archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 5
Jaargang 6
11 december 2008
Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Lessen in zelfverdediging Theo Capel

0001 BZ Capel
Het was dit jaar een vroege Sint voor het inbrekersgilde. Van de secretaris kregen we bericht dat we extra verdacht moesten zijn op dieven en inbrekers. Op het complex naast ons was weer eens – langzamerhand een traditie in dit seizoen – de gehele kantinevoorraad weggesleept. Dat zou via ons terrein zijn gebeurd, waarbij de daders en passant een vogelhuisje van eigen makelij van een van onze huisjes hadden gerukt. Zouden het vogelvrienden zijn geweest die speciaal voor de vogels ook de pinda's uit de kantine hadden gestolen?

Het kon in ieder geval geen kwaad om de lezing van UvA hoogleraar Michel Haring bij te wonen over 'Zelfverdediging voor planten'. Dag en nacht op de tuin patrouilleren is een onmogelijkheid. Het is dan een geruststelling te weten dat planten zich eigenhandig teweer kunnen stellen. Vandaag is het een vogelhuisje dat ruw wordt meegenomen, morgen zouden ze misschien wel de schijnels bij mij uit de grond willen trekken. Zoals te verwachten viel sprak Haring – meer een waternaam dan een aardenaam – meer over kleine kruipertjes en micro-organismen dan over de mens. Hoewel hij ook als boodschap had dat planten in de vrije natuur nauwelijks last hadden van vijanden, terwijl we bij cultuurgewassen allerlei kunstgrepen moeten verzinnen om ze in leven te houden. Uiteraard had hij akelige plaatjes bij de hand van misvormde worteltjes en aardappels die aan moeheid waren bezweken.

De mens kwam in zijn verhaal vooral als redder voor, na er eerst ongewild een rotzooi van te hebben gemaakt. Vijanden van de plant zijn schimmels, virussen, bacteriën, nematoden en insecten. En zoals een professor dat kan, merkte hij terloops op dat een bepaalde schimmel eigenlijk een alg was. We knikten voor de vorm begrijpend.
En we luisterden vooral belangstellend naar het spuuggedrag van insecten en hoe een schimmel via een uitstulping die veel van een erectie weg heeft, met een druk van wel vijf atmosfeer achtereenvolgens de dikke waslaag en dan de stevige celwand van een blad weet te doorboren. Er gaat veel langs je heen als je pinda's aan de vogels zit te voeren of met een bochtje in je opengesperde mond probeert te werpen.

Gelukkig zijn planten niet echt weerloos en is het niet nodig om bij voortduring naar de gifspuit te grijpen. Planten hebben een immuniteitssysteem dat het mogelijk maakt indringers en aanvallers te isoleren. Voor de liefhebber betekent dat wel dat hij vrede moet hebben met allerlei vormen van roest, meeldauw en andere bladbeschadigingen. Hij ziet dan een gezonde plant die zich teweer stelt, als ik alles goed heb begrepen.
Het spugen en kwatten van insekten werd enthousiast beluisterd. Beestjes als de spintmijt schijnen eerst op hun eten te spugen voordat ze het gaan verorberen. Het is geen voorbeeld van 'metselen', dat in nette gezinnen een verboden daad aan de eettafel is, maar een andere nare gewoonte. Nadat ze zijn uitgespuugd zijn ze pas aan het eigenlijke eten toe. 'Kijk maar eens goed naar een vlieg', zei de professor en zie hoe hij op een taartje of koek zit te fluimen, was zijn boodschap. Daarna neem jij dan een hap, of na zo'n verhaal juist niet.

Er zijn wel duizenden plantenziekten waar we op verdacht moeten zijn. Het onverwacht verwelken en afsterven van favorieten in de tuin is een weerkerend thema in tuinrubrieken, maar in dit seizoen is het verschil tussen de gewone neergang en dood door ziekte niet echt duidelijk. Alles staat er mistroostig bij en veel meer te doen dan anti-vries in de w.c-pot. deponeren, is er eigenlijk niet. In de hoop op sneeuw fietste ik onlangs naar mijn tuin om onderweg geteisterd te worden door straffe regen. Op het complex liep zowaar een medetuinder rond. Zo kan een mens ook nog eens een sigaar roken zonder als paria te worden behandeld. Zouden planten last hebben van passief roken? En zich daartegen kunnen verweren? Vroeger zou je daarover in een rokerig café een goede discussie hebben kunnen voeren. En dan zou je meteen hebben kunnen vragen wat eigenlijk een alg is. Kleumend op een volkstuincomplex zo'n discussie voeren, is het toch eigenlijk niet.
 
***********************************
Floris Wiegerinck is ontwerper en tekenaar.
Ga voor informatie naar www.floriswiegerinck.nl


© 2008 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Lessen in zelfverdediging Theo Capel
0001 BZ Capel
Het was dit jaar een vroege Sint voor het inbrekersgilde. Van de secretaris kregen we bericht dat we extra verdacht moesten zijn op dieven en inbrekers. Op het complex naast ons was weer eens – langzamerhand een traditie in dit seizoen – de gehele kantinevoorraad weggesleept. Dat zou via ons terrein zijn gebeurd, waarbij de daders en passant een vogelhuisje van eigen makelij van een van onze huisjes hadden gerukt. Zouden het vogelvrienden zijn geweest die speciaal voor de vogels ook de pinda's uit de kantine hadden gestolen?

Het kon in ieder geval geen kwaad om de lezing van UvA hoogleraar Michel Haring bij te wonen over 'Zelfverdediging voor planten'. Dag en nacht op de tuin patrouilleren is een onmogelijkheid. Het is dan een geruststelling te weten dat planten zich eigenhandig teweer kunnen stellen. Vandaag is het een vogelhuisje dat ruw wordt meegenomen, morgen zouden ze misschien wel de schijnels bij mij uit de grond willen trekken. Zoals te verwachten viel sprak Haring – meer een waternaam dan een aardenaam – meer over kleine kruipertjes en micro-organismen dan over de mens. Hoewel hij ook als boodschap had dat planten in de vrije natuur nauwelijks last hadden van vijanden, terwijl we bij cultuurgewassen allerlei kunstgrepen moeten verzinnen om ze in leven te houden. Uiteraard had hij akelige plaatjes bij de hand van misvormde worteltjes en aardappels die aan moeheid waren bezweken.

De mens kwam in zijn verhaal vooral als redder voor, na er eerst ongewild een rotzooi van te hebben gemaakt. Vijanden van de plant zijn schimmels, virussen, bacteriën, nematoden en insecten. En zoals een professor dat kan, merkte hij terloops op dat een bepaalde schimmel eigenlijk een alg was. We knikten voor de vorm begrijpend.
En we luisterden vooral belangstellend naar het spuuggedrag van insecten en hoe een schimmel via een uitstulping die veel van een erectie weg heeft, met een druk van wel vijf atmosfeer achtereenvolgens de dikke waslaag en dan de stevige celwand van een blad weet te doorboren. Er gaat veel langs je heen als je pinda's aan de vogels zit te voeren of met een bochtje in je opengesperde mond probeert te werpen.

Gelukkig zijn planten niet echt weerloos en is het niet nodig om bij voortduring naar de gifspuit te grijpen. Planten hebben een immuniteitssysteem dat het mogelijk maakt indringers en aanvallers te isoleren. Voor de liefhebber betekent dat wel dat hij vrede moet hebben met allerlei vormen van roest, meeldauw en andere bladbeschadigingen. Hij ziet dan een gezonde plant die zich teweer stelt, als ik alles goed heb begrepen.
Het spugen en kwatten van insekten werd enthousiast beluisterd. Beestjes als de spintmijt schijnen eerst op hun eten te spugen voordat ze het gaan verorberen. Het is geen voorbeeld van 'metselen', dat in nette gezinnen een verboden daad aan de eettafel is, maar een andere nare gewoonte. Nadat ze zijn uitgespuugd zijn ze pas aan het eigenlijke eten toe. 'Kijk maar eens goed naar een vlieg', zei de professor en zie hoe hij op een taartje of koek zit te fluimen, was zijn boodschap. Daarna neem jij dan een hap, of na zo'n verhaal juist niet.

Er zijn wel duizenden plantenziekten waar we op verdacht moeten zijn. Het onverwacht verwelken en afsterven van favorieten in de tuin is een weerkerend thema in tuinrubrieken, maar in dit seizoen is het verschil tussen de gewone neergang en dood door ziekte niet echt duidelijk. Alles staat er mistroostig bij en veel meer te doen dan anti-vries in de w.c-pot. deponeren, is er eigenlijk niet. In de hoop op sneeuw fietste ik onlangs naar mijn tuin om onderweg geteisterd te worden door straffe regen. Op het complex liep zowaar een medetuinder rond. Zo kan een mens ook nog eens een sigaar roken zonder als paria te worden behandeld. Zouden planten last hebben van passief roken? En zich daartegen kunnen verweren? Vroeger zou je daarover in een rokerig café een goede discussie hebben kunnen voeren. En dan zou je meteen hebben kunnen vragen wat eigenlijk een alg is. Kleumend op een volkstuincomplex zo'n discussie voeren, is het toch eigenlijk niet.
 
***********************************
Floris Wiegerinck is ontwerper en tekenaar.
Ga voor informatie naar www.floriswiegerinck.nl
© 2008 Theo Capel
powered by CJ2