archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 7
14 januari 2010
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Sneeuwrechthoeken Willem Minderhout

0706BZ SR1
Tijdens de hevige sneeuwval in december trof ik ze voor het eerst aan. Merkwaardige perfect rechthoekige sneeuwvrije plekken op straat. Tevergeefs probeerde ik een verklaring voor dit verschijnsel, dat ik ‘de sneeuwrechthoek’ gedoopt had, te vinden. Die naam leek wat ongelukkig gekozen want deze rechthoeken kenmerken zich juist door het feit dat ze geen sneeuw bevatten. Enig ge-google leerde mij tot mijn verrassing dat deze benaming ook in de wetenschappelijke literatuur gehanteerd wordt. ‘Snow Rectangles’ blijken een wereldwijd bestudeerd fenomeen te zijn dat veel minder zeldzaam is dan ik had verwacht.
Een van de meest vooraanstaande onderzoekers van dit fenomeen, Dr. Eitje H. Hazenslaap, blijkt een Nederlander te zijn. Hij is senioronderzoeker van het Laboratorium voor Toegepaste Patafysica en Ubuïstiek van TNO te Brummen. Voor De Leunstoel nam ik hem een interview af.

Dr. Hazenslaap, ik werd de afgelopen weken voor het eerst geconfronteerd met ‘de sneeuwrechthoek’. Ik trof ze alom in mijn woonwijk aan. In uw wetenschappelijke bijdragen die ik op Internet aantrof lees ik echter dat dit een allesbehalve recent, laat staan zeldzaam, verschijnsel is. Kunt u de lezers van De Leunstoel hier iets meer over vertellen?
Ja, dat was zeker schrikken, hè? De enige reden dat u nog nooit eerder een SR, zoals wij wetenschappers de Snow Rectangle noemen, gezien heeft komt omdat het de laatste jaren zo weinig gesneeuwd heeft in Nederland. Lang hebben wij de illusie kunnen koesteren dat ons land immuun was voor dit verschijnsel, maar die tijd is voorbij. Nederland is met een schok wakker geworden.
 
De wereldwijde verschijning van sneeuwrechthoeken, pardon ‘SR’s’, wordt door sommige wetenschappers afgedaan als het werk van creatieve grappenmakers. Vindt u dat geen afdoende verklaring?
Die verklaring mist iedere grond! SR’s worden enorm onderschat in hun complexiteit, omdat hun ware aard totaal onbekend is bij het grote publiek. Natuurlijk lopen er mensen rond die sneeuwrechthoeken maken. De bewering dat alle SR’s met eenvoudige werktuigen door grappenmakers worden gemaakt, zoals sceptici ons willen doen geloven, is echter volstrekt onacceptabel. Het geeft immers geen enkele verklaring voor de vele, goed gedocumenteerde en consistente patafysische afwijkingen die worden geconstateerd in SR’s.
Denkt u eens in. Het aantal gerapporteerde SR’s neemt hand over hand toe. Er zijn er ongeveer tien miljoen wereldwijd aangetroffen en gedocumenteerd sinds het einde van de jaren zeventig. Bovendien is er ook een toename van het aantal mensen dat beweert te hebben gezien hoe een sneeuwrechthoek ontstond. Dit gebeurt bliksemsnel, in slechts een paar seconden. Zij rapporteren allemaal dat een helder stralend balkvormig ruimtevoertuig boven de straat hing op het moment dat een sneeuwrechthoek werd gevormd. Dit verschijnsel noemen wij in de wetenschappelijke literatuur een Phluorescent Cuboid, of PhluC’s. Een van hen beweerde zo’n ‘PhluC’ te hebben waargenomen die vanaf een hoogte van ongeveer vier meter een perfecte rechthoek in de sneeuw maakte. Hij nam een jaar geleden contact met mij op en heeft mij voorzien van een uiterst waardevol en minutieus ooggetuigenverslag.

Vond u deze man een geloofwaardige getuige?
Zo'n verhaal klinkt natuurlijk volstrekt ongeloofwaardig, dat geeft ik toe, maar na patafysisch onderzoek op de plaats waar hij de SR had waargenomen ontdekte ik0706BZ SR2 dat de straatklinkers in de rechthoek in dichtheid waren toegenomen. Dit kon alleen het resultaat zijn van intense hitte. En dan die perfecte rechthoekige symmetrie! U maakt mij niet wijs dat mensen daartoe in staat zijn.

Heeft u een verklaring voor de wijze waarop die PhluC’s zo’n SR produceren?
Goed dat u dat vraagt. Wat blijkt is dat het effect perfect overeenkomt met het stralingspatroon van een patafysische puntbron op een hoogte van vier meter en tien centimeter. Dat is precies tien kilo-Jarry op de schaal van Ubu. De leek zegt dat misschien niets, maar het is keihard en onbetwistbaar wetenschappelijk bewijs dat de ooggetuige de waarheid sprak!
 
Maar één waarneming is toch onvoldoende om tot zulke verstrekkende conclusies te komen?
Ja, maar bij deze waarneming is het niet gebleven. Om mijn bevindingen te verifiëren ontwikkelde ik een computergestuurde, optische meetmethode, waarmee duizenden straatklinkers op de plaats waar een SR is aangetroffen in korte tijd uiterst nauwkeurig zijn onderzocht. Ik heb deze analyse uitgevoerd in de USA en Engeland. Ik verkreeg daar identieke resultaten, met een overweldigende pata-statistische relevantie.

Zijn alle door u onderzochte SR’s door PhluC’s gemaakt?
Nee, ik heb ook heel wat valse door mensenhanden aangebrachte SR’s weten te ontmaskeren. Misschien herinnert u zich die zaak in Dreischor in 1997. De PZC heeft er indertijd vol van gestaan. De boer, die die kunstmatige SR had gemaakt om zijn minicamping onder de aandacht te brengen, moest - uit angst voor de woede van zijn dorpsgenoten - uitwijken naar Oost-Groningen.

U brengt uw bevindingen alsof het gemeengoed is in de wetenschappelijke wereld. Is dat zo?
Dat is bijna het geval. Binnenkort verschijnt er een artikel over mijn ontdekkingen in het vooraanstaande wetenschappelijke tijdschrift PUIN, Patafysica Ubistica Imaginaria Neerlandica. Dit artikel zal belangrijke consequenties hebben. Meer nog dan in mijn talloze andere wetenschappelijke publicaties zal ik nu voor eens en altijd aantonen dat de hypothese dat SR’s worden gemaakt door deze ongeïdentificeerde PhluC’s niet zo maar een hypothese is, maar een wetenschappelijk bewezen feit. Bovendien verheft het alle toekomstige discussies hierover naar een wetenschappelijk niveau.

De bevindingen van Dr. Hazenslaap liggen, zo laat hij mij weten, perfect in lijn met de opinie van Amerikaanse researchers als Huey, Dewey en Louie, die al eerder suggereerden dat de patafysische veranderingen in SR’s een elektromagnetische en naar alle waarschijnlijkheid buitenaardse oorsprong moeten hebben.
‘Uw lezers moeten één ding goed begrijpen,’ zo beëindigt Dr. Hazenslaap ons gesprek, ‘ik voer geen exotische experimenten uit, maar triviale experimentele patafysica en de resultaten zijn klaterhelder: er is hier iets heel merkwaardigs aan de hand. Niemand kan dat ontkennen. Iedereen die het tegendeel beweert, heeft duidelijk geen benul waar bij over praat.’

 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2010 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Sneeuwrechthoeken Willem Minderhout
0706BZ SR1
Tijdens de hevige sneeuwval in december trof ik ze voor het eerst aan. Merkwaardige perfect rechthoekige sneeuwvrije plekken op straat. Tevergeefs probeerde ik een verklaring voor dit verschijnsel, dat ik ‘de sneeuwrechthoek’ gedoopt had, te vinden. Die naam leek wat ongelukkig gekozen want deze rechthoeken kenmerken zich juist door het feit dat ze geen sneeuw bevatten. Enig ge-google leerde mij tot mijn verrassing dat deze benaming ook in de wetenschappelijke literatuur gehanteerd wordt. ‘Snow Rectangles’ blijken een wereldwijd bestudeerd fenomeen te zijn dat veel minder zeldzaam is dan ik had verwacht.
Een van de meest vooraanstaande onderzoekers van dit fenomeen, Dr. Eitje H. Hazenslaap, blijkt een Nederlander te zijn. Hij is senioronderzoeker van het Laboratorium voor Toegepaste Patafysica en Ubuïstiek van TNO te Brummen. Voor De Leunstoel nam ik hem een interview af.

Dr. Hazenslaap, ik werd de afgelopen weken voor het eerst geconfronteerd met ‘de sneeuwrechthoek’. Ik trof ze alom in mijn woonwijk aan. In uw wetenschappelijke bijdragen die ik op Internet aantrof lees ik echter dat dit een allesbehalve recent, laat staan zeldzaam, verschijnsel is. Kunt u de lezers van De Leunstoel hier iets meer over vertellen?
Ja, dat was zeker schrikken, hè? De enige reden dat u nog nooit eerder een SR, zoals wij wetenschappers de Snow Rectangle noemen, gezien heeft komt omdat het de laatste jaren zo weinig gesneeuwd heeft in Nederland. Lang hebben wij de illusie kunnen koesteren dat ons land immuun was voor dit verschijnsel, maar die tijd is voorbij. Nederland is met een schok wakker geworden.
 
De wereldwijde verschijning van sneeuwrechthoeken, pardon ‘SR’s’, wordt door sommige wetenschappers afgedaan als het werk van creatieve grappenmakers. Vindt u dat geen afdoende verklaring?
Die verklaring mist iedere grond! SR’s worden enorm onderschat in hun complexiteit, omdat hun ware aard totaal onbekend is bij het grote publiek. Natuurlijk lopen er mensen rond die sneeuwrechthoeken maken. De bewering dat alle SR’s met eenvoudige werktuigen door grappenmakers worden gemaakt, zoals sceptici ons willen doen geloven, is echter volstrekt onacceptabel. Het geeft immers geen enkele verklaring voor de vele, goed gedocumenteerde en consistente patafysische afwijkingen die worden geconstateerd in SR’s.
Denkt u eens in. Het aantal gerapporteerde SR’s neemt hand over hand toe. Er zijn er ongeveer tien miljoen wereldwijd aangetroffen en gedocumenteerd sinds het einde van de jaren zeventig. Bovendien is er ook een toename van het aantal mensen dat beweert te hebben gezien hoe een sneeuwrechthoek ontstond. Dit gebeurt bliksemsnel, in slechts een paar seconden. Zij rapporteren allemaal dat een helder stralend balkvormig ruimtevoertuig boven de straat hing op het moment dat een sneeuwrechthoek werd gevormd. Dit verschijnsel noemen wij in de wetenschappelijke literatuur een Phluorescent Cuboid, of PhluC’s. Een van hen beweerde zo’n ‘PhluC’ te hebben waargenomen die vanaf een hoogte van ongeveer vier meter een perfecte rechthoek in de sneeuw maakte. Hij nam een jaar geleden contact met mij op en heeft mij voorzien van een uiterst waardevol en minutieus ooggetuigenverslag.

Vond u deze man een geloofwaardige getuige?
Zo'n verhaal klinkt natuurlijk volstrekt ongeloofwaardig, dat geeft ik toe, maar na patafysisch onderzoek op de plaats waar hij de SR had waargenomen ontdekte ik0706BZ SR2 dat de straatklinkers in de rechthoek in dichtheid waren toegenomen. Dit kon alleen het resultaat zijn van intense hitte. En dan die perfecte rechthoekige symmetrie! U maakt mij niet wijs dat mensen daartoe in staat zijn.

Heeft u een verklaring voor de wijze waarop die PhluC’s zo’n SR produceren?
Goed dat u dat vraagt. Wat blijkt is dat het effect perfect overeenkomt met het stralingspatroon van een patafysische puntbron op een hoogte van vier meter en tien centimeter. Dat is precies tien kilo-Jarry op de schaal van Ubu. De leek zegt dat misschien niets, maar het is keihard en onbetwistbaar wetenschappelijk bewijs dat de ooggetuige de waarheid sprak!
 
Maar één waarneming is toch onvoldoende om tot zulke verstrekkende conclusies te komen?
Ja, maar bij deze waarneming is het niet gebleven. Om mijn bevindingen te verifiëren ontwikkelde ik een computergestuurde, optische meetmethode, waarmee duizenden straatklinkers op de plaats waar een SR is aangetroffen in korte tijd uiterst nauwkeurig zijn onderzocht. Ik heb deze analyse uitgevoerd in de USA en Engeland. Ik verkreeg daar identieke resultaten, met een overweldigende pata-statistische relevantie.

Zijn alle door u onderzochte SR’s door PhluC’s gemaakt?
Nee, ik heb ook heel wat valse door mensenhanden aangebrachte SR’s weten te ontmaskeren. Misschien herinnert u zich die zaak in Dreischor in 1997. De PZC heeft er indertijd vol van gestaan. De boer, die die kunstmatige SR had gemaakt om zijn minicamping onder de aandacht te brengen, moest - uit angst voor de woede van zijn dorpsgenoten - uitwijken naar Oost-Groningen.

U brengt uw bevindingen alsof het gemeengoed is in de wetenschappelijke wereld. Is dat zo?
Dat is bijna het geval. Binnenkort verschijnt er een artikel over mijn ontdekkingen in het vooraanstaande wetenschappelijke tijdschrift PUIN, Patafysica Ubistica Imaginaria Neerlandica. Dit artikel zal belangrijke consequenties hebben. Meer nog dan in mijn talloze andere wetenschappelijke publicaties zal ik nu voor eens en altijd aantonen dat de hypothese dat SR’s worden gemaakt door deze ongeïdentificeerde PhluC’s niet zo maar een hypothese is, maar een wetenschappelijk bewezen feit. Bovendien verheft het alle toekomstige discussies hierover naar een wetenschappelijk niveau.

De bevindingen van Dr. Hazenslaap liggen, zo laat hij mij weten, perfect in lijn met de opinie van Amerikaanse researchers als Huey, Dewey en Louie, die al eerder suggereerden dat de patafysische veranderingen in SR’s een elektromagnetische en naar alle waarschijnlijkheid buitenaardse oorsprong moeten hebben.
‘Uw lezers moeten één ding goed begrijpen,’ zo beëindigt Dr. Hazenslaap ons gesprek, ‘ik voer geen exotische experimenten uit, maar triviale experimentele patafysica en de resultaten zijn klaterhelder: er is hier iets heel merkwaardigs aan de hand. Niemand kan dat ontkennen. Iedereen die het tegendeel beweert, heeft duidelijk geen benul waar bij over praat.’

 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2010 Willem Minderhout
powered by CJ2