archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 13
12 mei 2016
Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Paradijs dankzij belastingen (2) Esra van der Heijden

1313BS Esra'Nederland is een mooi land’ is mijn gedachte als ik uit het vliegtuig stap. Na een paar dagen familiebezoek in Istanbul ben ik weer terug in mijn vaderland. In Turkije heb ik genoten van het heerlijke Turkse eten, de gastvrije en vriendelijke mensen om mij heen en natuurlijk het warme weer. Ik voel me daar thuis, net zoals ik me in Nederland thuis voel. Desondanks besef ik dat mijn leven in Nederland kansrijker is.

Nederland is een sterk land, dat in staat is voor zijn burgers te zorgen. Dit zorgt ervoor dat men altijd kan terugvallen op de overheid. In elk democratisch land waar belasting wordt geïnd hoort deze zekerheid vanzelfsprekend te zijn. De Nederlandse overheid en haar inwoners hebben een relatie waarbij er sprake is van geven en nemen. Wij dienen onze overheid door belastingen te betalen, wetten en regels na te leven en een fout gespeld koningslied op Koningsdag uit volle borst mee te zingen.

In ruil hiervoor kunnen wij burgers aanspraak maken op tal van voorzieningen. Het feit dat de overheid in staat is al haar burgers een waardig bestaan te bieden, maakt dat Nederland een krachtig, machtig en beheersend land is. Neem bijvoorbeeld ons onderwijsstelsel. Sinds mensenheugenis is het voor elke inwoner in Nederland een recht om onderwijs te volgen. Sterker nog, het is een plicht vastgelegd in de Leerplichtwet van 1969. En dit is allemaal mogelijk door de financiering vanuit de belastinggelden die wij zelf afdragen aan de overheid. Dankzij dit schoolsysteem biedt de staat eenieder de kans zich te ontwikkelen tot een zelfstandig handelend en denkend individu.

Jammer genoeg hoor je vaak mensen klagen over de overheid die het vele belastinggeld int. Daarbij denken deze mensen dat de belastingen die zij moeten betalen weggegooid geld is. Werknemers met een goedbetaalde baan moeten meer dan de helft van hun verdiende loon inleveren. Natuurlijk lijkt dit oneerlijk; hard werken voor 100 euro en zelf maar 48 euro ontvangen. Nota bene weet men niet eens waar die resterende 52 euro exact aan wordt besteed. Hierdoor heeft de burger weinig vertrouwen in de regering die verantwoordelijk is voor het beheren van het gemeenschapsgeld. Het gebrek aan vertrouwen is de slang in het paradijs.

Echter, men is snel geneigd te vergeten waar het belastingsysteem allemaal voor dient. Dit komt doordat deze mensen in eerste instantie enkel aan hun eigen bankrekening denken. Natuurlijk is het algemeen bekend dat het belastinggeld ten goede komt aan de gehele gemeenschap. Iedereen heeft hier dus ook baat bij. Bijvoorbeeld het eerder genoemde onderwijsstelsel waarbij iedereen in Nederland de mogelijkheid heeft om naar school te gaan. Daarnaast zijn er nog vele andere voorbeelden van collectieve goederen en diensten waar wij allemaal gebruik van kunnen maken. Bijvoorbeeld de verschillende gezondheidsdiensten die ons bijna alle zorg kunnen bieden. Tot slot kunnen mensen die in benarde situaties verkeren, zoals mensen die geen werk hebben of arbeidsongeschikt zijn, een uitkering ontvangen van de overheid.

Wij mogen in onze handen knijpen met het feit dat wij in een verzorgingsstaat leven die ons kansen biedt. Het is aan ieder individu om deze kansen met beide handen aan te grijpen. Dit lijkt allemaal erg vanzelfsprekend en niet iedereen realiseert zich dat. Dit besef je pas goed als je bijvoorbeeld het onderwijsstelsel van Nederland vergelijkt met dat van Turkije. Daar zijn natuurlijk ook door de staat gefinancierde scholen, maar deze zijn kwalitatief lang niet zo goed als de particuliere scholen daar. Zo gaan kinderen uit de meer welvarende milieus naar particuliere zeer dure scholen. Daar krijgen ze op jonge leeftijd Frans en Duits, terwijl het gemiddelde Turkse kind dit pas op de middelbare school leert. Op het gebied van onderwijs ontstaat er al op jonge leeftijd een onderscheid tussen kinderen uit arme gezinnen en kinderen uit rijke gezinnen. Hierdoor wordt de kloof tussen arm en rijk in Turkije alleen maar vergroot. De kansen zijn dus slecht verdeeld, in tegenstelling tot in Nederland. Hoewel je als student in Nederland een studieschuld opbouwt, kun je studeren wat je wilt en waar je maar wilt. De gedachte ‘alles kan beter' is een goede gedachte, maar realiseer je wel in wat voor kansrijk land als Nederland wij leven.

------
De foto van Esra is afkomstig van haar Facebookpagina


© 2016 Esra van der Heijden meer Esra van der Heijden - meer "In de polder"
Beschouwingen > In de polder
Paradijs dankzij belastingen (2) Esra van der Heijden
1313BS Esra'Nederland is een mooi land’ is mijn gedachte als ik uit het vliegtuig stap. Na een paar dagen familiebezoek in Istanbul ben ik weer terug in mijn vaderland. In Turkije heb ik genoten van het heerlijke Turkse eten, de gastvrije en vriendelijke mensen om mij heen en natuurlijk het warme weer. Ik voel me daar thuis, net zoals ik me in Nederland thuis voel. Desondanks besef ik dat mijn leven in Nederland kansrijker is.

Nederland is een sterk land, dat in staat is voor zijn burgers te zorgen. Dit zorgt ervoor dat men altijd kan terugvallen op de overheid. In elk democratisch land waar belasting wordt geïnd hoort deze zekerheid vanzelfsprekend te zijn. De Nederlandse overheid en haar inwoners hebben een relatie waarbij er sprake is van geven en nemen. Wij dienen onze overheid door belastingen te betalen, wetten en regels na te leven en een fout gespeld koningslied op Koningsdag uit volle borst mee te zingen.

In ruil hiervoor kunnen wij burgers aanspraak maken op tal van voorzieningen. Het feit dat de overheid in staat is al haar burgers een waardig bestaan te bieden, maakt dat Nederland een krachtig, machtig en beheersend land is. Neem bijvoorbeeld ons onderwijsstelsel. Sinds mensenheugenis is het voor elke inwoner in Nederland een recht om onderwijs te volgen. Sterker nog, het is een plicht vastgelegd in de Leerplichtwet van 1969. En dit is allemaal mogelijk door de financiering vanuit de belastinggelden die wij zelf afdragen aan de overheid. Dankzij dit schoolsysteem biedt de staat eenieder de kans zich te ontwikkelen tot een zelfstandig handelend en denkend individu.

Jammer genoeg hoor je vaak mensen klagen over de overheid die het vele belastinggeld int. Daarbij denken deze mensen dat de belastingen die zij moeten betalen weggegooid geld is. Werknemers met een goedbetaalde baan moeten meer dan de helft van hun verdiende loon inleveren. Natuurlijk lijkt dit oneerlijk; hard werken voor 100 euro en zelf maar 48 euro ontvangen. Nota bene weet men niet eens waar die resterende 52 euro exact aan wordt besteed. Hierdoor heeft de burger weinig vertrouwen in de regering die verantwoordelijk is voor het beheren van het gemeenschapsgeld. Het gebrek aan vertrouwen is de slang in het paradijs.

Echter, men is snel geneigd te vergeten waar het belastingsysteem allemaal voor dient. Dit komt doordat deze mensen in eerste instantie enkel aan hun eigen bankrekening denken. Natuurlijk is het algemeen bekend dat het belastinggeld ten goede komt aan de gehele gemeenschap. Iedereen heeft hier dus ook baat bij. Bijvoorbeeld het eerder genoemde onderwijsstelsel waarbij iedereen in Nederland de mogelijkheid heeft om naar school te gaan. Daarnaast zijn er nog vele andere voorbeelden van collectieve goederen en diensten waar wij allemaal gebruik van kunnen maken. Bijvoorbeeld de verschillende gezondheidsdiensten die ons bijna alle zorg kunnen bieden. Tot slot kunnen mensen die in benarde situaties verkeren, zoals mensen die geen werk hebben of arbeidsongeschikt zijn, een uitkering ontvangen van de overheid.

Wij mogen in onze handen knijpen met het feit dat wij in een verzorgingsstaat leven die ons kansen biedt. Het is aan ieder individu om deze kansen met beide handen aan te grijpen. Dit lijkt allemaal erg vanzelfsprekend en niet iedereen realiseert zich dat. Dit besef je pas goed als je bijvoorbeeld het onderwijsstelsel van Nederland vergelijkt met dat van Turkije. Daar zijn natuurlijk ook door de staat gefinancierde scholen, maar deze zijn kwalitatief lang niet zo goed als de particuliere scholen daar. Zo gaan kinderen uit de meer welvarende milieus naar particuliere zeer dure scholen. Daar krijgen ze op jonge leeftijd Frans en Duits, terwijl het gemiddelde Turkse kind dit pas op de middelbare school leert. Op het gebied van onderwijs ontstaat er al op jonge leeftijd een onderscheid tussen kinderen uit arme gezinnen en kinderen uit rijke gezinnen. Hierdoor wordt de kloof tussen arm en rijk in Turkije alleen maar vergroot. De kansen zijn dus slecht verdeeld, in tegenstelling tot in Nederland. Hoewel je als student in Nederland een studieschuld opbouwt, kun je studeren wat je wilt en waar je maar wilt. De gedachte ‘alles kan beter' is een goede gedachte, maar realiseer je wel in wat voor kansrijk land als Nederland wij leven.

------
De foto van Esra is afkomstig van haar Facebookpagina
© 2016 Esra van der Heijden
powered by CJ2