archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 1
6 november 2003
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
De Spaanse TV Katharina Kouwenhoven

Wie een taal wil leren, moet landen bezoeken waar die taal gesproken wordt. Wie, zoals ik, Spaans wil leren moet naar Spanje, hoewel Zuid-Amerika natuurlijk ook een optie is. Ik doe het voorlopig met Spanje, want dat is voor mij groot en mooi genoeg. Ik ben begonnen in San Sebastian, in Baskenland. Daar heb ik twee weken een cursus gevolgd en werd mij tijdelijk inwoning verschaft door Rosa, die alleen Spaans sprak. Dat kwam goed uit.

Een appartement als dat van Rosa heb ik nooit eerder gezien en hoop ik ook nooit meer te zien. Alle kamers in het appartement keken uit op een luchtkoker waarop aan de buitenkant de aan- en afvoerbuizen gemonteerd waren, zodat er een hels lawaai geproduceerd werd als iemand een kraan open zette of de WC doortrok. Alleen in de keuken, die tevens dienst deed als gemeenschappelijke salon, was in een klein hoekje van het raam een stukje groen te zien met in de verte wat huisjes. In die keuken hing de TV en die was altijd aan als Rosa thuis was.
De Spaanse TV verschaft vooral twee dingen: ‘noticias’ en ‘publicidad’, oftewel ‘nieuws’ en ‘reclame’. Je zet zender 1 aan en kijkt naar het nieuws tot de reclame verschijnt, zapt dan naar zender 2 waar een nieuwsuitzending aan de gang is, tot daar de reclame verschijnt en zo verder. Is er dan zoveel nieuws? Dat is maar hoe je het bekijkt. Er is onder andere zoveel ‘nieuws’, omdat er weinig ‘achter het nieuws’ is, dus veel berichten, maar praktisch geen analyses. Daar branden ze hun vingers liever niet aan.

Hoewel iedereen weet dat meer dan 80% van de Spaanse bevolking tegen het beleid van Aznar inzake de oorlog in Irak is, wordt daar met geen woord over gerept. Je krijgt alleen te zien wat een dikke vrienden Aznar en Bush zijn. De enige harde noot die ik heb zien kraken was over een affaire in Irak, waarbij door Amerikaanse tanks een hotel vol journalisten onder vuur werd genomen en een Spaanse reporter sneuvelde.Een zaak die door Aznar, na ruggespraak met Bush, werd afgedaan als een ongelukkige samenloop van omstandigheden, maar die interpretatie viel niet overal in goede aarde. Het buitenlandse nieuws is trouwens sowieso beperkt tot aangelegenheden waar Spanjaarden of hun afstammelingen bij betrokken zijn, dus is er onevenredig veel aandacht voor Latinoamerica.
Als je moe bent van al dat nieuws kun je natuurlijk kijken naar ‘gran hermano’, een ook daar zeer populaire variant op Big Brother. Daarvoor hoef je geen Spaans te kennen, want daarin gebeurt nu eenmaal niets, net als in Nederland. Verder zijn er vele Oprah Winfrey-achtige programma’s, die opmerkelijk vaak over overspel gaan en waarin iedereen door elkaar heen kakelt en die dus voor een beginneling helemaal niet te volgen zijn. En dan is er natuurlijk ‘saber y ganar’, een razendsnelle en pittige quiz, uitgezonden door het ook in Amsterdam teontvangen TVE. Als je heel veel geluk hebt of wanneer je omstreeks Pasen in Spanje bent heb je natuurlijk de processies en dat is genieten voor een ongelovige.

Voor de sport kun je het beste naar een café gaan. Daar staan altijd één of twee TV’s aan, met kloeke schermen en het geluid op volle sterkte. Niet alleen worden er veel wedstrijden – tennis, voetbal, basketbal – volledig uitgezonden, maar meer nog dan in Nederland wordt er ook veel over sport gezeurd. Voorbeschouwingen, tussenbeschouwingen, nabeschouwingen, gesprekken met jan en alleman en veel speculaties over de nieuwe trainer van X en de volgende aankoop van Y. Het cafébezoek heeft ter plaatse trouwens het karakter van een kroegentocht; je drinkt één consumptie met eventueel een hapje en flaneert naar het volgende café, een uitputtingsslag die tot drie uur in de nacht kan duren en zitten is er niet bij.

Het leukste op de TV is echter het ‘onnieuws’, zoals de ‘corazon’ items - betekenisloos geroddel à la Privé over personen die je als buitenstaander niets zeggen – of familiezaken waarin langdurig gekissebist wordt over het eigendom van een kind of locale misère, zoals van dat dorp waar de burgemeester het roken in de hoofdstraat verbood (!).

In Spanje rookt bijna iedereen en roken op straat is doodnormaal dus de verontwaardiging was niet van de lucht, maar gezondheid is er een hot topic. Sommige kranten komen elke dag uit met een speciale gezondheidsbijlage, met de nieuwste onderzoekresultaten van twijfelachtig onderzoek en de aanbeveling om toch vooral veel bonen te eten of een lofzang op het kippenei.
Er zijn natuurlijk ook soaps en zelfs films, maar als je op een willekeurig moment de TV aanzet wordt je geconfronteerd met een goed gekapt ‘talking head’, dat perfect Spaans spreekt. Ik heb er veel van opgestoken.

© 2004 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
De Spaanse TV Katharina Kouwenhoven
Wie een taal wil leren, moet landen bezoeken waar die taal gesproken wordt. Wie, zoals ik, Spaans wil leren moet naar Spanje, hoewel Zuid-Amerika natuurlijk ook een optie is. Ik doe het voorlopig met Spanje, want dat is voor mij groot en mooi genoeg. Ik ben begonnen in San Sebastian, in Baskenland. Daar heb ik twee weken een cursus gevolgd en werd mij tijdelijk inwoning verschaft door Rosa, die alleen Spaans sprak. Dat kwam goed uit.

Een appartement als dat van Rosa heb ik nooit eerder gezien en hoop ik ook nooit meer te zien. Alle kamers in het appartement keken uit op een luchtkoker waarop aan de buitenkant de aan- en afvoerbuizen gemonteerd waren, zodat er een hels lawaai geproduceerd werd als iemand een kraan open zette of de WC doortrok. Alleen in de keuken, die tevens dienst deed als gemeenschappelijke salon, was in een klein hoekje van het raam een stukje groen te zien met in de verte wat huisjes. In die keuken hing de TV en die was altijd aan als Rosa thuis was.
De Spaanse TV verschaft vooral twee dingen: ‘noticias’ en ‘publicidad’, oftewel ‘nieuws’ en ‘reclame’. Je zet zender 1 aan en kijkt naar het nieuws tot de reclame verschijnt, zapt dan naar zender 2 waar een nieuwsuitzending aan de gang is, tot daar de reclame verschijnt en zo verder. Is er dan zoveel nieuws? Dat is maar hoe je het bekijkt. Er is onder andere zoveel ‘nieuws’, omdat er weinig ‘achter het nieuws’ is, dus veel berichten, maar praktisch geen analyses. Daar branden ze hun vingers liever niet aan.

Hoewel iedereen weet dat meer dan 80% van de Spaanse bevolking tegen het beleid van Aznar inzake de oorlog in Irak is, wordt daar met geen woord over gerept. Je krijgt alleen te zien wat een dikke vrienden Aznar en Bush zijn. De enige harde noot die ik heb zien kraken was over een affaire in Irak, waarbij door Amerikaanse tanks een hotel vol journalisten onder vuur werd genomen en een Spaanse reporter sneuvelde.Een zaak die door Aznar, na ruggespraak met Bush, werd afgedaan als een ongelukkige samenloop van omstandigheden, maar die interpretatie viel niet overal in goede aarde. Het buitenlandse nieuws is trouwens sowieso beperkt tot aangelegenheden waar Spanjaarden of hun afstammelingen bij betrokken zijn, dus is er onevenredig veel aandacht voor Latinoamerica.
Als je moe bent van al dat nieuws kun je natuurlijk kijken naar ‘gran hermano’, een ook daar zeer populaire variant op Big Brother. Daarvoor hoef je geen Spaans te kennen, want daarin gebeurt nu eenmaal niets, net als in Nederland. Verder zijn er vele Oprah Winfrey-achtige programma’s, die opmerkelijk vaak over overspel gaan en waarin iedereen door elkaar heen kakelt en die dus voor een beginneling helemaal niet te volgen zijn. En dan is er natuurlijk ‘saber y ganar’, een razendsnelle en pittige quiz, uitgezonden door het ook in Amsterdam teontvangen TVE. Als je heel veel geluk hebt of wanneer je omstreeks Pasen in Spanje bent heb je natuurlijk de processies en dat is genieten voor een ongelovige.

Voor de sport kun je het beste naar een café gaan. Daar staan altijd één of twee TV’s aan, met kloeke schermen en het geluid op volle sterkte. Niet alleen worden er veel wedstrijden – tennis, voetbal, basketbal – volledig uitgezonden, maar meer nog dan in Nederland wordt er ook veel over sport gezeurd. Voorbeschouwingen, tussenbeschouwingen, nabeschouwingen, gesprekken met jan en alleman en veel speculaties over de nieuwe trainer van X en de volgende aankoop van Y. Het cafébezoek heeft ter plaatse trouwens het karakter van een kroegentocht; je drinkt één consumptie met eventueel een hapje en flaneert naar het volgende café, een uitputtingsslag die tot drie uur in de nacht kan duren en zitten is er niet bij.

Het leukste op de TV is echter het ‘onnieuws’, zoals de ‘corazon’ items - betekenisloos geroddel à la Privé over personen die je als buitenstaander niets zeggen – of familiezaken waarin langdurig gekissebist wordt over het eigendom van een kind of locale misère, zoals van dat dorp waar de burgemeester het roken in de hoofdstraat verbood (!).

In Spanje rookt bijna iedereen en roken op straat is doodnormaal dus de verontwaardiging was niet van de lucht, maar gezondheid is er een hot topic. Sommige kranten komen elke dag uit met een speciale gezondheidsbijlage, met de nieuwste onderzoekresultaten van twijfelachtig onderzoek en de aanbeveling om toch vooral veel bonen te eten of een lofzang op het kippenei.
Er zijn natuurlijk ook soaps en zelfs films, maar als je op een willekeurig moment de TV aanzet wordt je geconfronteerd met een goed gekapt ‘talking head’, dat perfect Spaans spreekt. Ik heb er veel van opgestoken.
© 2004 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2