archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 12
13 november 2014
Bezigheden > Zwemmen delen printen terug
Een zwembad met van die hokjes Reinier van Delden

1203BZ BadNet wezen zwemmen.
In zo’n echt zwembad.
Met van die kledinghokjes.
En van die haakjes.
En ook van die kluisjes.
Zo’n zwembad waar je les zou kunnen hebben.
Maar het was geen eng zwembad.
Vrijwel de meeste zwembaden zijn namelijk eng.

Maar deze niet.
Deze voelde goed.
Het zwembad was enigszins gemoderniseerd.
Met wat kleuren hier en daar.
Een glijbaan.
En een bubbelbad.
Ik kwam er om baantjes te zwemmen.
Gewoon een beetje heen en weer.
Zonder al te veel haast.
Gelukkig waren er geen fanatiekelingen.
Er was ook geen duikplank of zo.
Dus je kon lekker rustig badderen.

Na een half uurtje stapte ik het water weer eens uit.
Voelde mij goed.
Bijna een soort halfgod.
Zo liep ik er ook bij.
Dat ik inmiddels ruim negentig kilo weeg was ik even vergeten.
Daar kwam ik achter toen ik mijzelf in de spiegel zag.
Maar echt heel erg vond ik het nou ook weer niet.
Ik kreeg van die verzachtende gedachtes.
Die mijn bierbuik goed praatten.
Enfin, ik nam nog even een douche en vervolgens op naar de kluisjes.
Het sleuteltje had ik om mijn enkel gebonden.
Dat had wel wat.
Wel iets stoers.
Iets wat ik vroeger altijd bij anderen zag maar zelf niet durfde.
Omdat ik bang was het sleuteltje kwijt te raken.
Ik constateerde een soort van volwassenheid bij mijzelf.
Van een halfgod veranderde ik in een god met alles er op en er aan.

Ik moest mij alleen nog even afdrogen.
In dat hokje.
Dat klote hokje.
Waar ik mijn kont niet keren kon.
Waar ik zat te hannesen
Met die handdoek, die precies onderin mijn plastictas zat.
Net zoals vroeger.
Met alle kleding er bovenop.
Die vervolgens op de grond viel.
In het water van de vorige zwembadbezoeker.
Die zich even daarvoor ook in dat benauwde hokje had afgedroogd.
Mijn schone onderbroek nat.
Mijn sokken zeikes.
Even dacht ik dat ik een nieuwe hobby had gevonden.
Maar na het afdrogen wist ik weer waarom ik een hekel aan het zwembad had.
Door dat stomme klote hokje.
Waar ik opeens van god weer in een mens veranderde.
Met al zijn gebreken en zijn tekortkomingen.
Maar ik had weer eens gezwommen.
En volgende week ga ik weer.

---------------------------------------
De tekening is van Elène Klaren
------------------------------------------------------------
Bestel uw boeken bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2014 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Zwemmen" -
Bezigheden > Zwemmen
Een zwembad met van die hokjes Reinier van Delden
1203BZ BadNet wezen zwemmen.
In zo’n echt zwembad.
Met van die kledinghokjes.
En van die haakjes.
En ook van die kluisjes.
Zo’n zwembad waar je les zou kunnen hebben.
Maar het was geen eng zwembad.
Vrijwel de meeste zwembaden zijn namelijk eng.

Maar deze niet.
Deze voelde goed.
Het zwembad was enigszins gemoderniseerd.
Met wat kleuren hier en daar.
Een glijbaan.
En een bubbelbad.
Ik kwam er om baantjes te zwemmen.
Gewoon een beetje heen en weer.
Zonder al te veel haast.
Gelukkig waren er geen fanatiekelingen.
Er was ook geen duikplank of zo.
Dus je kon lekker rustig badderen.

Na een half uurtje stapte ik het water weer eens uit.
Voelde mij goed.
Bijna een soort halfgod.
Zo liep ik er ook bij.
Dat ik inmiddels ruim negentig kilo weeg was ik even vergeten.
Daar kwam ik achter toen ik mijzelf in de spiegel zag.
Maar echt heel erg vond ik het nou ook weer niet.
Ik kreeg van die verzachtende gedachtes.
Die mijn bierbuik goed praatten.
Enfin, ik nam nog even een douche en vervolgens op naar de kluisjes.
Het sleuteltje had ik om mijn enkel gebonden.
Dat had wel wat.
Wel iets stoers.
Iets wat ik vroeger altijd bij anderen zag maar zelf niet durfde.
Omdat ik bang was het sleuteltje kwijt te raken.
Ik constateerde een soort van volwassenheid bij mijzelf.
Van een halfgod veranderde ik in een god met alles er op en er aan.

Ik moest mij alleen nog even afdrogen.
In dat hokje.
Dat klote hokje.
Waar ik mijn kont niet keren kon.
Waar ik zat te hannesen
Met die handdoek, die precies onderin mijn plastictas zat.
Net zoals vroeger.
Met alle kleding er bovenop.
Die vervolgens op de grond viel.
In het water van de vorige zwembadbezoeker.
Die zich even daarvoor ook in dat benauwde hokje had afgedroogd.
Mijn schone onderbroek nat.
Mijn sokken zeikes.
Even dacht ik dat ik een nieuwe hobby had gevonden.
Maar na het afdrogen wist ik weer waarom ik een hekel aan het zwembad had.
Door dat stomme klote hokje.
Waar ik opeens van god weer in een mens veranderde.
Met al zijn gebreken en zijn tekortkomingen.
Maar ik had weer eens gezwommen.
En volgende week ga ik weer.

---------------------------------------
De tekening is van Elène Klaren
------------------------------------------------------------
Bestel uw boeken bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2014 Reinier van Delden
powered by CJ2