archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 13
10 maart 2016
Bezigheden > Koken delen printen terug
Vijf minuten of vijf uur? Maeve van der Steen

1310BZ Vijf?Wanneer is het toch begonnen, dat steeds minder gaar maken van wat we verorberen. Op welke datum besloot een roekeloze jonge vrouw dat vijf minuten koken wel genoeg was voor spinazie? Ergens eind jaren vijftig?

Ik weet nog dat een Rotterdamse tante tegen haar buurvrouw zei: ‘zij’ – wijzend naar mij – ‘eet wel eens komkommer zo op het brood, ongezuurd!’ Ik wist niet eens wat dat betekende, ongezuurd, maar het bleek dat men het in de jaren vijftig behoorlijk raar vond om zomaar plakjes komkommer te eten die niet eerst minstens een halve dag in de azijn hadden gelegen om een beetje slapper en verteerbaarder te worden.

Rauw was eng; als ze in die tijd in een restaurant een moot zalm hadden geserveerd die van binnen nog niet helemaal gaar was had men de ober geroepen. Sashimi oftewel rauwe vis? Men zou gegriezeld hebben. Zelfs een rauw worteltje zo uit de hand was nog niet gebruikelijk als alternatief voor snoepgoed. Kool moest uren stoven en ook postelein werd minstens een half uur gekookt. Terwijl er niets lekkerder bestaat dan kort gekookte postelein met een klontje roomboter erdoor en nieuwe aardappeltjes ernaast, mmm het seizoen komt er weer aan.

Die doorgeslagen trend van alles rauw laat ik grotendeels aan me voorbijgaan. Heel veel groentesoorten zijn rauw heerlijk, witlof bijvoorbeeld, maar een bloemkoolroosje dat een, twee minuten gekookt heeft is tien keer smaakvoller dan een rauw roosje, ook als je het koud eet. Voor broccoli geldt hetzelfde. Rauwe Coquilles St. Jacques, waarom? Kort gebakken zijn ze verrukkelijk. Rauwe oesters, ja! Ceviche heb ik een paar keer geprobeerd maar ik ben nog steeds niet helemaal overtuigd, voorlopig vind ik van de vissen alleen rauwe zalm en rauwe tonijn heerlijk.
En met rauwe champignons moet je bij mij niet aankomen, die vind ik gewoon eng.

Goed, nu iedereen herkauwer is geworden en rauwe bietjes niet meer alleen door hardcore hippies worden gegeten, is het tijd voor een ommekeer. De herontdekking van de zeer gare groenten. Janneke Vreugdenhil schreef er laatst over in de NRC: doodgekookte sperziebonen zijn weer helemaal terug! Nu waren inderdaad sperziebonen die ruim een half uur hadden gekookt bij mij al een tijd een guilty pleasure – in de jaren zeventig zette ik ze op tafel als ze nog tamelijk felgroen waren – maar vier uur koken zoals nu het nieuwste is? Heb het nog niet durven proberen.
Hoorde ook ooit eens over ‘bruingekookte tuinbonen’ uit de Joodse keuken maar erg aantrekkelijk klinkt dat niet.

We beginnen maar eens voorzichtig met dit recept dat ik in de Metro tegenkwam en me meteen aansprak en inderdaad, het was heerlijk. Het restje dat ik overhield heb ik de volgende dag als lunch gegeten met een gebakken ei erbij.
Het jonge meisje dat het had ingebracht – voor wie nooit in de trein zit: de Metro is een soort jongeluiskrantje – had het van haar Marokkaanse oma. Als je een tajine hebt, maak je het daar in. Zijzelf gebruikt diepvriesspinazie, dat kan je proberen, die moet dan eerst in een pannetje zachtjes ontdooien. Ik gebruik verse spinazie, net als de Marokkaanse oma.

Oma’s Spinazie

750 gram spinazie
scheutje olijfolie
een gesnipperde ui
fijngesneden teentje knoflook
grote tomaat in stukken
paar takjes peterselie en koriander, grof gesneden
halve theelepel gemberpoeder
theelepel komijn (poeder mag, ik kneus wat zaadjes in de vijzel)
paar flinke draaien peper uit de molen
theelepel kerriepoeder
mespuntje zout
sap van een halve citroen

Doe de spinazie in een grote pan met een minieme hoeveelheid water, kook een paar minuten, draai met twee spatels of grote lepels om en kook nog even tot de boel geslonken is. Laat uitlekken in een vergiet.
Giet de olie in een zware pan en fruit daarin de ui, peterselie, koriander en knoflook op laag vuur tot de ui glazig is.
Breng intussen de uitgelekte spinazie (beetje uitknijpen zodat het vocht er grotendeels uit is) over op een plank en snijd grof met twee messen. In de pan gooien met alle kruiden en de tomaat.
Op heel laag vuurtje nog 15 à 20 minuten laten sudderen. Vlak voor het serveren het citroensap erbij voegen. Lekker met warm Marokkaans brood.

---------
De tekening is van Elène Klaren
-----------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2016 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Vijf minuten of vijf uur? Maeve van der Steen
1310BZ Vijf?Wanneer is het toch begonnen, dat steeds minder gaar maken van wat we verorberen. Op welke datum besloot een roekeloze jonge vrouw dat vijf minuten koken wel genoeg was voor spinazie? Ergens eind jaren vijftig?

Ik weet nog dat een Rotterdamse tante tegen haar buurvrouw zei: ‘zij’ – wijzend naar mij – ‘eet wel eens komkommer zo op het brood, ongezuurd!’ Ik wist niet eens wat dat betekende, ongezuurd, maar het bleek dat men het in de jaren vijftig behoorlijk raar vond om zomaar plakjes komkommer te eten die niet eerst minstens een halve dag in de azijn hadden gelegen om een beetje slapper en verteerbaarder te worden.

Rauw was eng; als ze in die tijd in een restaurant een moot zalm hadden geserveerd die van binnen nog niet helemaal gaar was had men de ober geroepen. Sashimi oftewel rauwe vis? Men zou gegriezeld hebben. Zelfs een rauw worteltje zo uit de hand was nog niet gebruikelijk als alternatief voor snoepgoed. Kool moest uren stoven en ook postelein werd minstens een half uur gekookt. Terwijl er niets lekkerder bestaat dan kort gekookte postelein met een klontje roomboter erdoor en nieuwe aardappeltjes ernaast, mmm het seizoen komt er weer aan.

Die doorgeslagen trend van alles rauw laat ik grotendeels aan me voorbijgaan. Heel veel groentesoorten zijn rauw heerlijk, witlof bijvoorbeeld, maar een bloemkoolroosje dat een, twee minuten gekookt heeft is tien keer smaakvoller dan een rauw roosje, ook als je het koud eet. Voor broccoli geldt hetzelfde. Rauwe Coquilles St. Jacques, waarom? Kort gebakken zijn ze verrukkelijk. Rauwe oesters, ja! Ceviche heb ik een paar keer geprobeerd maar ik ben nog steeds niet helemaal overtuigd, voorlopig vind ik van de vissen alleen rauwe zalm en rauwe tonijn heerlijk.
En met rauwe champignons moet je bij mij niet aankomen, die vind ik gewoon eng.

Goed, nu iedereen herkauwer is geworden en rauwe bietjes niet meer alleen door hardcore hippies worden gegeten, is het tijd voor een ommekeer. De herontdekking van de zeer gare groenten. Janneke Vreugdenhil schreef er laatst over in de NRC: doodgekookte sperziebonen zijn weer helemaal terug! Nu waren inderdaad sperziebonen die ruim een half uur hadden gekookt bij mij al een tijd een guilty pleasure – in de jaren zeventig zette ik ze op tafel als ze nog tamelijk felgroen waren – maar vier uur koken zoals nu het nieuwste is? Heb het nog niet durven proberen.
Hoorde ook ooit eens over ‘bruingekookte tuinbonen’ uit de Joodse keuken maar erg aantrekkelijk klinkt dat niet.

We beginnen maar eens voorzichtig met dit recept dat ik in de Metro tegenkwam en me meteen aansprak en inderdaad, het was heerlijk. Het restje dat ik overhield heb ik de volgende dag als lunch gegeten met een gebakken ei erbij.
Het jonge meisje dat het had ingebracht – voor wie nooit in de trein zit: de Metro is een soort jongeluiskrantje – had het van haar Marokkaanse oma. Als je een tajine hebt, maak je het daar in. Zijzelf gebruikt diepvriesspinazie, dat kan je proberen, die moet dan eerst in een pannetje zachtjes ontdooien. Ik gebruik verse spinazie, net als de Marokkaanse oma.

Oma’s Spinazie

750 gram spinazie
scheutje olijfolie
een gesnipperde ui
fijngesneden teentje knoflook
grote tomaat in stukken
paar takjes peterselie en koriander, grof gesneden
halve theelepel gemberpoeder
theelepel komijn (poeder mag, ik kneus wat zaadjes in de vijzel)
paar flinke draaien peper uit de molen
theelepel kerriepoeder
mespuntje zout
sap van een halve citroen

Doe de spinazie in een grote pan met een minieme hoeveelheid water, kook een paar minuten, draai met twee spatels of grote lepels om en kook nog even tot de boel geslonken is. Laat uitlekken in een vergiet.
Giet de olie in een zware pan en fruit daarin de ui, peterselie, koriander en knoflook op laag vuur tot de ui glazig is.
Breng intussen de uitgelekte spinazie (beetje uitknijpen zodat het vocht er grotendeels uit is) over op een plank en snijd grof met twee messen. In de pan gooien met alle kruiden en de tomaat.
Op heel laag vuurtje nog 15 à 20 minuten laten sudderen. Vlak voor het serveren het citroensap erbij voegen. Lekker met warm Marokkaans brood.

---------
De tekening is van Elène Klaren
-----------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Maeve van der Steen
powered by CJ2