archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 13
9 juni 2016
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Makreel voor Martin Joop Quint

1315BZ MakreelDe laatste tijd ga ik nogal eens met een makreel op stap. Tot voor kort had ik ook wel eens een potje haringrugjes bij me. Maar mijn goede vriend Martin (91) is, zoals altijd, zeer uitgesproken. Hij geeft de voorkeur aan een makreel.

Martin is sinds een klein jaar in een verzorgingshuis. Daarvoor woonde hij zelfstandig en deed zijn eigen boodschappen. Maar nu moet hij dus eten wat de pot schaft. Dat is volgens mij niet slecht. Ik kom ongeveer elke week bij hem en kijk dan altijd op de lijst met het menu voor die week. Gehaktbal met andijvie, karbonaadje met snijbonen, zuurkool met spek en worst. En altijd met soep vooraf en vla na. Maar ze krijgen nooit vis. Vandaar dat ik een makreel meeneem.

Het is natuurlijk een gerookte makreel. Die heeft een prachtige goudbruine kleur. En het lekkerste stukje zit, volgens Martin, direct onder de huid. Hij doet een week met zijn makreel. Ik heb nog niet gehoord dat die aan het eind van de week niet meer lekker is. Martin is daar niet kieskeurig in. Er liggen wel meer dingen in zijn ijskastje waarvan de houdbaarheidsdatum is overschreden. En ik neem gewoon een nieuwe makreel mee.

Die koop ik onderweg. Ik ga met de tram en de bus en dan kom ik langs een Albert Heijn, die hebben hele goede makrelen. Op een soort plastic schaaltje, in cellofaan verpakt. Ik hoef geen tas. Wat moet je nou met één makreel in een tas. Hij past niet in mijn jaszak. Dus ik heb hem gewoon in mijn hand, of onder mijn arm. Het effect is trouwens helemaal weg als ik de makreel op de markt koop. Daar is hij wel wat groter, maar ze rollen hem in een krant. Dan zou het net zo goed een bos prei kunnen zijn.

In de tram zit ik met die makreel op mijn schoot. Soms aai ik hem een beetje. Ik heb een keer een leuk gesprek gehad met een mevrouw die naast me zat met een poedeltje op haar schoot. Haar poedeltje was ook helemaal niet bang in de tram.

Laatst legde ik hem op de toonbank bij een sigarenboer toen ik moest afrekenen. Hij vroeg hoe het met hem ging. Ik vertelde dat het wel goed met hem ging. Hij vroeg ook nog of ik hem veel moest uitlaten.

Binnenkort gaan de makreel en ik weer naar Martin.

-------------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2016 Joop Quint meer Joop Quint - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Makreel voor Martin Joop Quint
1315BZ MakreelDe laatste tijd ga ik nogal eens met een makreel op stap. Tot voor kort had ik ook wel eens een potje haringrugjes bij me. Maar mijn goede vriend Martin (91) is, zoals altijd, zeer uitgesproken. Hij geeft de voorkeur aan een makreel.

Martin is sinds een klein jaar in een verzorgingshuis. Daarvoor woonde hij zelfstandig en deed zijn eigen boodschappen. Maar nu moet hij dus eten wat de pot schaft. Dat is volgens mij niet slecht. Ik kom ongeveer elke week bij hem en kijk dan altijd op de lijst met het menu voor die week. Gehaktbal met andijvie, karbonaadje met snijbonen, zuurkool met spek en worst. En altijd met soep vooraf en vla na. Maar ze krijgen nooit vis. Vandaar dat ik een makreel meeneem.

Het is natuurlijk een gerookte makreel. Die heeft een prachtige goudbruine kleur. En het lekkerste stukje zit, volgens Martin, direct onder de huid. Hij doet een week met zijn makreel. Ik heb nog niet gehoord dat die aan het eind van de week niet meer lekker is. Martin is daar niet kieskeurig in. Er liggen wel meer dingen in zijn ijskastje waarvan de houdbaarheidsdatum is overschreden. En ik neem gewoon een nieuwe makreel mee.

Die koop ik onderweg. Ik ga met de tram en de bus en dan kom ik langs een Albert Heijn, die hebben hele goede makrelen. Op een soort plastic schaaltje, in cellofaan verpakt. Ik hoef geen tas. Wat moet je nou met één makreel in een tas. Hij past niet in mijn jaszak. Dus ik heb hem gewoon in mijn hand, of onder mijn arm. Het effect is trouwens helemaal weg als ik de makreel op de markt koop. Daar is hij wel wat groter, maar ze rollen hem in een krant. Dan zou het net zo goed een bos prei kunnen zijn.

In de tram zit ik met die makreel op mijn schoot. Soms aai ik hem een beetje. Ik heb een keer een leuk gesprek gehad met een mevrouw die naast me zat met een poedeltje op haar schoot. Haar poedeltje was ook helemaal niet bang in de tram.

Laatst legde ik hem op de toonbank bij een sigarenboer toen ik moest afrekenen. Hij vroeg hoe het met hem ging. Ik vertelde dat het wel goed met hem ging. Hij vroeg ook nog of ik hem veel moest uitlaten.

Binnenkort gaan de makreel en ik weer naar Martin.

-------------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2016 Joop Quint
powered by CJ2