archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 6
13 november 2008
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Lennon in Toronto Henk Klaren

0603VG Toronto
OK, we’re just gonna be playing numbers that we know because we never played together before you see.

Dat zinnetje herinner ik me al decennia. Zo nu en dan komt het naar boven als het van toepassing is, of zomaar. John Lennon zei dat tijdens een live concert. Ik zag dat ergens in de jaren zeventig van de vorige eeuw op de televisie. Wat volgde was fraaie roots rock ’n roll. Nooit vergeten. Toch heeft mijn geheugen me lelijk parten gespeeld. Mij stond bij dat Lennon achter de piano zat in een soort legeroverhemd, met een dienstfietsje op en min of meer klassiek Beatle-haar en lange dunne bakkebaarden. En in datzelfde gemankeerde geheugen waren de andere musici Eric Clapton, Klaus Voormann en Jim Keltner. Ik dacht altijd dat het ging om Live Peace in Toronto. En dat alles klopt maar zeer gedeeltelijk.

Ik was op zoek naar goedkope CD’s van de Kinks. Ik ben van plan een verzamel-CD’tje te maken van nummers van Dave Davies. De-broer-van Ray. Ray Davies was de belangrijkste zanger en songschrijver van de Kinks. Maar Dave heeft ook een paar mooie nummers geschreven. Death of a Clown is misschien wel het bekendste, maar Wait ‘till the Summer comes along is mijn favoriet. Dave zingt zijn eigen liedjes. Hij heeft een prachtige lijzige stem. Daarnaast is hij een geweldige gitarist. Hij had vaak ruzie met Ray en een nogal bewogen leven. Misschien zit er nog wel eens een stukje in. Maar eerst dat CD’tje dus.*
In Den Haag aan het Spui is een winkel waar ze heel goedkope CD’s en DVD’s verkopen in alle genres. Een soort audio/video De Slegte. Vroeger zaten ze in de Markthof, dat leuke stukje karakteristiek Den Haag, waarvan de helft nu plaats heeft moeten maken voor de vooruitgang. Van de Kinks vond ik niets van mijn gading.

Maar mijn oog viel wel op een DVD van John Lennon voor € 4. Nou ja € 3,99. Sweet Toronto heette die. Voor € 4 kun je je geen buil vallen en dus: gekocht. En ja hoor, m’n zinnetje stond erop. Voor de rest moest ik het een en ander bijstellen. Geen legeroverhemd, maar een wit pak. Geen Beatlehaar, maar dat lange haar en de volle baard die we uit het Hilton kennen. Niet achter de piano, maar op gitaar. Wel Clapton en Voormann, maar niet Jim Keltner op drums, maar Alan White. Wél schitterende rock ‘n roll op de DVD. Niet alleen van John en de Plastic Ono Band,0603VG New York maar ook van Bo Diddley, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry en Little Richard. De film is van D.A. Pennebaker. Het concertdeel van John Lennon en de Plastic Ono Band is uitgebracht als album met de titel Live Peace in Toronto.
Vluchtig onderzoek toont aan, dat het legeroverhemd, het kapsel en de bakkebaarden thuishoren bij een live-concert in Madison Square Gardens. Ook daar geen Jim Keltner op drums, maar Ringo Starr. Er is ook nog een registratie van een concert onder de titel Live in New York, dáár was Keltner één van de drummers.
Dit alles speelde zich ruim 35 jaar geleden af. Time flies.

Ondertussen heb ik een prettige DVD. Bo Diddey in een metallic rood pak met scherpe vouw in de broek doet – wat anders – Bo Diddley. Jerry Lee speelt in Hound Dog piano met handen én voeten (met schoeisel waar Jan Siebelink jaloers op zou kunnen zijn). Chuck Berry speelt en zingt Johnny B. Goode op een manier waaruit blijkt dat hij dat nummer níet van Michael J. Fox in Back to the Future heeft geleerd. En Little Richard doet voor mij oude tijden herleven met Lucille. Het bandje waar ik heel vroeger in speelde had dat op het repertoire. De oer r&r begeleiding krijg ik er nog steeds uit als ik me kwaad maak. Zijn er nog grotere rockers dan deze vier?
Dán komt het genoemde zinnetje en gaan John en z’n maten los. Dat gaat heel goed tot op Yer Blues Yoko Ono mee gaat piepen. Dat gaat zo door op Cold Turkey - waarin John soms op een papiertje moet spieken voor de tekst ; ‘we never played this number before...’, had-ie van tevoren gezegd, eerlijk is eerlijk- en Give Peace a Chance, ‘what we are here for’.
Daarna komt Yoko solo. Nou ja, dan zet je je DVD-speler gewoon uit.
In de stemming gekomen heb ik nu ook het Lennon’s album Rock ‘n Roll op CD verworven. Daar wachtte de elpee al een poosje op.

* Als u, lezer, een CD van de Kinks heeft met een nummer van Dave Davies erop dan zou ik een kopietje in MP3-formaat op prijs stellen. Gebruik de reageerknop onderaan de pagina!
 
*******************************************
Adverteren op De Leunstoel, exclusief en toch voordelig.
Ga naar www.deleunstoel.nl/adverteren.php


© 2008 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Lennon in Toronto Henk Klaren
0603VG Toronto
OK, we’re just gonna be playing numbers that we know because we never played together before you see.

Dat zinnetje herinner ik me al decennia. Zo nu en dan komt het naar boven als het van toepassing is, of zomaar. John Lennon zei dat tijdens een live concert. Ik zag dat ergens in de jaren zeventig van de vorige eeuw op de televisie. Wat volgde was fraaie roots rock ’n roll. Nooit vergeten. Toch heeft mijn geheugen me lelijk parten gespeeld. Mij stond bij dat Lennon achter de piano zat in een soort legeroverhemd, met een dienstfietsje op en min of meer klassiek Beatle-haar en lange dunne bakkebaarden. En in datzelfde gemankeerde geheugen waren de andere musici Eric Clapton, Klaus Voormann en Jim Keltner. Ik dacht altijd dat het ging om Live Peace in Toronto. En dat alles klopt maar zeer gedeeltelijk.

Ik was op zoek naar goedkope CD’s van de Kinks. Ik ben van plan een verzamel-CD’tje te maken van nummers van Dave Davies. De-broer-van Ray. Ray Davies was de belangrijkste zanger en songschrijver van de Kinks. Maar Dave heeft ook een paar mooie nummers geschreven. Death of a Clown is misschien wel het bekendste, maar Wait ‘till the Summer comes along is mijn favoriet. Dave zingt zijn eigen liedjes. Hij heeft een prachtige lijzige stem. Daarnaast is hij een geweldige gitarist. Hij had vaak ruzie met Ray en een nogal bewogen leven. Misschien zit er nog wel eens een stukje in. Maar eerst dat CD’tje dus.*
In Den Haag aan het Spui is een winkel waar ze heel goedkope CD’s en DVD’s verkopen in alle genres. Een soort audio/video De Slegte. Vroeger zaten ze in de Markthof, dat leuke stukje karakteristiek Den Haag, waarvan de helft nu plaats heeft moeten maken voor de vooruitgang. Van de Kinks vond ik niets van mijn gading.

Maar mijn oog viel wel op een DVD van John Lennon voor € 4. Nou ja € 3,99. Sweet Toronto heette die. Voor € 4 kun je je geen buil vallen en dus: gekocht. En ja hoor, m’n zinnetje stond erop. Voor de rest moest ik het een en ander bijstellen. Geen legeroverhemd, maar een wit pak. Geen Beatlehaar, maar dat lange haar en de volle baard die we uit het Hilton kennen. Niet achter de piano, maar op gitaar. Wel Clapton en Voormann, maar niet Jim Keltner op drums, maar Alan White. Wél schitterende rock ‘n roll op de DVD. Niet alleen van John en de Plastic Ono Band,0603VG New York maar ook van Bo Diddley, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry en Little Richard. De film is van D.A. Pennebaker. Het concertdeel van John Lennon en de Plastic Ono Band is uitgebracht als album met de titel Live Peace in Toronto.
Vluchtig onderzoek toont aan, dat het legeroverhemd, het kapsel en de bakkebaarden thuishoren bij een live-concert in Madison Square Gardens. Ook daar geen Jim Keltner op drums, maar Ringo Starr. Er is ook nog een registratie van een concert onder de titel Live in New York, dáár was Keltner één van de drummers.
Dit alles speelde zich ruim 35 jaar geleden af. Time flies.

Ondertussen heb ik een prettige DVD. Bo Diddey in een metallic rood pak met scherpe vouw in de broek doet – wat anders – Bo Diddley. Jerry Lee speelt in Hound Dog piano met handen én voeten (met schoeisel waar Jan Siebelink jaloers op zou kunnen zijn). Chuck Berry speelt en zingt Johnny B. Goode op een manier waaruit blijkt dat hij dat nummer níet van Michael J. Fox in Back to the Future heeft geleerd. En Little Richard doet voor mij oude tijden herleven met Lucille. Het bandje waar ik heel vroeger in speelde had dat op het repertoire. De oer r&r begeleiding krijg ik er nog steeds uit als ik me kwaad maak. Zijn er nog grotere rockers dan deze vier?
Dán komt het genoemde zinnetje en gaan John en z’n maten los. Dat gaat heel goed tot op Yer Blues Yoko Ono mee gaat piepen. Dat gaat zo door op Cold Turkey - waarin John soms op een papiertje moet spieken voor de tekst ; ‘we never played this number before...’, had-ie van tevoren gezegd, eerlijk is eerlijk- en Give Peace a Chance, ‘what we are here for’.
Daarna komt Yoko solo. Nou ja, dan zet je je DVD-speler gewoon uit.
In de stemming gekomen heb ik nu ook het Lennon’s album Rock ‘n Roll op CD verworven. Daar wachtte de elpee al een poosje op.

* Als u, lezer, een CD van de Kinks heeft met een nummer van Dave Davies erop dan zou ik een kopietje in MP3-formaat op prijs stellen. Gebruik de reageerknop onderaan de pagina!
 
*******************************************
Adverteren op De Leunstoel, exclusief en toch voordelig.
Ga naar www.deleunstoel.nl/adverteren.php
© 2008 Henk Klaren
powered by CJ2