archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 20
Jaargang 11
25 september 2014
Bezigheden > Eigen groente en fruit delen printen terug
De zielige peer, een kinderverhaal Carlo van Praag

1120BZ PeerDe zielige peer lag op de markt tussen het andere fruit en slaakte een droeve zucht. Niet zijn eerste trouwens!
‘Wat heb je toch?’ vroeg de appel naast hem. ‘Het is mooi weer en er komt veel volk voorbij. Iedereen is vrolijk. Zelfs bij de mispels kan er een lachje af’.
‘Jij hebt makkelijk praten’, zei de zielige peer. ‘Jij komt net aanrollen, maar ik lig al uren in de zon en ben nog steeds niet verkocht. Ik ga er niet op vooruit.’
‘Poets jezelf nog wat op’, zei de appel. ‘De mensen zijn tegenwoordig dol op glans. Geeft niet hoe je smaakt, als je maar oogt’.
‘Wij zijn van huis uit dof’, zei de zielige peer. ‘Wij zijn een glansloos ras’.
‘Tja’, zei de appel. ‘Hoogglans zit er bij ons ook niet bij. Satijn op zijn best. Maar wij zijn daarom niet minder trots. Wij zijn goudrenetten, voorbestemd voor vieringen en celebraties in horeca en huiselijke kring. Toen wij nog hingen, zeg maar voor de pluk, zongen wij altijd een lied. Hoor maar:

Op een bed van deeg zo fijn,
Vrouwtje kaneel, vrouwtje kaneel,
Met mijn broertjes, groot en klein,
Vrouwtje kaneel, vrouwtje kaneel


Het lied doofde uit en de appel verviel in diepe mijmering.

Een verkochte pompoen liet een groot gat vallen. De zielige peer en de appel rolden samen omlaag en de laatste ontwaakte uit zijn gepeins.
‘Vraag de koopman of hij wat van de prijs af doet. Dan wordt je wel verkocht. Zelfs die rotte nectarines zijn op die manier weggekomen. Je houdt het niet voor mogelijk.’
‘Heb ik al gedaan’, zei de zielige peer. ‘Maar hij zei dat hij mij nog liever doordraaide. Ik weet niet wat dat is, maar het klinkt niet prettig.’
‘Dan heb ik nog wel een idee’, sprak de appel. Je kunt….’
Maar de koopman overstemde hem.
‘Ja liefie, die krijg je erbij cadeau’, baste hij en de renet steeg op om met sierlijke boog in de boodschappentas van een fraaie blondine te verdwijnen. Hij riep nog wat naar de zielige peer, maar vanuit de diepte drong zijn stem niet meer door.

‘Hij wel, hij wel’, zuchtte de peer. ‘Gratis, maar toch… Ik teken ervoor.’

Werd de zielige peer nog verkocht? Jawel, aan het einde van de dag werd hij, samen met twee komkommers en een watermeloen, voor een symbolisch bedrag overgedragen aan een vrouwelijke cliënt. Kwam hij tenminste nog in een goed gezin terecht? Nee, hij belandde in een studentenhuis vol joelende meiden in te strakke kleren. Zij beschikten daar niet eens over een fruitschaal. Een oude krant diende de zielige peer als ondergrond en door de ondeskundige stapeling van de aangekochte waren torste hij het volle gewicht van de twee komkommers en de watermeloen. Een bruine gistende drab was al wat van hem resteerde.

Ja kinderen, een hele zielige peer!

------------------------------------------------------
De tekening is van Lucia Jonkhoff

--------------------------------------------------------------
Carlo van Praags bundel: 'Heimwee naar het heden'
kan besteld worden bij www.eburon.nl

© 2014 Carlo van Praag meer Carlo van Praag - meer "Eigen groente en fruit" -
Bezigheden > Eigen groente en fruit
De zielige peer, een kinderverhaal Carlo van Praag
1120BZ PeerDe zielige peer lag op de markt tussen het andere fruit en slaakte een droeve zucht. Niet zijn eerste trouwens!
‘Wat heb je toch?’ vroeg de appel naast hem. ‘Het is mooi weer en er komt veel volk voorbij. Iedereen is vrolijk. Zelfs bij de mispels kan er een lachje af’.
‘Jij hebt makkelijk praten’, zei de zielige peer. ‘Jij komt net aanrollen, maar ik lig al uren in de zon en ben nog steeds niet verkocht. Ik ga er niet op vooruit.’
‘Poets jezelf nog wat op’, zei de appel. ‘De mensen zijn tegenwoordig dol op glans. Geeft niet hoe je smaakt, als je maar oogt’.
‘Wij zijn van huis uit dof’, zei de zielige peer. ‘Wij zijn een glansloos ras’.
‘Tja’, zei de appel. ‘Hoogglans zit er bij ons ook niet bij. Satijn op zijn best. Maar wij zijn daarom niet minder trots. Wij zijn goudrenetten, voorbestemd voor vieringen en celebraties in horeca en huiselijke kring. Toen wij nog hingen, zeg maar voor de pluk, zongen wij altijd een lied. Hoor maar:

Op een bed van deeg zo fijn,
Vrouwtje kaneel, vrouwtje kaneel,
Met mijn broertjes, groot en klein,
Vrouwtje kaneel, vrouwtje kaneel


Het lied doofde uit en de appel verviel in diepe mijmering.

Een verkochte pompoen liet een groot gat vallen. De zielige peer en de appel rolden samen omlaag en de laatste ontwaakte uit zijn gepeins.
‘Vraag de koopman of hij wat van de prijs af doet. Dan wordt je wel verkocht. Zelfs die rotte nectarines zijn op die manier weggekomen. Je houdt het niet voor mogelijk.’
‘Heb ik al gedaan’, zei de zielige peer. ‘Maar hij zei dat hij mij nog liever doordraaide. Ik weet niet wat dat is, maar het klinkt niet prettig.’
‘Dan heb ik nog wel een idee’, sprak de appel. Je kunt….’
Maar de koopman overstemde hem.
‘Ja liefie, die krijg je erbij cadeau’, baste hij en de renet steeg op om met sierlijke boog in de boodschappentas van een fraaie blondine te verdwijnen. Hij riep nog wat naar de zielige peer, maar vanuit de diepte drong zijn stem niet meer door.

‘Hij wel, hij wel’, zuchtte de peer. ‘Gratis, maar toch… Ik teken ervoor.’

Werd de zielige peer nog verkocht? Jawel, aan het einde van de dag werd hij, samen met twee komkommers en een watermeloen, voor een symbolisch bedrag overgedragen aan een vrouwelijke cliënt. Kwam hij tenminste nog in een goed gezin terecht? Nee, hij belandde in een studentenhuis vol joelende meiden in te strakke kleren. Zij beschikten daar niet eens over een fruitschaal. Een oude krant diende de zielige peer als ondergrond en door de ondeskundige stapeling van de aangekochte waren torste hij het volle gewicht van de twee komkommers en de watermeloen. Een bruine gistende drab was al wat van hem resteerde.

Ja kinderen, een hele zielige peer!

------------------------------------------------------
De tekening is van Lucia Jonkhoff

--------------------------------------------------------------
Carlo van Praags bundel: 'Heimwee naar het heden'
kan besteld worden bij www.eburon.nl
© 2014 Carlo van Praag
powered by CJ2