archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 8
14 oktober 2010
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Verslaafd aan landkaarten Frits Hoorweg

0801BZ Baarle
‘Den Beerschen Bak’ is een bungalowpark bij Westelbeers, onder Tilburg. Er staan 26 bungalows op 3,5 hectare grond. Volgens de folder ‘ondervind je er de Brabantse gastvrijheid aan den lijve’ en uit eigen ervaring kan ik melden dat het er inderdaad goed toeven is. Vooral voor grote gezelschappen hebben ze een paar erg mooie en vooral ook praktische optrekjes. Kijk zelf maar op www.denbeerschenbak.nl .

Den Beerschen Bak, ik zou er wel een gedicht op willen maken, maar de enige uitdrukking met iets van klankovereenkomst die me te binnen wil schieten is: ‘hardleerse zak’. En wel hierom: samen met twee anderen ging ik een eindje wandelen, we staken haastig zo’n kaartje in de zak waarop fietsknooppunten staan aangegeven. Stom, stom, stom; terwijl ik daar al eens eerder de mist mee in ben gegaan!

Die kaarten zijn echt alleen maar geschikt om van het ene knooppunt naar het andere te fietsen (of te lopen). Probeer vooral niet om een stukje af te steken! Wie gewend is met de Topografische kaart van 1: 50.000 te werken raakt totaal in de war. En ik heb de indruk dat die verwarring niet alleen ligt aan de incourante schaal (1: 75.000) van de knooppuntenkaarten, maar ook aan de slordige manier waarop de noodzakelijke vereenvoudigingen zijn doorgevoerd. Uit het colofon van de ANWB Fietsatlas blijkt dat de goede, ouwe Topografische Dienst er niet aan te pas is gekomen. Ze zijn vast te duur geworden. Jammer, heel jammer.

Het gevolg was dat we lelijk verdwaalden. Bij Dun probeerden we een doorsteek te maken naar Baarschot. Later thuis, met de Topografische kaart erbij, bleek dat ook heel goed mogelijk, maar tot twee keer toe durfden we iets dat op een pad leek niet te betreden omdat het beginpunt ervan en de richting waarin het aan het begin leek te gaan, niet klopten met wat er op dat vervloekte knooppuntenkaartje stond.

Je kunt je aan kaarten ergeren, maar er ook een hobby van maken. Mike Parker is daar heel vroeg mee begonnen en dat heeft een jaar geleden geresulteerd in een aardig boek: ‘Map Addict’. Het staat vol met anekdotes en wetenswaardigheden, aaneengeregen op een wijze die niet is samen te vatten. Als jonge jongen had de kleine Mike het al snel in z’n hoofd gezet dat hij het Britse equivalent van onze Topografische kaart: The Ordnance Survey Map, compleet in bezit wilde hebben. Maar dan heb je het dus over 204 kaarten! Met wat hij kon sparen en af en toe een cadeautje wilde die verzameling maar niet opschieten. Ten einde raad0801BZ Verslaafd nam hij zijn toevlucht tot winkeldiefstal en ontdekte tot zijn verbazing dat het heel eenvoudig was om in de plaatselijke boekwinkel zijn schooltas te vullen met glimmende kaarten. Het personeel van de Midland Educational Bookshop in Worcester (hij noemt naam en plaats nadrukkelijk, het is alsof hij een verlate civiele claim wil uitlokken) was namelijk alleen verdacht op pogingen pennen en dergelijke te stelen.

In een hoofdstuk over ‘grensgevallen’ doet Parker enthousiast verslag van een bezoek aan Baarle Nassau en Baarle Hertog. Daarin komt hij met feiten op de proppen die voor mij volkomen nieuw waren. Ik dacht dat Baarle Nassau een Belgische enclave in Nederland was. Nou dat klopt dus volgens Parker niet. Baarle Hertog heet de Belgische enclave in kwestie, maar zo gesteld is dat een wel erg vergaande versimpeling van de werkelijkheid. Baarle Hertog is als het ware de verzamelnaam voor 21 afzonderlijke enclaves. Binnen die 21 Belgische enclaves zijn dan ook nog weer 9 Nederlandse enclaves.

Die stomme Brit heeft het verkeerd begrepen, dacht ik toen ik dit las, laat ik de Topografische kaart er maar eens bij halen. Helaas bood die voor één keer geen soelaas. Op de kaart is zelfs helemaal niet te zien dat er van een enclave sprake is. De Belgische grens loopt gewoon een paar kilometer ten zuiden van Baarle. Het werd hoog tijd de situatie zelf ter plekke te gaan bekijken en dat kon heel goed vanuit Den Beerschen Bak. Nou de pointe van dit verhaal zal u inmiddels wel duidelijk zijn: Parker heeft het dus heel goed begrepen. Als je door Baarle wandelt steek je de grens regelmatig over. Als je goed oplet zie je daar heel subtiele sporen van. Soms zie je op een stoep een stippellijn, met aan de ene kant een B en aan de andere kant NL. De bordjes met de huisnummers worden meestal gesierd door de Belgische of de Nederlands kleuren. De grens loopt soms dwars door huizen heen. In dat geval bepaalt de plaats van de voordeur in welk land de bewoner van het huis woont.

Mijn heilige geloof in de Topografische kaart heeft een beetje een knauw gekregen door deze ervaring. Al moet erkend worden dat het wel heel moeilijk is om deze werkelijkheid in een kaart te vatten. Ik zal nooit meer twijfelen aan het woord van een verslaafde als Parker.
 
**********************************


© 2010 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Verslaafd aan landkaarten Frits Hoorweg
0801BZ Baarle
‘Den Beerschen Bak’ is een bungalowpark bij Westelbeers, onder Tilburg. Er staan 26 bungalows op 3,5 hectare grond. Volgens de folder ‘ondervind je er de Brabantse gastvrijheid aan den lijve’ en uit eigen ervaring kan ik melden dat het er inderdaad goed toeven is. Vooral voor grote gezelschappen hebben ze een paar erg mooie en vooral ook praktische optrekjes. Kijk zelf maar op www.denbeerschenbak.nl .

Den Beerschen Bak, ik zou er wel een gedicht op willen maken, maar de enige uitdrukking met iets van klankovereenkomst die me te binnen wil schieten is: ‘hardleerse zak’. En wel hierom: samen met twee anderen ging ik een eindje wandelen, we staken haastig zo’n kaartje in de zak waarop fietsknooppunten staan aangegeven. Stom, stom, stom; terwijl ik daar al eens eerder de mist mee in ben gegaan!

Die kaarten zijn echt alleen maar geschikt om van het ene knooppunt naar het andere te fietsen (of te lopen). Probeer vooral niet om een stukje af te steken! Wie gewend is met de Topografische kaart van 1: 50.000 te werken raakt totaal in de war. En ik heb de indruk dat die verwarring niet alleen ligt aan de incourante schaal (1: 75.000) van de knooppuntenkaarten, maar ook aan de slordige manier waarop de noodzakelijke vereenvoudigingen zijn doorgevoerd. Uit het colofon van de ANWB Fietsatlas blijkt dat de goede, ouwe Topografische Dienst er niet aan te pas is gekomen. Ze zijn vast te duur geworden. Jammer, heel jammer.

Het gevolg was dat we lelijk verdwaalden. Bij Dun probeerden we een doorsteek te maken naar Baarschot. Later thuis, met de Topografische kaart erbij, bleek dat ook heel goed mogelijk, maar tot twee keer toe durfden we iets dat op een pad leek niet te betreden omdat het beginpunt ervan en de richting waarin het aan het begin leek te gaan, niet klopten met wat er op dat vervloekte knooppuntenkaartje stond.

Je kunt je aan kaarten ergeren, maar er ook een hobby van maken. Mike Parker is daar heel vroeg mee begonnen en dat heeft een jaar geleden geresulteerd in een aardig boek: ‘Map Addict’. Het staat vol met anekdotes en wetenswaardigheden, aaneengeregen op een wijze die niet is samen te vatten. Als jonge jongen had de kleine Mike het al snel in z’n hoofd gezet dat hij het Britse equivalent van onze Topografische kaart: The Ordnance Survey Map, compleet in bezit wilde hebben. Maar dan heb je het dus over 204 kaarten! Met wat hij kon sparen en af en toe een cadeautje wilde die verzameling maar niet opschieten. Ten einde raad0801BZ Verslaafd nam hij zijn toevlucht tot winkeldiefstal en ontdekte tot zijn verbazing dat het heel eenvoudig was om in de plaatselijke boekwinkel zijn schooltas te vullen met glimmende kaarten. Het personeel van de Midland Educational Bookshop in Worcester (hij noemt naam en plaats nadrukkelijk, het is alsof hij een verlate civiele claim wil uitlokken) was namelijk alleen verdacht op pogingen pennen en dergelijke te stelen.

In een hoofdstuk over ‘grensgevallen’ doet Parker enthousiast verslag van een bezoek aan Baarle Nassau en Baarle Hertog. Daarin komt hij met feiten op de proppen die voor mij volkomen nieuw waren. Ik dacht dat Baarle Nassau een Belgische enclave in Nederland was. Nou dat klopt dus volgens Parker niet. Baarle Hertog heet de Belgische enclave in kwestie, maar zo gesteld is dat een wel erg vergaande versimpeling van de werkelijkheid. Baarle Hertog is als het ware de verzamelnaam voor 21 afzonderlijke enclaves. Binnen die 21 Belgische enclaves zijn dan ook nog weer 9 Nederlandse enclaves.

Die stomme Brit heeft het verkeerd begrepen, dacht ik toen ik dit las, laat ik de Topografische kaart er maar eens bij halen. Helaas bood die voor één keer geen soelaas. Op de kaart is zelfs helemaal niet te zien dat er van een enclave sprake is. De Belgische grens loopt gewoon een paar kilometer ten zuiden van Baarle. Het werd hoog tijd de situatie zelf ter plekke te gaan bekijken en dat kon heel goed vanuit Den Beerschen Bak. Nou de pointe van dit verhaal zal u inmiddels wel duidelijk zijn: Parker heeft het dus heel goed begrepen. Als je door Baarle wandelt steek je de grens regelmatig over. Als je goed oplet zie je daar heel subtiele sporen van. Soms zie je op een stoep een stippellijn, met aan de ene kant een B en aan de andere kant NL. De bordjes met de huisnummers worden meestal gesierd door de Belgische of de Nederlands kleuren. De grens loopt soms dwars door huizen heen. In dat geval bepaalt de plaats van de voordeur in welk land de bewoner van het huis woont.

Mijn heilige geloof in de Topografische kaart heeft een beetje een knauw gekregen door deze ervaring. Al moet erkend worden dat het wel heel moeilijk is om deze werkelijkheid in een kaart te vatten. Ik zal nooit meer twijfelen aan het woord van een verslaafde als Parker.
 
**********************************
© 2010 Frits Hoorweg
powered by CJ2