archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 7
Jaargang 11
30 januari 2014
Beschouwingen > Buitenlandse zaken delen printen terug
Tanja la guerillera Marie Muriel

1107BS TanjaTanja Nijmeijer is weer in het nieuws. Geweld erotiseert en de dame is aantrekkelijk, dus dat is goed voor de verkoopcijfers. Zelfs De Groene Amsterdammer zet haar op de voorpagina. In het interview toont ze geen enkele zelfkritiek en ze vergelijkt zich zelfs met Nelson Mandela, die immers ook ooit een terrorist werd genoemd. De veronderstelling van SP-kamerlid Harry van Bommel, die in haar een gehersenspoeld ‘slachtoffer van de FARC’ ziet, dat zo geïndoctrineerd is dat het de plicht van de Nederlandse regering is om haar te bevrijden, lijkt geen enkele grond te hebben in de werkelijkheid.  

Hoe is die fascinatie voor ‘onze Tanja’ te verklaren? Beatrice de Graaf, terrorismedeskundige, schrijft “we romantiseren haar verhaal omdat ze mooi is. In de krantenkoppen is ze een schone vrouw vol idealen, maar had ze negentig kilo gewogen en was ze lelijk geweest was haar verhaal heel anders geweest.”
Buitenlandse media trappen er meestal niet in. “Voor de FARC stelt Tanja Nijmeijer niets voor » schrijft analist Rafael Nieto Loaiza in El Pais « Ze is slechts een symbool. Maar het feit dat ze buitenlandse, knap en goed gekleed is, buiten ze uit om Europa te laten zien dat ze haar toekomst heeft opgeofferd om in Colombia te vechten. Tanja is belangrijk propagandamateriaal.  

Maar Nijmeijer is niet alleen een uithangbord voor de FARC. Volgens Beatrice de Graaf staat het onomstotelijk vast dat ze “echt bloed aan haar handen” heeft. Vorig jaar schreef de Colombiaanse journaliste Salud Hernàndez Mora er het volgende over: “Achter het stralende en brave meisjesgelaat dat ze zo graag in Havanna als beeldmerk toont verbergt zich een meedogenloze vrouw. Tanja Nijmeijer, die met haar flagrante leugens tegenover de media haar slachtoffers telkens opnieuw beledigt, zou eerder moeten uitleggen hoe haar spelletjes van domme koloniale Europese vrouw onschuldigen het leven hebben gekost en dromen hebben verwoest.
Als ze vertelt dat ze Engelse les heeft gegeven in Pereira laat ze ongenoemd dat ze het vertrouwen van haar leerlingen heeft geschonden door hen te verraden. Haar doel was niet die jongeren de taal te leren, zodat ze er in de toekomst beter voor zouden staan, of ten bate van hun geboorteland, maar om potentiële gijzelaars te selecteren, waaronder minderjarigen. Waarom ze dit niet vermeldt, in de verhalen waarin ze zich als een heldin voordoet, begrijp ik wel.

Ik mis ook een herinnering aan die heerlijke dag waarop deze verzetsheldin drie ontvoerde Amerikaanse werknemers bedreigde, zodat ze de hele wereld konden laten zien dat ze nog leefden. Ze zou haar landgenoten ook kunnen inwijden in de verschillende vormen van marteling die ze zo uitstekend toepaste in de naam van de revolutionaire strijd. Ik weet zeker dat ze onze statistieken zou kunnen verrijken over het helse concentratiekamp waar mensen jarenlang werden vastgehouden.

Met zoveel verheffende ervaringen begrijp ik best dat ze haar landgenote, Liduine Zumpolle, die al veertig jaar bezig is  voor de vrede en verzoening in Colombia door middel van ontwikkelingssamenwerking- en samenlevingsprogramma’s tracht te kleineren en te verzwijgen; dit zijn voor Tania twee vreemde wapens want haar enige argumenten zijn macht en kogels. Ze wil Zumpolle afmaken omdat die haar arrogantie en gebrek aan respect voor de wereld aan de kaak stelt. Die terroriste, die vrijwillig het pad van de misdaad heeft gekozen om haar ideeën te doen gelden, zou graag op haar moedige, solidair en pacifistische landgenote willen lijken.”

Afgelopen november stonden er in BBC news online bloedstollende getuigenissen van voormalige kindsoldaten die door de FARC en anderen zijn ontvoerd. Een van de meisjes vertelde dat de FARC meisjes rekruteert omdat niemand een klein meisje verdenkt en dus kunnen ze veel gemakkelijker geld, wapens en drugs vervoeren. Die meisjes werden als seksslavinnen gebruikt voor de “moedige guerrillero's” en raakten vaak in verwachting. Hun zwangerschap gaf hun de hoop vrijgelaten te worden, maar helaas hadden ze het mis. Er werd hen niet toegestaan kinderen te krijgen omdat dat hun guerrillaplichten in de weg zou staan. Het maakte de FARC niets uit hoe ver ze waren, twee of acht maanden: ze moesten zelf elkaars kinderen aborteren! Dat is en blijft wat hen het meest getraumatiseerd heeft, zegt een van de ontsnapte meisjes. Tanja, de heldin, heeft lekkere vrienden … Het is onmogelijk dat ze die praktijken niet kent. Het is waarschijnlijk dat ze er aan meewerkt.

De Colombiaanse regering, onder leiding van President Santos, beweegt nu hemel en aarde om maar de geringste schijn van een getekend akkoord met de FARC tot stand te brengen. Er staan immers verkiezingen voor de deur. Een groot probleem is dat het zeer twijfelachtig is of de FARC de wapens wel wil neerleggen. De FARC is immers een van de rijkste guerrilla-organisaties van Zuid-Amerika, dankzij de inkomsten uit de coca-productie. Hoe dat past in hun “nieuwe” landbouwplan voor de arme boeren ontgaat me….  Narcoboeven zijn het en geen volksbevrijders.

Wat Juffrouw Nijmeijer betreft, ach, die is zo mediageil dat ik vermoed dat we nog lang van haar zullen mogen vernemen, over haar bewonderenswaardige idealen en haar strijd voor de wereldvrede. In De Groene vergelijkt ze zich deze keer met Nelson Mandela.  Vroeger was het met Che Guevara.  Misschien dat ze zich een volgende keer zelfs met Jeanne d’Arc vergelijkt. Zou ze weten waar die geëindigd is?

*********************************
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren


© 2014 Marie Muriel meer Marie Muriel - meer "Buitenlandse zaken" -
Beschouwingen > Buitenlandse zaken
Tanja la guerillera Marie Muriel
1107BS TanjaTanja Nijmeijer is weer in het nieuws. Geweld erotiseert en de dame is aantrekkelijk, dus dat is goed voor de verkoopcijfers. Zelfs De Groene Amsterdammer zet haar op de voorpagina. In het interview toont ze geen enkele zelfkritiek en ze vergelijkt zich zelfs met Nelson Mandela, die immers ook ooit een terrorist werd genoemd. De veronderstelling van SP-kamerlid Harry van Bommel, die in haar een gehersenspoeld ‘slachtoffer van de FARC’ ziet, dat zo geïndoctrineerd is dat het de plicht van de Nederlandse regering is om haar te bevrijden, lijkt geen enkele grond te hebben in de werkelijkheid.  

Hoe is die fascinatie voor ‘onze Tanja’ te verklaren? Beatrice de Graaf, terrorismedeskundige, schrijft “we romantiseren haar verhaal omdat ze mooi is. In de krantenkoppen is ze een schone vrouw vol idealen, maar had ze negentig kilo gewogen en was ze lelijk geweest was haar verhaal heel anders geweest.”
Buitenlandse media trappen er meestal niet in. “Voor de FARC stelt Tanja Nijmeijer niets voor » schrijft analist Rafael Nieto Loaiza in El Pais « Ze is slechts een symbool. Maar het feit dat ze buitenlandse, knap en goed gekleed is, buiten ze uit om Europa te laten zien dat ze haar toekomst heeft opgeofferd om in Colombia te vechten. Tanja is belangrijk propagandamateriaal.  

Maar Nijmeijer is niet alleen een uithangbord voor de FARC. Volgens Beatrice de Graaf staat het onomstotelijk vast dat ze “echt bloed aan haar handen” heeft. Vorig jaar schreef de Colombiaanse journaliste Salud Hernàndez Mora er het volgende over: “Achter het stralende en brave meisjesgelaat dat ze zo graag in Havanna als beeldmerk toont verbergt zich een meedogenloze vrouw. Tanja Nijmeijer, die met haar flagrante leugens tegenover de media haar slachtoffers telkens opnieuw beledigt, zou eerder moeten uitleggen hoe haar spelletjes van domme koloniale Europese vrouw onschuldigen het leven hebben gekost en dromen hebben verwoest.
Als ze vertelt dat ze Engelse les heeft gegeven in Pereira laat ze ongenoemd dat ze het vertrouwen van haar leerlingen heeft geschonden door hen te verraden. Haar doel was niet die jongeren de taal te leren, zodat ze er in de toekomst beter voor zouden staan, of ten bate van hun geboorteland, maar om potentiële gijzelaars te selecteren, waaronder minderjarigen. Waarom ze dit niet vermeldt, in de verhalen waarin ze zich als een heldin voordoet, begrijp ik wel.

Ik mis ook een herinnering aan die heerlijke dag waarop deze verzetsheldin drie ontvoerde Amerikaanse werknemers bedreigde, zodat ze de hele wereld konden laten zien dat ze nog leefden. Ze zou haar landgenoten ook kunnen inwijden in de verschillende vormen van marteling die ze zo uitstekend toepaste in de naam van de revolutionaire strijd. Ik weet zeker dat ze onze statistieken zou kunnen verrijken over het helse concentratiekamp waar mensen jarenlang werden vastgehouden.

Met zoveel verheffende ervaringen begrijp ik best dat ze haar landgenote, Liduine Zumpolle, die al veertig jaar bezig is  voor de vrede en verzoening in Colombia door middel van ontwikkelingssamenwerking- en samenlevingsprogramma’s tracht te kleineren en te verzwijgen; dit zijn voor Tania twee vreemde wapens want haar enige argumenten zijn macht en kogels. Ze wil Zumpolle afmaken omdat die haar arrogantie en gebrek aan respect voor de wereld aan de kaak stelt. Die terroriste, die vrijwillig het pad van de misdaad heeft gekozen om haar ideeën te doen gelden, zou graag op haar moedige, solidair en pacifistische landgenote willen lijken.”

Afgelopen november stonden er in BBC news online bloedstollende getuigenissen van voormalige kindsoldaten die door de FARC en anderen zijn ontvoerd. Een van de meisjes vertelde dat de FARC meisjes rekruteert omdat niemand een klein meisje verdenkt en dus kunnen ze veel gemakkelijker geld, wapens en drugs vervoeren. Die meisjes werden als seksslavinnen gebruikt voor de “moedige guerrillero's” en raakten vaak in verwachting. Hun zwangerschap gaf hun de hoop vrijgelaten te worden, maar helaas hadden ze het mis. Er werd hen niet toegestaan kinderen te krijgen omdat dat hun guerrillaplichten in de weg zou staan. Het maakte de FARC niets uit hoe ver ze waren, twee of acht maanden: ze moesten zelf elkaars kinderen aborteren! Dat is en blijft wat hen het meest getraumatiseerd heeft, zegt een van de ontsnapte meisjes. Tanja, de heldin, heeft lekkere vrienden … Het is onmogelijk dat ze die praktijken niet kent. Het is waarschijnlijk dat ze er aan meewerkt.

De Colombiaanse regering, onder leiding van President Santos, beweegt nu hemel en aarde om maar de geringste schijn van een getekend akkoord met de FARC tot stand te brengen. Er staan immers verkiezingen voor de deur. Een groot probleem is dat het zeer twijfelachtig is of de FARC de wapens wel wil neerleggen. De FARC is immers een van de rijkste guerrilla-organisaties van Zuid-Amerika, dankzij de inkomsten uit de coca-productie. Hoe dat past in hun “nieuwe” landbouwplan voor de arme boeren ontgaat me….  Narcoboeven zijn het en geen volksbevrijders.

Wat Juffrouw Nijmeijer betreft, ach, die is zo mediageil dat ik vermoed dat we nog lang van haar zullen mogen vernemen, over haar bewonderenswaardige idealen en haar strijd voor de wereldvrede. In De Groene vergelijkt ze zich deze keer met Nelson Mandela.  Vroeger was het met Che Guevara.  Misschien dat ze zich een volgende keer zelfs met Jeanne d’Arc vergelijkt. Zou ze weten waar die geëindigd is?

*********************************
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren
© 2014 Marie Muriel
powered by CJ2