archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 1
15 januari 2004
Bezigheden > Eigen groente en fruit delen printen terug
Seizoensrestanten Marietta van der Duyn Schouten

0106 SiezoensrestantenSinterklaas stond voor de deur en ik had er geen idee van hoe het met de ‘moes’ ging. Voor mijn werk moest een paar keer op vrijdag naar cursus. Heel leerzaam hoor maar ja….. niet 'moestuinen' dus. Ik wist echt niet hoe het er mee stond. Als je het mij eerlijk vraagt, interesseerde het me geen snars. Ik was de laatste tijd veel te druk geweest. Op mijn werk was het te druk, thuis 2 verjaardagen op een rij en dan de feestdagen die er aan kwamen. Dan denk je niet meer aan schoffelen. Ik kreeg trouwens wel weer twee moestuinboekjes. Misschien wordt het in het nieuwe jaar dan toch nog wat met ons! De laatste keer dat ik in onze moestuin er was, hingen de restanten van de plukspinazie er zielig bij. Er was een lichte vorst overheen gegaan, dat had de plantjes geen goed gedaan. Zij zijn dood en wij niet blij… Tjee, die sinterklaas tijd ging ook mij niet in de koude kleren zitten! Je blijft rijmen zonder dat je het wilt.

Om maar zo lang mogelijk van de sla te genieten, stroopten we er elke keer een paar blaadjes van af. Uiteindelijk bleven er steeds zieliger uitziende hoopjes groen over… Zo zou de sla langer mee gaan volgens mams. En aangezien ik alles geloof wat zij zegt deden we het maar zo. De venkel werd een mislukking. Zelf gezaaid, de hele zomer gekoesterd, maar het heeft niet mogen baten. Onduidelijk is wat er mis ging. Mijns inziens heeft het gelegen aan het zaad, want de er zijn nooit mooie venkelstruikjes uit ontstaan. Alleen maar onsamenhangende venkelscheuten. Ik heb er uiteindelijk nog soep van gemaakt, maar de stukjes venkel waren ook na behandeling met de staafmixer nog te stug en te smakeloos.

Helaas gingen de pompoenen veel te laat de grond in. Pas tegen de tijd dat de ‘professionele’ tuinder ze al bijna kon oogsten, bedachten wij dat wij ook eigenlijk wel pompoenen wilden hebben. Te laat dus en dus maar in de supermarkt gekocht. De boerenkool deed het juist heel goed. We hebben er al ettelijke maaltijden van mogen genieten, vergezeld van een lekkere rookworst. Joepie, het werd weer stampotten tijd! Met de koolrabi waren we bijna klaar. Mijn moeder wou ze oogsten voor het kerst werd. Mijn zus zag ik dat niet doen en mij ontbrak de tijd voor. Wellicht staan ze in februari nog in de grond. Al weken stond er een eenzame andijvie in een van de bedden. Die was gereserveerd voor mijn zus. Ik ben benieuwd hoe lang we die nog gaan zien, de andijvie dus. De laatste peterselie werd afgeplukt en ingevroren. Lekker om in sausjes te verwerken later en lekkerder dan gedroogde peterselie. Ingevroren behoudt het veel beter de geur en smaak. Het wordt alleen erg slap, dus als garnering is het niet meer geschikt.

En toen brak het moment suprème aan. De schorseneren konden worden geoogst. Hoe lang zouden ze zijn en vooral…… hoe zouden deze dingen smaken? Mijn moeder nam het voortouw en schilde het tiental schorseneren dat de tuin opbracht met een dunschiller. Blij dat zij dit deed, want dit bleek een heel erg vies karwij waar je hele bruinrode handen aan overhoudt. Zouden schorseneren vroeger ook gebruikt zijn als kleurstof? In een echt oud-hollandsch kookboek had mijn moeder een recept opgedoken. Het belangrijkste wat daarin stond, was dat je schorseneren in melk moet koken. Zelf nam ik ook een paar stukjes mee naar huis, kookte ze en at ze op, puur om te proeven. Ik vond het redelijk lekker; een soort kruising tussen een asperge en een zoete aardappel. Ik had er geen saus bij, want daarvoor was het echt te weinig, maar ik ga ze zeker nog een keertje uitgebreider eten.

© 2004 Marietta van der Duyn Schouten meer Marietta van der Duyn Schouten - meer "Eigen groente en fruit"
Bezigheden > Eigen groente en fruit
Seizoensrestanten Marietta van der Duyn Schouten
0106 SiezoensrestantenSinterklaas stond voor de deur en ik had er geen idee van hoe het met de ‘moes’ ging. Voor mijn werk moest een paar keer op vrijdag naar cursus. Heel leerzaam hoor maar ja….. niet 'moestuinen' dus. Ik wist echt niet hoe het er mee stond. Als je het mij eerlijk vraagt, interesseerde het me geen snars. Ik was de laatste tijd veel te druk geweest. Op mijn werk was het te druk, thuis 2 verjaardagen op een rij en dan de feestdagen die er aan kwamen. Dan denk je niet meer aan schoffelen. Ik kreeg trouwens wel weer twee moestuinboekjes. Misschien wordt het in het nieuwe jaar dan toch nog wat met ons! De laatste keer dat ik in onze moestuin er was, hingen de restanten van de plukspinazie er zielig bij. Er was een lichte vorst overheen gegaan, dat had de plantjes geen goed gedaan. Zij zijn dood en wij niet blij… Tjee, die sinterklaas tijd ging ook mij niet in de koude kleren zitten! Je blijft rijmen zonder dat je het wilt.

Om maar zo lang mogelijk van de sla te genieten, stroopten we er elke keer een paar blaadjes van af. Uiteindelijk bleven er steeds zieliger uitziende hoopjes groen over… Zo zou de sla langer mee gaan volgens mams. En aangezien ik alles geloof wat zij zegt deden we het maar zo. De venkel werd een mislukking. Zelf gezaaid, de hele zomer gekoesterd, maar het heeft niet mogen baten. Onduidelijk is wat er mis ging. Mijns inziens heeft het gelegen aan het zaad, want de er zijn nooit mooie venkelstruikjes uit ontstaan. Alleen maar onsamenhangende venkelscheuten. Ik heb er uiteindelijk nog soep van gemaakt, maar de stukjes venkel waren ook na behandeling met de staafmixer nog te stug en te smakeloos.

Helaas gingen de pompoenen veel te laat de grond in. Pas tegen de tijd dat de ‘professionele’ tuinder ze al bijna kon oogsten, bedachten wij dat wij ook eigenlijk wel pompoenen wilden hebben. Te laat dus en dus maar in de supermarkt gekocht. De boerenkool deed het juist heel goed. We hebben er al ettelijke maaltijden van mogen genieten, vergezeld van een lekkere rookworst. Joepie, het werd weer stampotten tijd! Met de koolrabi waren we bijna klaar. Mijn moeder wou ze oogsten voor het kerst werd. Mijn zus zag ik dat niet doen en mij ontbrak de tijd voor. Wellicht staan ze in februari nog in de grond. Al weken stond er een eenzame andijvie in een van de bedden. Die was gereserveerd voor mijn zus. Ik ben benieuwd hoe lang we die nog gaan zien, de andijvie dus. De laatste peterselie werd afgeplukt en ingevroren. Lekker om in sausjes te verwerken later en lekkerder dan gedroogde peterselie. Ingevroren behoudt het veel beter de geur en smaak. Het wordt alleen erg slap, dus als garnering is het niet meer geschikt.

En toen brak het moment suprème aan. De schorseneren konden worden geoogst. Hoe lang zouden ze zijn en vooral…… hoe zouden deze dingen smaken? Mijn moeder nam het voortouw en schilde het tiental schorseneren dat de tuin opbracht met een dunschiller. Blij dat zij dit deed, want dit bleek een heel erg vies karwij waar je hele bruinrode handen aan overhoudt. Zouden schorseneren vroeger ook gebruikt zijn als kleurstof? In een echt oud-hollandsch kookboek had mijn moeder een recept opgedoken. Het belangrijkste wat daarin stond, was dat je schorseneren in melk moet koken. Zelf nam ik ook een paar stukjes mee naar huis, kookte ze en at ze op, puur om te proeven. Ik vond het redelijk lekker; een soort kruising tussen een asperge en een zoete aardappel. Ik had er geen saus bij, want daarvoor was het echt te weinig, maar ik ga ze zeker nog een keertje uitgebreider eten.
© 2004 Marietta van der Duyn Schouten
powered by CJ2