archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 7
Jaargang 7
28 januari 2010
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
De Amstel en de Dam: Amsterdam Sebastiaan Capel

0707BS Magere Brug
Veel wereldsteden hebben een rivier die er doorheen of langs stroomt. Soms is het de monding aan de kust, een andere keer is het in het binnenland. Dit is niet onlogisch, want de rivier was in vroeger tijden een belangrijke verkeersweg. Net als op kruispunten van wegen klonterden mensen hier samen en ontstonden zo steden. Mijn werelddorp heeft er zelfs zijn naam aan te danken: een dam in de Amstel leverde na wat verbasteringen Amsterdam op.

En de Amstel speelt nog steeds op allerlei manieren een belangrijke rol voor de stad. Zo komen ook nu goederen de stad in over het water, hoewel dat natuurlijk al lang niet meer zoveel is als in vervlogen tijden. Tegenwoordig varen er misschien wel meer boten op de Amstel dan toen, maar die zitten vol met toeristen of met Amsterdammers die met een kratje bier en flessen rosé gewapend genieten van de lente of zomer. Op Koninginnedag en tijdens de Canal Parade wordt het water van de Amstel en de grachten één grote boulevard.
Helaas is het flaneren lángs de oevers moeizaam in Amsterdam. Bij Carré en de Hermitage is het flink verbeterd, maar elders kan je niet eens rustig langs het water lopen. En bovendien zie je op veel plekken het water niet eens vanwege de woonboten, soms wel in een dubbele rij. Woonboten horen echt bij Amsterdam, maar soms vormen ze een flinke barrière tussen land en water en zouden er wat 'gaten' gemaakt moeten worden in die barrière.

En niet alleen het water van de Amstel speelt een rol voor de stad, ook de bruggen eroverheen. Ze zijn soms prachtig, zoals de Magere Brug, met de lichtjes ’s avonds, soms puur functioneel en eigenlijk lelijk, zoals de Utrechtsebrug. En voor fietsers zijn de bruggen soms een flinke hindernis. Bijvoorbeeld de afgelopen winter, toen de bruggen als eerste glad werden. Of gewoon omdat ze ontzettend hoog zijn! En soms is er geen brug waar die best handig zou zijn, bij voorbeeld bij het Stadhuis, met het prachtige adres Amstel 1. Hier is het water vrij breed en om , zeg maar wat, naar het Rembrandtplein te komen, moet je een stukje omlopen of –fietsen via de Blauwbrug of de brug bij de Kleine Komedie. Ik heb veel tijd doorgebracht op het terras van café Dantzig aan de Amstel en vroeg me vaak af waarom er niet gewoon een directe brug was naar de overkant: veel makkelijker! Tot een wijs man, met net iets teveel witte wijn op in de volle zon mij het geheim van een brug toevertrouwde: 'het mooiste van een brug is dat hij er soms niet is.'

Ik fiets graag over de Magere Brug. Niet zozeer vanwege de brug zelf, maar omdat het leuk is elke keer even snel naar links en rechts te kijken. Aan de ene kant heb je uitzicht op de ‘skyline’ van de Rembrandt- en Breitnertorens en aan de andere kant op het pittoreske Amsterdam met (tegenwoordig) het prachtige gebouw van de Hermitage. Overigens was een, zij het vrijwillige, zwempartij in de Amstel bij Ouderkerk een minder aangename ervaring. Wat een smerigheid dreef er om me heen. Ik wist niet hoe snel ik weer de boot in moest klimmen.

De Amstel is centraal voor Amsterdam, denk daar maar eens aan. Want zonder de Amstel was er ook geen Dam geweest en was ons mooie werelddorp er wellicht nooit gekomen.
 
De tekening, van de Magere Brug, is een oudje van de hand van L.W.R. Wenckebach (1860-1937).
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2010 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
De Amstel en de Dam: Amsterdam Sebastiaan Capel
0707BS Magere Brug
Veel wereldsteden hebben een rivier die er doorheen of langs stroomt. Soms is het de monding aan de kust, een andere keer is het in het binnenland. Dit is niet onlogisch, want de rivier was in vroeger tijden een belangrijke verkeersweg. Net als op kruispunten van wegen klonterden mensen hier samen en ontstonden zo steden. Mijn werelddorp heeft er zelfs zijn naam aan te danken: een dam in de Amstel leverde na wat verbasteringen Amsterdam op.

En de Amstel speelt nog steeds op allerlei manieren een belangrijke rol voor de stad. Zo komen ook nu goederen de stad in over het water, hoewel dat natuurlijk al lang niet meer zoveel is als in vervlogen tijden. Tegenwoordig varen er misschien wel meer boten op de Amstel dan toen, maar die zitten vol met toeristen of met Amsterdammers die met een kratje bier en flessen rosé gewapend genieten van de lente of zomer. Op Koninginnedag en tijdens de Canal Parade wordt het water van de Amstel en de grachten één grote boulevard.
Helaas is het flaneren lángs de oevers moeizaam in Amsterdam. Bij Carré en de Hermitage is het flink verbeterd, maar elders kan je niet eens rustig langs het water lopen. En bovendien zie je op veel plekken het water niet eens vanwege de woonboten, soms wel in een dubbele rij. Woonboten horen echt bij Amsterdam, maar soms vormen ze een flinke barrière tussen land en water en zouden er wat 'gaten' gemaakt moeten worden in die barrière.

En niet alleen het water van de Amstel speelt een rol voor de stad, ook de bruggen eroverheen. Ze zijn soms prachtig, zoals de Magere Brug, met de lichtjes ’s avonds, soms puur functioneel en eigenlijk lelijk, zoals de Utrechtsebrug. En voor fietsers zijn de bruggen soms een flinke hindernis. Bijvoorbeeld de afgelopen winter, toen de bruggen als eerste glad werden. Of gewoon omdat ze ontzettend hoog zijn! En soms is er geen brug waar die best handig zou zijn, bij voorbeeld bij het Stadhuis, met het prachtige adres Amstel 1. Hier is het water vrij breed en om , zeg maar wat, naar het Rembrandtplein te komen, moet je een stukje omlopen of –fietsen via de Blauwbrug of de brug bij de Kleine Komedie. Ik heb veel tijd doorgebracht op het terras van café Dantzig aan de Amstel en vroeg me vaak af waarom er niet gewoon een directe brug was naar de overkant: veel makkelijker! Tot een wijs man, met net iets teveel witte wijn op in de volle zon mij het geheim van een brug toevertrouwde: 'het mooiste van een brug is dat hij er soms niet is.'

Ik fiets graag over de Magere Brug. Niet zozeer vanwege de brug zelf, maar omdat het leuk is elke keer even snel naar links en rechts te kijken. Aan de ene kant heb je uitzicht op de ‘skyline’ van de Rembrandt- en Breitnertorens en aan de andere kant op het pittoreske Amsterdam met (tegenwoordig) het prachtige gebouw van de Hermitage. Overigens was een, zij het vrijwillige, zwempartij in de Amstel bij Ouderkerk een minder aangename ervaring. Wat een smerigheid dreef er om me heen. Ik wist niet hoe snel ik weer de boot in moest klimmen.

De Amstel is centraal voor Amsterdam, denk daar maar eens aan. Want zonder de Amstel was er ook geen Dam geweest en was ons mooie werelddorp er wellicht nooit gekomen.
 
De tekening, van de Magere Brug, is een oudje van de hand van L.W.R. Wenckebach (1860-1937).
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2010 Sebastiaan Capel
powered by CJ2