archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 4
Jaargang 13
3 december 2015
Beschouwingen > Een rustig mens delen printen terug
1F: Nas Saïd vecht voor zijn vader Willem Minderhout

1304BS Nas Said 1Nas studeert aan onze opleiding. Het is een aardige, wat stille jongen. Enige tijd geleden vroeg hij of ik hem in contact kon brengen met een Tweede Kamerlid. ‘1F?’ vroeg ik. Hij knikte gelaten. ‘1F’ is een clausule in het vluchtelingenverdrag die bepaalt dat mensen die betrokken zijn geweest bij misdaden en mensenrechtenschendingen geen aanspraak zouden kunnen maken op vluchtelingrechtelijke bescherming.

Voor Afghaanse vluchtelingen wordt deze regel collectief toegepast voor mensen die onder het communistische regime van Mohammad Najibullah voor de regering hebben gewerkt. Het wordt aannemelijk geacht dat al die functionarissen zich hebben schuldig gemaakt aan schendingen van de mensenrechten, tenzij ze het tegendeel kunnen bewijzen. Een omgekeerde bewijslast, dus. ‘1F-ers’ zijn schuldig tot het tegendeel bewezen wordt, maar dat is in de praktijk vrijwel onmogelijk.

‘Ik was vijf toen we in 1997 uit Kabul vluchtten. Eind ’96 had de Taliban de stad ingenomen en waren mijn ouders hun leven niet zeker. Ik kan me daar eigenlijk niets meer van herinneren. Ik zat met mijn zwangere moeder in één auto, mijn vader zat met twee andere broers in een andere auto. Wij kwamen in Nederland terecht, maar mijn vader zwierf op dat moment nog ergens door Europa. Een van mijn broers was nog geen negen maanden oud, dus daar moest mijn vader voor zorgen. Dat viel niet mee voor een Afghaanse man. Uiteindelijk zijn we weer verenigd en zijn we in Zwijndrecht terecht gekomen. Daar wonen we nog steeds.

Mijn moeder heeft pedagogie gestudeerd en ze was onderwijzeres. Ze heeft geprobeerd om in Nederland een PABO-diploma te halen, maar daar is ze mee gestopt. Ze kon haar hoofd er niet bij houden door alles wat er met mijn vader aan de hand is.

Het ging fout tijdens de naturalisatieprocedure. Mijn moeder, mijn broers en ik zijn allemaal Nederlander geworden, maar mijn vader kreeg het stempel ‘1F’ en moet eigenlijk worden uitgezet. Hij heeft in Kabul rechten gestudeerd. Hij wilde eigenlijk diplomaat worden, maar die studie was afgeschaft. Hij heeft voor zijn studie twee maanden stage gelopen bij het Openbaar Ministerie onder Najibullah en dat is hem nu fataal geworden. Onder het regime van de mujahideen was hij een soort onbezoldigde Officier van Justitie, die zijn hoofd boven water1304BS Nas said 2 hield met wat handel. Nadat de Taliban de mujahideen verdreven hadden was geen ambtenaar zijn leven meer zeker.

Ik begrijp best dat Nederland geen oorlogsmisdadigers asiel wil geven, maar ik weet zeker dat mijn vader niets verkeerds heeft gedaan. Hij is nooit lid geweest van de partij van Najibullah. We hebben alles geprobeerd om te bewijzen dat mijn vader ten onrechte die 1F-status heeft, maar tot nu toe heeft niets de IND kunnen overtuigen. Verklaringen uit Afghanistan worden niet geloofd. Bij de IND werkte een Afghaan als expert, die nu in Afghanistan actief is voor de Islamitische Partij. Geen onafhankelijke deskundige dus! We proberen het nu met een procedure in Straatsburg bij het Hof voor de Rechten van de Mens. We vinden dat onze vader ‘het recht op een gezinsleven’ wordt ontnomen.

Hij mag niet werken, hij werkte als vrijwilliger bij de kinderboerderij en zo, maar nu wordt hij buiten de maatschappij gesloten. Omdat hij bij ons woont krijgt mijn moeder ook nog eens een korting op de bijstand vanwege de ‘kostendelersnorm’.  We krijgen nu nog maar zo’n zeshonderd euro in de maand. Mijn broers en ik studeren nog, maar we doen er wel allerlei baantjes bij om te kunnen overleven. Ik zie de toekomst voor mij en mijn broers best met vertrouwen tegemoet, maar het leven van mijn ouders is kapot.

Ik ben in 2010 bij mijn opa in Afghanistan geweest. Ik vond het een mooi land, maar ik zou daar nooit kunnen wonen. Ik ben een Zwijndrechter. Afghanistan bestaat volgens mij niet meer. Alleen onder de Zahir Shah was het één land te noemen, maar nu bestaat het weer uit allerlei volkeren en stammen die elkaar voor geen cent vertrouwen. Maar 2% van de Afghanen is goed gealfabetiseerd en die zijn grotendeels het land uit gevlucht. De jongeren die er nog wonen worden gehersenspoeld in madrassa’s van de Taliban en worden ertoe aangezet aanslagen te plegen zoals Parijs.

De gevluchte Afghanen leven in een diaspora, net als de Joden, maar we missen het verlangen om ooit terug te keren. Het enige dat wij willen is een rustig bestaan in Nederland. Met mijn vader.

------------------------
De foto is gemaakt door de schrijver
-------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2015 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Een rustig mens" -
Beschouwingen > Een rustig mens
1F: Nas Saïd vecht voor zijn vader Willem Minderhout
1304BS Nas Said 1Nas studeert aan onze opleiding. Het is een aardige, wat stille jongen. Enige tijd geleden vroeg hij of ik hem in contact kon brengen met een Tweede Kamerlid. ‘1F?’ vroeg ik. Hij knikte gelaten. ‘1F’ is een clausule in het vluchtelingenverdrag die bepaalt dat mensen die betrokken zijn geweest bij misdaden en mensenrechtenschendingen geen aanspraak zouden kunnen maken op vluchtelingrechtelijke bescherming.

Voor Afghaanse vluchtelingen wordt deze regel collectief toegepast voor mensen die onder het communistische regime van Mohammad Najibullah voor de regering hebben gewerkt. Het wordt aannemelijk geacht dat al die functionarissen zich hebben schuldig gemaakt aan schendingen van de mensenrechten, tenzij ze het tegendeel kunnen bewijzen. Een omgekeerde bewijslast, dus. ‘1F-ers’ zijn schuldig tot het tegendeel bewezen wordt, maar dat is in de praktijk vrijwel onmogelijk.

‘Ik was vijf toen we in 1997 uit Kabul vluchtten. Eind ’96 had de Taliban de stad ingenomen en waren mijn ouders hun leven niet zeker. Ik kan me daar eigenlijk niets meer van herinneren. Ik zat met mijn zwangere moeder in één auto, mijn vader zat met twee andere broers in een andere auto. Wij kwamen in Nederland terecht, maar mijn vader zwierf op dat moment nog ergens door Europa. Een van mijn broers was nog geen negen maanden oud, dus daar moest mijn vader voor zorgen. Dat viel niet mee voor een Afghaanse man. Uiteindelijk zijn we weer verenigd en zijn we in Zwijndrecht terecht gekomen. Daar wonen we nog steeds.

Mijn moeder heeft pedagogie gestudeerd en ze was onderwijzeres. Ze heeft geprobeerd om in Nederland een PABO-diploma te halen, maar daar is ze mee gestopt. Ze kon haar hoofd er niet bij houden door alles wat er met mijn vader aan de hand is.

Het ging fout tijdens de naturalisatieprocedure. Mijn moeder, mijn broers en ik zijn allemaal Nederlander geworden, maar mijn vader kreeg het stempel ‘1F’ en moet eigenlijk worden uitgezet. Hij heeft in Kabul rechten gestudeerd. Hij wilde eigenlijk diplomaat worden, maar die studie was afgeschaft. Hij heeft voor zijn studie twee maanden stage gelopen bij het Openbaar Ministerie onder Najibullah en dat is hem nu fataal geworden. Onder het regime van de mujahideen was hij een soort onbezoldigde Officier van Justitie, die zijn hoofd boven water1304BS Nas said 2 hield met wat handel. Nadat de Taliban de mujahideen verdreven hadden was geen ambtenaar zijn leven meer zeker.

Ik begrijp best dat Nederland geen oorlogsmisdadigers asiel wil geven, maar ik weet zeker dat mijn vader niets verkeerds heeft gedaan. Hij is nooit lid geweest van de partij van Najibullah. We hebben alles geprobeerd om te bewijzen dat mijn vader ten onrechte die 1F-status heeft, maar tot nu toe heeft niets de IND kunnen overtuigen. Verklaringen uit Afghanistan worden niet geloofd. Bij de IND werkte een Afghaan als expert, die nu in Afghanistan actief is voor de Islamitische Partij. Geen onafhankelijke deskundige dus! We proberen het nu met een procedure in Straatsburg bij het Hof voor de Rechten van de Mens. We vinden dat onze vader ‘het recht op een gezinsleven’ wordt ontnomen.

Hij mag niet werken, hij werkte als vrijwilliger bij de kinderboerderij en zo, maar nu wordt hij buiten de maatschappij gesloten. Omdat hij bij ons woont krijgt mijn moeder ook nog eens een korting op de bijstand vanwege de ‘kostendelersnorm’.  We krijgen nu nog maar zo’n zeshonderd euro in de maand. Mijn broers en ik studeren nog, maar we doen er wel allerlei baantjes bij om te kunnen overleven. Ik zie de toekomst voor mij en mijn broers best met vertrouwen tegemoet, maar het leven van mijn ouders is kapot.

Ik ben in 2010 bij mijn opa in Afghanistan geweest. Ik vond het een mooi land, maar ik zou daar nooit kunnen wonen. Ik ben een Zwijndrechter. Afghanistan bestaat volgens mij niet meer. Alleen onder de Zahir Shah was het één land te noemen, maar nu bestaat het weer uit allerlei volkeren en stammen die elkaar voor geen cent vertrouwen. Maar 2% van de Afghanen is goed gealfabetiseerd en die zijn grotendeels het land uit gevlucht. De jongeren die er nog wonen worden gehersenspoeld in madrassa’s van de Taliban en worden ertoe aangezet aanslagen te plegen zoals Parijs.

De gevluchte Afghanen leven in een diaspora, net als de Joden, maar we missen het verlangen om ooit terug te keren. Het enige dat wij willen is een rustig bestaan in Nederland. Met mijn vader.

------------------------
De foto is gemaakt door de schrijver
-------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 Willem Minderhout
powered by CJ2