 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 2 Jaargang 12 30 oktober 2014 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept | ||||
| Marnix Rueb en het ègetèdse De Haag | Willem Minderhout | |||
 Onlangs overleed Marnix Rueb op 59-jarige leeftijd aan longkanker. Als geestelijk vader van Haagse Harry heeft hij een groot stempel gedrukt op de Haagse taal en volgens mij op de Haagse cultuur (kultuâh) in het algemeen.Haagse humor was er natuurlijk altijd al. Het werkte het best als het ook met een zwaar Haags accent werd uitgesproken: Harry (‘Fred Haché’) Touw, Paul (‘Majoor Kees’) van Vliet, Van Kooten en De Bie als clichémannetjes en Jacobse en Van Es, Harrie Jekkers, Harry (‘Oh, Oh, De Haag’) Klorkestein, noem maar op. De echte doorbraak kwam toen Marnix Rueb de strips over zijn creatie Haagse Harry van fonetisch Haagse bijschriften voorzag. Het tot dan toe ‘vrije’ Haags werd stap voor stap gestandaardiseerd. Uiteindelijk ontwikkelde Marnix zich, samen met zijn broer Robert-Jan en Sjaak Bral, tot de Van Dales van het Haags met hun ‘Ut Groen-Geile Boekie’, waarin het Haags aan strakke spellings- en uitspraakregels werd gebonden. ‘Groen-geil’ (groen-geel, voor niet-Hagenezen) is uiteraard afgeleid van de kleuren van De Haag en van de trots (tgots) van die stad: ADO. Haagse Harry was een typische ADO-supporter (suppôhtâh) met een grote bek en een klein hartje, die zonder enig ontzag voor de autoriteiten of goede manieren door het leven trok. Door zijn populariteit gebeurde met Haagse Harry op een gegeven moment hetzelfde als met Jacobse en Van Es: van grappige typering evolueerde hij in de ogen van sommigen tot een rolmodel. De uitbarsting kwam in 2006 toen ADO-voorzitter John van Ringelenstein wilde dat Harry zijn taal zou kuisen. Ik kon tot mijn verdriet nauwelijks iets over deze episode vinden op het web, behalve een bijdrage op fok.nl waar ene Tigger1968 op 14 oktober 2006 het volgende schrijft: ‘Hele discussie over Haagse Harry, hij moest (van John van Ringelenstein, WM) minder kankeren omdat dat het imago van ADO Den Haag schaadt en mensen er door geïnspireerd raken.’ Marnix en Harry hebben zich daar wènag van aangetrokken, al heb ik de indruk dat het ge-‘kankâh’ wat minder werd. Marnix bleef au fond een keurige Benoordenhoutse jongen. Marnix is nu dood, maar hij laat een hechte en groeiende groep dragers van de Haagse Kultuâh achter. Marcello en Els zullen Haags blijven schilderen, zijn broer Robert-Jan en Gerard van den IJssel zullen met hun R.G. Ruijs Stichting Haagse culturele evenementen blijven organiseren, Sjaak is nog lang niet uitgebrald en in Puur Gelul kan men best prettig wonen. Marnix is dood, maar Harry leeft voort! ------------------------------------------------------------------------------------ Foto: Marnix Rueb bij de presentatie van het boek ‘Een absolute mus’. Marnix' typerende bijdrage aan dit boek: een zwerver die een mus barbecuet boven een zacht vuurtje. Met dank aan Robert-Jan Rueb voor de verbeteringen van de Haagse orthografie. (En ik maar denken dat ik het onder de knie had!) ------------------------------------------------------------------------ Ook de boeken van Marnix Rueb zijn te bestellen via bolcom. Doe dat via de banner rechts en u steunt De Leunstoel. |
||||
| © 2014 Willem Minderhout | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||