosheid. Tientallen bedrijven hebben door de acties maatregelen moeten nemen. Hun personeel is naar huis gestuurd, tijdelijk werkloos. Het gaat bijvoorbeeld om ondernemingen die niet meer of slechts mondjesmaat bevoorraad (kunnen) worden.

Ondertussen voeren de geprivilegieerden hun acties. Daardoor is de benzine op de bon in sommige regio's. En als er al treinen rijden, dankzij werkwillige machinisten van andere vakbonden, dan worden die treinen halverwege de reis gestopt vanwege fikkiestokende CGT'ers op strategische knooppunten. Gevolg: uren vertraging. Mensen lopen naar hun werk, carpoolen of nemen noodgedwongen vrije dagen op.
Op televisie zie je nog altijd de voxpop's met mensen die zeggen begrip te hebben voor de acties. Maar wie zijn oor echt te luister legt weet dat bij de meeste Fransen de stoom uit de oren komt. Ze zijn gegijzeld door een naargeestige staking, een compleet achterhoedegevecht van twee krachten, die op hun laatste benen lopen. Bienvenu en France.

-----------
De plaatjes zijn bijeengezocht door Henk Klaren
© 2016 Wilko Voordouw
powered by CJ2