archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 13
14 april 2016
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Vilt en Koeien Dik Kruithof

1312VG Namen koeienNaast Breien heeft het Fries Museum nu nog twee opvallende tentoonstellingen (en dan is er altijd ook nog het Verhaal van Friesland en het Verzetsmuseum). Beide hebben te maken met de natuur en het Friese platteland maar ze zijn wel heel verschillend.

Claudy Jongstra is als kunstenares bekend geworden door haar werk voor de Star Wars films, waarvoor ze in 1999 vilt voor kostuums mocht maken. De opdracht lag eigenlijk boven haar macht, viltfabrieken in Europa konden niet op tijd leveren en toen heeft ze vrienden en familie ingeschakeld. Het lukte, het was mooi, het maakte indruk en ze kreeg meer opdrachten, zoals een prachtig muurtapijt voor het nieuwe Fries museum, dat het Friese landschap zichtbaar maakt. Daarna ook kunstwerken in andere grote gebouwen en ze werkt nu aan projecten in San Francisco en Nederland.

Friesland blijft haar basis, ze heeft een grote werkplaats in Huins, haar wol is afkomstig van een eigen kudde Drentse heideschapen en de grondstoffen voor de kleuren die ze zelf maakt komen uit haar eigen biologisch dynamische tuin, of van verwante leveranciers, vaak ook uit Friesland. Want al haar grondstoffen maakt ze zelf.
Op haar website is daarover het volgende te lezen: ‘Claudy Jongstra’s oeuvre is founded on ethical values. Her work and life are inspired by stewardship, the promotion of bio-diversity and the preservation of a natural and cultural heritage. Together with her team, they constantly explore how to create a softer, more human atmosphere. Enjoyment, time and dedication are the most important ingredients in creating these works of art. Her work is included in the collections of the Victoria & Albert Museum in London, the Stedelijk Museum in Amsterdam, the Museum of Modern Art New York, the Cooper Hewitt Design Museum in New York, the Hammer Museum in Los Angeles and the Frisian Museum in Leeuwarden.’

Intussen is haar werk en materiaalkeuze veel breder dan alleen vilt zoals wij het kennen. Ze doet veel met wol en andere natuurlijke vezels. De tentoonstelling zelf is klein maar indrukwekkend en gaat meer in op haar werkwijze dan haar successen. In de eerste zaal is kunst te zien in alle kleuren; de wol wordt op vele manieren gebruikt. Dat is een feest1312VG Mem van kleur en materiaal. In de tweede zaal worden zes projecten zichtbaar gemaakt: het oude Star Wars en vijf nieuwe die nog onderweg zijn, waar dus geen eindproduct kan worden getoond, maar wel de eerste stappen die daartoe gaan leiden. Een van de projecten heet Farm of the World en komt tot afronding in 2018, wanneer Leeuwarden de Culturele Hoofdstad van Europa is.

De derde zaal heeft rekken met materialen, nu uien, maar een volgende maand de dahliablaadjes die speciaal voor haar geteeld worden, verven, met wekpotten met planten die gebruikt worden voor de verschillende kleuren. Waar je ook kunt zien hoe de basis voor het vilt gemaakt wordt en als afsluiting een wand met proefstukken. In de laatste grote zaal is een nieuw groot kunstwerk te zien, Metaforic Indigo, dat in beeld brengt hoe de zuurstof in de lucht de kleurverandering van de verfstof indigo, van wit tot blauw, vastlegt. Het bestaat uit een grote cirkel met daaraan hangende viltstrengen die van boven wit zijn en dan gedeeltelijk overgaan in het diepblauwe indigo met alle blauwe tussenkleuren. Een indrukwekkende ervaring om daar binnen in te zitten – het kan!  

De tweede tentoonstelling is heel anders, klein maar fijn, en laat het contrast zien tussen de foto’s over de melkveehouderij in Nederland, die Cas Oorthuys tussen 1955 en 1975 maakte en een serie waaraan Hans van der Meer nu werkt. Het zijn foto’s van koeien en die horen dus in Leeuwarden waar een standbeeld staat (van een van de mooiste koeien) dat liefdevol Us Mem genoemd wordt. De foto’s die Oorthuys maakte voor het Agrarisch Fonds zijn zwart-wit, vakbekwaam en geven een mooi beeld van de veehouderij in die dagen. De foto’s van Hans van der Meer zijn meer kunst. Ze geven ook een mooi beeld van Nederland als koeienland, maar dan wel met kanttekeningen. Alle rundveerassen die in Nederland gehouden worden zijn te bewonderen, waarbij het zwart-wit zeker niet overheerst. Verder valt op dat er veel groene natuur te zien is, terwijl veel mensen juist vinden dat onze koeien niet genoeg buiten komen.

-----
De plaatjes zijn van Dik Kruithof
-------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2016 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Vilt en Koeien Dik Kruithof
1312VG Namen koeienNaast Breien heeft het Fries Museum nu nog twee opvallende tentoonstellingen (en dan is er altijd ook nog het Verhaal van Friesland en het Verzetsmuseum). Beide hebben te maken met de natuur en het Friese platteland maar ze zijn wel heel verschillend.

Claudy Jongstra is als kunstenares bekend geworden door haar werk voor de Star Wars films, waarvoor ze in 1999 vilt voor kostuums mocht maken. De opdracht lag eigenlijk boven haar macht, viltfabrieken in Europa konden niet op tijd leveren en toen heeft ze vrienden en familie ingeschakeld. Het lukte, het was mooi, het maakte indruk en ze kreeg meer opdrachten, zoals een prachtig muurtapijt voor het nieuwe Fries museum, dat het Friese landschap zichtbaar maakt. Daarna ook kunstwerken in andere grote gebouwen en ze werkt nu aan projecten in San Francisco en Nederland.

Friesland blijft haar basis, ze heeft een grote werkplaats in Huins, haar wol is afkomstig van een eigen kudde Drentse heideschapen en de grondstoffen voor de kleuren die ze zelf maakt komen uit haar eigen biologisch dynamische tuin, of van verwante leveranciers, vaak ook uit Friesland. Want al haar grondstoffen maakt ze zelf.
Op haar website is daarover het volgende te lezen: ‘Claudy Jongstra’s oeuvre is founded on ethical values. Her work and life are inspired by stewardship, the promotion of bio-diversity and the preservation of a natural and cultural heritage. Together with her team, they constantly explore how to create a softer, more human atmosphere. Enjoyment, time and dedication are the most important ingredients in creating these works of art. Her work is included in the collections of the Victoria & Albert Museum in London, the Stedelijk Museum in Amsterdam, the Museum of Modern Art New York, the Cooper Hewitt Design Museum in New York, the Hammer Museum in Los Angeles and the Frisian Museum in Leeuwarden.’

Intussen is haar werk en materiaalkeuze veel breder dan alleen vilt zoals wij het kennen. Ze doet veel met wol en andere natuurlijke vezels. De tentoonstelling zelf is klein maar indrukwekkend en gaat meer in op haar werkwijze dan haar successen. In de eerste zaal is kunst te zien in alle kleuren; de wol wordt op vele manieren gebruikt. Dat is een feest1312VG Mem van kleur en materiaal. In de tweede zaal worden zes projecten zichtbaar gemaakt: het oude Star Wars en vijf nieuwe die nog onderweg zijn, waar dus geen eindproduct kan worden getoond, maar wel de eerste stappen die daartoe gaan leiden. Een van de projecten heet Farm of the World en komt tot afronding in 2018, wanneer Leeuwarden de Culturele Hoofdstad van Europa is.

De derde zaal heeft rekken met materialen, nu uien, maar een volgende maand de dahliablaadjes die speciaal voor haar geteeld worden, verven, met wekpotten met planten die gebruikt worden voor de verschillende kleuren. Waar je ook kunt zien hoe de basis voor het vilt gemaakt wordt en als afsluiting een wand met proefstukken. In de laatste grote zaal is een nieuw groot kunstwerk te zien, Metaforic Indigo, dat in beeld brengt hoe de zuurstof in de lucht de kleurverandering van de verfstof indigo, van wit tot blauw, vastlegt. Het bestaat uit een grote cirkel met daaraan hangende viltstrengen die van boven wit zijn en dan gedeeltelijk overgaan in het diepblauwe indigo met alle blauwe tussenkleuren. Een indrukwekkende ervaring om daar binnen in te zitten – het kan!  

De tweede tentoonstelling is heel anders, klein maar fijn, en laat het contrast zien tussen de foto’s over de melkveehouderij in Nederland, die Cas Oorthuys tussen 1955 en 1975 maakte en een serie waaraan Hans van der Meer nu werkt. Het zijn foto’s van koeien en die horen dus in Leeuwarden waar een standbeeld staat (van een van de mooiste koeien) dat liefdevol Us Mem genoemd wordt. De foto’s die Oorthuys maakte voor het Agrarisch Fonds zijn zwart-wit, vakbekwaam en geven een mooi beeld van de veehouderij in die dagen. De foto’s van Hans van der Meer zijn meer kunst. Ze geven ook een mooi beeld van Nederland als koeienland, maar dan wel met kanttekeningen. Alle rundveerassen die in Nederland gehouden worden zijn te bewonderen, waarbij het zwart-wit zeker niet overheerst. Verder valt op dat er veel groene natuur te zien is, terwijl veel mensen juist vinden dat onze koeien niet genoeg buiten komen.

-----
De plaatjes zijn van Dik Kruithof
-------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Dik Kruithof
powered by CJ2