archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 13
10 maart 2016
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Kijk mij nou (2) Govert Nietz

1310BS StoelenZo’n lekkere stoel, je weet wel

‘Als ik mijn familie in Sardinië ga bezoeken rijd ik altijd eerst naar Genua en daar pak ik de boot. Tegenwoordig neem ik een hut. Joh, de overtocht duurt wel negen uur, dat houd ik niet meer vol. Vroeger wel, dan zorgde ik gewoon dat ik op tijd was om zo’n lekkere stoel, je weet wel, te kunnen bemachtigen.’

‘Maar wat me toen een keer overkomen is. Ik zat prinsheerlijk in zo’n stoel. Schuin achter me zat een non, scheefgezakt op een gewone stoel; niet om aan te zien. Toen heb ik op een gegeven moment tegen haar gezegd: ga daar maar even zitten. Nou, daar was ze heel blij mee. Ze liet zich in mijn stoel zakken, viel in slaap en werd pas weer wakker toen het schip aanmeerde. Ik ben nog een paar keer met enig misbaar naast haar gaan staan. In stilte verwensingen mompelend, maar niks hoor.’

Tja, nou maar hopen dat aan de hemelpoort daden zwaarder wegen dan woorden, zeker als die (grotendeels?) binnensmonds zijn gebleven.

----------
Dit is de vrije interpretatie van een verhaal dat mij verteld werd in een verrukkelijk amalgaam van Italiaans en Nederlands. Helaas lukte het niet om dat letterlijk op schrift te krijgen.

--------------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
----------------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2016 Govert Nietz meer Govert Nietz - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
Kijk mij nou (2) Govert Nietz
1310BS StoelenZo’n lekkere stoel, je weet wel

‘Als ik mijn familie in Sardinië ga bezoeken rijd ik altijd eerst naar Genua en daar pak ik de boot. Tegenwoordig neem ik een hut. Joh, de overtocht duurt wel negen uur, dat houd ik niet meer vol. Vroeger wel, dan zorgde ik gewoon dat ik op tijd was om zo’n lekkere stoel, je weet wel, te kunnen bemachtigen.’

‘Maar wat me toen een keer overkomen is. Ik zat prinsheerlijk in zo’n stoel. Schuin achter me zat een non, scheefgezakt op een gewone stoel; niet om aan te zien. Toen heb ik op een gegeven moment tegen haar gezegd: ga daar maar even zitten. Nou, daar was ze heel blij mee. Ze liet zich in mijn stoel zakken, viel in slaap en werd pas weer wakker toen het schip aanmeerde. Ik ben nog een paar keer met enig misbaar naast haar gaan staan. In stilte verwensingen mompelend, maar niks hoor.’

Tja, nou maar hopen dat aan de hemelpoort daden zwaarder wegen dan woorden, zeker als die (grotendeels?) binnensmonds zijn gebleven.

----------
Dit is de vrije interpretatie van een verhaal dat mij verteld werd in een verrukkelijk amalgaam van Italiaans en Nederlands. Helaas lukte het niet om dat letterlijk op schrift te krijgen.

--------------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
----------------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Govert Nietz
powered by CJ2