archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 11
11 september 2014
Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Pas op voor de secretaresse Frits Hoorweg

1119VG SecretaresseOns vakantiehuisje staat vol met oude boeken. Af en toe pak ik er een van de plank om erin te bladeren, soms wordt dat bladeren zelfs lezen. Three act Tragedy (met Hercule Poirot) beviel wonderwel. De kunst met die boekjes van Agatha Christie is om nadrukkelijk te genieten van de soms prachtige dialogen (reden waarom ze in vertaling eigenlijk niet te pruimen zijn). Je kunt ze eigenlijk het best (evt. in gedachten) voordragen, als een toneelspeler.

Voorbeeld:
‘That,’ said Sir Charles reverently (prachtig woord, even oefenen), is a very remarkable woman. I’m always afraid she’ll come and brush my teeth for me.’ Aan het woord is Sir Charles Cartwright en hij heeft het over Miss Milray, zijn secretaresse.
Als je rustig leest zit zo’n boek vol met dergelijke stijlbloempjes. Overigens valt dat natuurlijk niet mee, want je wilt in een detectiveboek toch naar de ontknoping. Wie heeft ‘het’ gedaan? Nou dat blijkt in dit geval … . Ik kan het wel verklappen. U leest dat boek toch niet meer en, na mijn inleiding, zeker niet vanwege de plot. Het blijkt dus Sir Charles zelf te zijn, ogenschijnlijk de ijverigste speurder, en zijn secretaresse is de eerste die hem verdenkt, na Poirot natuurlijk.

Over gehaaide secretaresses gesproken: kent U Signorina Elettra Zorzi uit de boeken van Donna Leon al? De minachting die zij aan de dag legt voor haar baas, Vice-Questore Guiseppe Patta, is een grote troost voor Commissaris Brunetti, de speurder uit Leons boekenserie. Bovendien is zij van onschatbare waarde als hulp bij het kraken van allerlei computerbestanden. Zonder haar zou het leven op het bureau een stuk minder aangenaam zijn, en minder onderhoudend voor de lezer. Ach, vergeleken met andere fictieve detectives gaat het leven van Brunetti eigenlijk over rozen. Hij is gelukkig getrouwd, heeft voorbeeldige kinderen en hoewel Patta hem af en toe wel kan schieten, laat hij dat wel uit zijn hoofd omdat mevrouw Brunetti uit een invloedrijke Venetiaanse familie stamt.

Voor de hard-boiled liefhebber is het misschien wat te gezapig, maar wie van beschaafd (ook qua omvang) houdt wordt op zijn wenken bediend. Vooral als er een verhaal wordt gebouwd rond een overzichtelijke, ijzersterke plot, zoals in het recente: The Golden Egg. Het verhaal is bedrieglijk eenvoudig. Brunetti onderzoekt de dood van een doofstomme man, die hij zelf van gezicht kende omdat deze achterin een buurtwinkel soms wat rondschuifelde als hulpje. Er is een leeg flesje naast hem gevonden waarin pillen hebben gezeten. De conclusie ligt voor de hand, maar de commissaris heeft twijfels, vooral als ook nog blijkt dat de overledene volgens het bevolkingsregister niet lijkt te hebben bestaan. Het onderzoek dat hij, tegen de zin van alle betrokkenen in, gaat doen leidt niet alleen tot de opheldering van een ‘suspicious death’, maar ook tot de reconstructie van een beklagenswaardig leven.

Donna Leon publiceerde kortgeleden ook een historische thriller: The Jewels of Paradise. Voorzover ik weet haar enige boek zonder Brunetti in de hoofdrol. Nou ja, bij de Bezige Bij verscheen in 2008 Mijn Venetië, een aardig, klein promotieboekje met korte verhaaltjes over de stad waar deze van origine Amerikaanse schrijfster sinds 1981 woont.

---------------------
De tekening is van Elène Klaren


© 2014 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Misdaadboeken" -
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Pas op voor de secretaresse Frits Hoorweg
1119VG SecretaresseOns vakantiehuisje staat vol met oude boeken. Af en toe pak ik er een van de plank om erin te bladeren, soms wordt dat bladeren zelfs lezen. Three act Tragedy (met Hercule Poirot) beviel wonderwel. De kunst met die boekjes van Agatha Christie is om nadrukkelijk te genieten van de soms prachtige dialogen (reden waarom ze in vertaling eigenlijk niet te pruimen zijn). Je kunt ze eigenlijk het best (evt. in gedachten) voordragen, als een toneelspeler.

Voorbeeld:
‘That,’ said Sir Charles reverently (prachtig woord, even oefenen), is a very remarkable woman. I’m always afraid she’ll come and brush my teeth for me.’ Aan het woord is Sir Charles Cartwright en hij heeft het over Miss Milray, zijn secretaresse.
Als je rustig leest zit zo’n boek vol met dergelijke stijlbloempjes. Overigens valt dat natuurlijk niet mee, want je wilt in een detectiveboek toch naar de ontknoping. Wie heeft ‘het’ gedaan? Nou dat blijkt in dit geval … . Ik kan het wel verklappen. U leest dat boek toch niet meer en, na mijn inleiding, zeker niet vanwege de plot. Het blijkt dus Sir Charles zelf te zijn, ogenschijnlijk de ijverigste speurder, en zijn secretaresse is de eerste die hem verdenkt, na Poirot natuurlijk.

Over gehaaide secretaresses gesproken: kent U Signorina Elettra Zorzi uit de boeken van Donna Leon al? De minachting die zij aan de dag legt voor haar baas, Vice-Questore Guiseppe Patta, is een grote troost voor Commissaris Brunetti, de speurder uit Leons boekenserie. Bovendien is zij van onschatbare waarde als hulp bij het kraken van allerlei computerbestanden. Zonder haar zou het leven op het bureau een stuk minder aangenaam zijn, en minder onderhoudend voor de lezer. Ach, vergeleken met andere fictieve detectives gaat het leven van Brunetti eigenlijk over rozen. Hij is gelukkig getrouwd, heeft voorbeeldige kinderen en hoewel Patta hem af en toe wel kan schieten, laat hij dat wel uit zijn hoofd omdat mevrouw Brunetti uit een invloedrijke Venetiaanse familie stamt.

Voor de hard-boiled liefhebber is het misschien wat te gezapig, maar wie van beschaafd (ook qua omvang) houdt wordt op zijn wenken bediend. Vooral als er een verhaal wordt gebouwd rond een overzichtelijke, ijzersterke plot, zoals in het recente: The Golden Egg. Het verhaal is bedrieglijk eenvoudig. Brunetti onderzoekt de dood van een doofstomme man, die hij zelf van gezicht kende omdat deze achterin een buurtwinkel soms wat rondschuifelde als hulpje. Er is een leeg flesje naast hem gevonden waarin pillen hebben gezeten. De conclusie ligt voor de hand, maar de commissaris heeft twijfels, vooral als ook nog blijkt dat de overledene volgens het bevolkingsregister niet lijkt te hebben bestaan. Het onderzoek dat hij, tegen de zin van alle betrokkenen in, gaat doen leidt niet alleen tot de opheldering van een ‘suspicious death’, maar ook tot de reconstructie van een beklagenswaardig leven.

Donna Leon publiceerde kortgeleden ook een historische thriller: The Jewels of Paradise. Voorzover ik weet haar enige boek zonder Brunetti in de hoofdrol. Nou ja, bij de Bezige Bij verscheen in 2008 Mijn Venetië, een aardig, klein promotieboekje met korte verhaaltjes over de stad waar deze van origine Amerikaanse schrijfster sinds 1981 woont.

---------------------
De tekening is van Elène Klaren
© 2014 Frits Hoorweg
powered by CJ2