archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 8
16 juni 2011
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Sebastian&Zal: The Spoonful Henk Klaren

0816VG Spoonful
Creeque Alley van The Mamas & The Papas, uit 1967, vertelt het – of een – verhaal over een periode in de muziekscene van Los Angeles. De periode waarin tijdens de sixties de Westcoast-stijl ontstond. Voor mij de muziekstijl die het meest staat voor de sfeer van de zestiger jaren van de vorige eeuw. Ik vind dat we de herinnering aan die tijd moeten koesteren. En niet alleen vanwege de prachtige muziek. Ik ben het absoluut niet eens met de verkettering van deze tijd die nu in de mode lijkt te zijn. Onlangs zag ik nog wat beelden uit de jaren vijftig en ruim een halve eeuw na dato greep de vreselijkheid van díe tijd mij weer bij de keel. Nou ja, bij de keel…. maar een beetje wel.

In Creeque Alley komen natuurlijk The Mamas en The Papas zelf voor: John en Mitchy, Denny en natuurlijk Cass: No-one ’s gettin’ fat except Mama Cass. Daarnaast Roger McGuinn van The Byrds en Barry McGuire (zijn hit: Eve of Destruction). Het is een leuk lied, maar dit stukje gaat daar niet over. Wel over John Sebastian en Zal Yanovsky. Sebastian and Zal formed The Spoonful is één van de zinnetjes uit Creeque Alley. En over The Lovin' Spoonful gaat dit stukje wel.

Behalve Sebastian en Yanovsky, solo gitaar, bestond The Lovin' Spoonful uit drummer Joe Butler en bassist Steve Boone. John Sebastian schreef al het materiaal en zong vrijwel alles. Toen hij in 1968 met de Spoonful ophield – Yanovsky was al een jaar eerder teruggekeerd naar Canada – zijn Butler en anderen nog wel doorgegaan onder de naam Lovin' Spoonful, maar daar moet je niet op letten. Sebastian was de man. De muzikale achtergrond was de folk muziek. John en Zal hebben zelfs nog in een jugband gespeeld!

Toen The Lovin' Spoonful hun platen uitbrachten kocht ik ze nooit. Ik vond het best aardige muziek voor op de radio. Dat wel, maar ik was meer van The Byrds, Country Joe & The Fish, Buffalo Springfield, Jefferson Airplane, Pearl before Swine en The Flying Burrito Brothers. De Beatles en de Stones natuurlijk ook, maar dat is weer een ander hoofdstuk. De Spoonful vond ik wat braaf, net als The Mamas & The Papas trouwens. Maar van beide groepen heb ik later wel verzamelaars aangeschaft en ik draai ze nogal eens. Tsja, nu zingt Sebastian mij toe door de koptelefoon. Darling Be Home Soon is al geweest, net als Nashville Cats. Darling Companion komt zo. Het is een nostalgische belevenis, absoluut: lekkere good-time music. De folk-achtergrond is heel herkenbaar en de keurigheid eigenlijk ook nog steeds.
Niet dat het zulke keurige jongens waren, maar de muziek klinkt nogal keurig.
 
********************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.


© 2011 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Sebastian&Zal: The Spoonful Henk Klaren
0816VG Spoonful
Creeque Alley van The Mamas & The Papas, uit 1967, vertelt het – of een – verhaal over een periode in de muziekscene van Los Angeles. De periode waarin tijdens de sixties de Westcoast-stijl ontstond. Voor mij de muziekstijl die het meest staat voor de sfeer van de zestiger jaren van de vorige eeuw. Ik vind dat we de herinnering aan die tijd moeten koesteren. En niet alleen vanwege de prachtige muziek. Ik ben het absoluut niet eens met de verkettering van deze tijd die nu in de mode lijkt te zijn. Onlangs zag ik nog wat beelden uit de jaren vijftig en ruim een halve eeuw na dato greep de vreselijkheid van díe tijd mij weer bij de keel. Nou ja, bij de keel…. maar een beetje wel.

In Creeque Alley komen natuurlijk The Mamas en The Papas zelf voor: John en Mitchy, Denny en natuurlijk Cass: No-one ’s gettin’ fat except Mama Cass. Daarnaast Roger McGuinn van The Byrds en Barry McGuire (zijn hit: Eve of Destruction). Het is een leuk lied, maar dit stukje gaat daar niet over. Wel over John Sebastian en Zal Yanovsky. Sebastian and Zal formed The Spoonful is één van de zinnetjes uit Creeque Alley. En over The Lovin' Spoonful gaat dit stukje wel.

Behalve Sebastian en Yanovsky, solo gitaar, bestond The Lovin' Spoonful uit drummer Joe Butler en bassist Steve Boone. John Sebastian schreef al het materiaal en zong vrijwel alles. Toen hij in 1968 met de Spoonful ophield – Yanovsky was al een jaar eerder teruggekeerd naar Canada – zijn Butler en anderen nog wel doorgegaan onder de naam Lovin' Spoonful, maar daar moet je niet op letten. Sebastian was de man. De muzikale achtergrond was de folk muziek. John en Zal hebben zelfs nog in een jugband gespeeld!

Toen The Lovin' Spoonful hun platen uitbrachten kocht ik ze nooit. Ik vond het best aardige muziek voor op de radio. Dat wel, maar ik was meer van The Byrds, Country Joe & The Fish, Buffalo Springfield, Jefferson Airplane, Pearl before Swine en The Flying Burrito Brothers. De Beatles en de Stones natuurlijk ook, maar dat is weer een ander hoofdstuk. De Spoonful vond ik wat braaf, net als The Mamas & The Papas trouwens. Maar van beide groepen heb ik later wel verzamelaars aangeschaft en ik draai ze nogal eens. Tsja, nu zingt Sebastian mij toe door de koptelefoon. Darling Be Home Soon is al geweest, net als Nashville Cats. Darling Companion komt zo. Het is een nostalgische belevenis, absoluut: lekkere good-time music. De folk-achtergrond is heel herkenbaar en de keurigheid eigenlijk ook nog steeds.
Niet dat het zulke keurige jongens waren, maar de muziek klinkt nogal keurig.
 
********************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.
© 2011 Henk Klaren
powered by CJ2