Een goede fiets is natuurlijk een voorwaarde voor een geslaagde fietstocht. Op mijn vijftiende kreeg ik een goede fiets. Dat was een nieuwe. Nog nooit had een van mijn drie broers of ik een nieuwe fiets gekregen. Overigens lag het voor de hand dat ik die eerste nieuwe fiets zou krijgen. Ik was de oudste.

Mijn nieuwe fiets kon immers later weer worden doorgegeven aan jongere broers. Het is maar beter om er niet bij stil te staan op wat voor een soort fiets ons jongste broertje reed. Verder lag het niet alleen voor de hand dat ik de eerste nieuwe fiets zou krijgen, ik had hem verdiend! Hij was mij beloofd. Ik zou hem krijgen als ik een mooi rapport had.

Mijn nieuwe fiets was zwart. Alle fietsen waren toen zwart. Hij had drie versnellingen, zo’n klein handeltje rechts op je stuur, vlakbij je rechterhand, dan kon je makkelijk schakelen. En mijn nieuwe fiets had een terugtraprem.

Met die fiets, en twee vriendjes, heb ik mijn eerste grote fietstocht gemaakt. Drie weken, tentje mee, ongeveer 1000 kilometer, vanaf Texel door de Ardennen en weer terug. Toen bleek dat een nieuwe fiets niet altijd de juiste fiets is. Ik zal de afdaling door het stadje Visé, vlakbij Luik, over kinderkopjes en langs trambanen nooit vergeten. Toen ik eindelijk tot stilstand kwam voelde ik achter aan mijn terugtraprem. Die was zo heet dat ik er een ei op had kunnen bakken. Iets later deed hij het niet meer. Ik vloog uit de bocht, over een muurtje en kwam in een boomgaard terecht.

Advies: ga niet de bergen in met een terugtraprem.

 

********************