archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 6
13 november 2008
Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Vreemde zaken in Diemerpark Steye Raviez

0603BS Diemerpark
Indertijd is nog geprobeerd om de aanplemping van IJburg te voorkomen via een correctief referendum. De tegenstanders verloren en onherroepelijk ontstond de nieuwe woonwijk op eilanden in het water. Op het land tussen de aangrenzende Diemerzeedijk en het Amsterdam-Rijnkanaal ligt nu het Diemerpark. Het is een voormalige illegale vuilstortplaats, die hoe gek het ook klinkt een aanwinst vormt voor het milieu
 
De Gemeente Amsterdam wist indertijd een rechtszaak te voorkomen door een schikking met het Rijk te treffen van 100.000 euro voor het jarenlang gedogen van illegaal storten van vuil. Ooit had aannemer Henk Griffioen er zijn bedrijf. Als nevenactiviteit wist hij wel raad met vuilnis, hij dekte het af met puin. Verderop zat de firma Goede. Bedrijven als Shell, Philips, de KLM, wisten dat bedrijf wel te vinden. Men zorgde ervoor dat chemisch afval werd verbrand. Als de wind verkeerd stond, dreven zwarte roetwolken met dioxine, zware metalen en kankerverwekkend benzopyreen over Diemen en Muiden. Gelukkig kwam er in 1968 een einde aan die praktijken. De firma Goede raakte zijn vergunning kwijt, maar illegaal storten ging helaas nog jaren door.
 
Naar verluid werden in latere jaren sleuven langs de gifgrond uitgegraven. Ze werden volgestort met zandbentoniet - een mengsel van zand en klei - en van foliewanden voorzien. Zo ontstond werd een soort gigantische schoenendoos. Het gif zit opgesloten en middels beheersing van het grondwaterpeil kan het niet wegsijpelen. Dat wordt scherp in de gaten gehouden.
Op die aarde heeft zich snel een welige begroeiing van diverse soorten gewas gevormd, die al voortwoekerend het huidige nauwelijks gecultiveerde park markeert.
Marc Bleijerveld is er als ecoloog werkzaam. Ik kwam hem, en een collega, tegen terwijl hij driftig bezig was aantekeningen te maken en de collega rondkroop, turend naar de minuscule plantjes.
Het park is en blijft een sinistere aangelegenheid. Op die zwaar vervuilde ondergrond spelen nu peuters en slalommen sportievelingen op rollerskates tussen de peilbuizen die overal geplaatst zijn om het grondwaterpeil in de gaten te houden. Maar er staan ook forse borden voorzien van fraaie aquarellen over de diverse dieren die zich in het park ophouden.
 
Het is al een heel scala. De vos laat zich af en toe zien, belust op de konijnen, diverse soorten roofvogels, muizen waaronder de dwergmuis die tussen het riet leeft, ganzen, eenden, zwanen, de eeuwige reigers, aalscholvers en als klap op de vuurpijl zag en hoorde ik een keer tot mijn grote vreugde een van0603BS Uitzicht architect de in dit gebied nestelende zeearenden door het luchtruim zeilen
 
Maar er loopt soms vreemd, gevaarlijk volk rond. Mijn vrouw en ik wandelden met onze hond Rover op een zandvlakte die aan het park grensde en waar toen nog geen enkel spoor van de toekomstige bouw te zien was.
Het was een bijzonder troosteloze dag, die de anders toch altijd vrij frequent aanwezige sporters de moed in de sportschoenen had doen zinken. In die totale eenzaamheid doemden er uit de mist van kleine regendruppeltjes twee mannen op begeleid door vier honden van diverse rassen. Drie van deze viervoeters waren klein van stuk, de vierde was een grote en kennelijk slecht gehumeurde Duitse herder. Hij stoof met blikkerend gebit op onze Borderterrier af. Verbluft als we waren veronderstelden we dat het zo'n vaart niet zou lopen, maar het leek erop dat het een gevecht op leven en dood werd,
Ik richtte me in lichte paniek tot de dichtstbijzijnde man. Naar zijn uiterlijk te oordelen was hij om en nabij de veertig jaar oud en net als de ander had hij een verweerd en grof uiterlijk.
'U heeft dat beest toch wel onder controle?' vroeg ik hoopvol.
Hij reageerde totaal anders dan ik had verwacht. Hij mompelde de een of andere verwensing en tastte in zijn zak. Tot mijn verbijstering haalde hij een glimmende metalen ploertendoder tevoorschijn. Het zwiepende stuk metaal met een bolronde kop sloeg niet mijn kant uit maar naar mijn hond.
Intussen had mijn hevig geschrokken vrouw met het andere sujet te maken gekregen. Deze kerel presteerde het een gelijksoortige ploertendoder voor haar neus te houden. Ze wist eerst niet eens wat het ding was dat zowat in haar gezicht werd geduwd
Uiterst verbaasd en lichtelijk verontwaardigd zei ze zoiets als: 'Oh jee, wat is dit, wat doet u nou?'
Inmiddels besefte ik dat we op deze verlaten plek groot risico begonnen te lopen. We slaagden erin mijn hond, die zich uit de muil van de herder had weten los te rukken, weer aan de lijn te doen. Daarna probeerden we zo kalm mogelijk maar uiterst alert de plaats des onheil te verlaten. De mannen keken ons met dreigende blik na, alsof wij de oorzaak van alles waren geweest. Gelukkig lieten ze het er verder bij. Ze riepen de honden tot de orde. Ik zag nog hoe ze zich met honden en al in een Canta-autootje persten. Moet je nu ook al gaan schrikken van mensen die uit een invalidenautootje stappen?
 
**********************************
Abonneer u op de Nieuwsbrief.


© 2008 Steye Raviez meer Steye Raviez - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Vreemde zaken in Diemerpark Steye Raviez
0603BS Diemerpark
Indertijd is nog geprobeerd om de aanplemping van IJburg te voorkomen via een correctief referendum. De tegenstanders verloren en onherroepelijk ontstond de nieuwe woonwijk op eilanden in het water. Op het land tussen de aangrenzende Diemerzeedijk en het Amsterdam-Rijnkanaal ligt nu het Diemerpark. Het is een voormalige illegale vuilstortplaats, die hoe gek het ook klinkt een aanwinst vormt voor het milieu
 
De Gemeente Amsterdam wist indertijd een rechtszaak te voorkomen door een schikking met het Rijk te treffen van 100.000 euro voor het jarenlang gedogen van illegaal storten van vuil. Ooit had aannemer Henk Griffioen er zijn bedrijf. Als nevenactiviteit wist hij wel raad met vuilnis, hij dekte het af met puin. Verderop zat de firma Goede. Bedrijven als Shell, Philips, de KLM, wisten dat bedrijf wel te vinden. Men zorgde ervoor dat chemisch afval werd verbrand. Als de wind verkeerd stond, dreven zwarte roetwolken met dioxine, zware metalen en kankerverwekkend benzopyreen over Diemen en Muiden. Gelukkig kwam er in 1968 een einde aan die praktijken. De firma Goede raakte zijn vergunning kwijt, maar illegaal storten ging helaas nog jaren door.
 
Naar verluid werden in latere jaren sleuven langs de gifgrond uitgegraven. Ze werden volgestort met zandbentoniet - een mengsel van zand en klei - en van foliewanden voorzien. Zo ontstond werd een soort gigantische schoenendoos. Het gif zit opgesloten en middels beheersing van het grondwaterpeil kan het niet wegsijpelen. Dat wordt scherp in de gaten gehouden.
Op die aarde heeft zich snel een welige begroeiing van diverse soorten gewas gevormd, die al voortwoekerend het huidige nauwelijks gecultiveerde park markeert.
Marc Bleijerveld is er als ecoloog werkzaam. Ik kwam hem, en een collega, tegen terwijl hij driftig bezig was aantekeningen te maken en de collega rondkroop, turend naar de minuscule plantjes.
Het park is en blijft een sinistere aangelegenheid. Op die zwaar vervuilde ondergrond spelen nu peuters en slalommen sportievelingen op rollerskates tussen de peilbuizen die overal geplaatst zijn om het grondwaterpeil in de gaten te houden. Maar er staan ook forse borden voorzien van fraaie aquarellen over de diverse dieren die zich in het park ophouden.
 
Het is al een heel scala. De vos laat zich af en toe zien, belust op de konijnen, diverse soorten roofvogels, muizen waaronder de dwergmuis die tussen het riet leeft, ganzen, eenden, zwanen, de eeuwige reigers, aalscholvers en als klap op de vuurpijl zag en hoorde ik een keer tot mijn grote vreugde een van0603BS Uitzicht architect de in dit gebied nestelende zeearenden door het luchtruim zeilen
 
Maar er loopt soms vreemd, gevaarlijk volk rond. Mijn vrouw en ik wandelden met onze hond Rover op een zandvlakte die aan het park grensde en waar toen nog geen enkel spoor van de toekomstige bouw te zien was.
Het was een bijzonder troosteloze dag, die de anders toch altijd vrij frequent aanwezige sporters de moed in de sportschoenen had doen zinken. In die totale eenzaamheid doemden er uit de mist van kleine regendruppeltjes twee mannen op begeleid door vier honden van diverse rassen. Drie van deze viervoeters waren klein van stuk, de vierde was een grote en kennelijk slecht gehumeurde Duitse herder. Hij stoof met blikkerend gebit op onze Borderterrier af. Verbluft als we waren veronderstelden we dat het zo'n vaart niet zou lopen, maar het leek erop dat het een gevecht op leven en dood werd,
Ik richtte me in lichte paniek tot de dichtstbijzijnde man. Naar zijn uiterlijk te oordelen was hij om en nabij de veertig jaar oud en net als de ander had hij een verweerd en grof uiterlijk.
'U heeft dat beest toch wel onder controle?' vroeg ik hoopvol.
Hij reageerde totaal anders dan ik had verwacht. Hij mompelde de een of andere verwensing en tastte in zijn zak. Tot mijn verbijstering haalde hij een glimmende metalen ploertendoder tevoorschijn. Het zwiepende stuk metaal met een bolronde kop sloeg niet mijn kant uit maar naar mijn hond.
Intussen had mijn hevig geschrokken vrouw met het andere sujet te maken gekregen. Deze kerel presteerde het een gelijksoortige ploertendoder voor haar neus te houden. Ze wist eerst niet eens wat het ding was dat zowat in haar gezicht werd geduwd
Uiterst verbaasd en lichtelijk verontwaardigd zei ze zoiets als: 'Oh jee, wat is dit, wat doet u nou?'
Inmiddels besefte ik dat we op deze verlaten plek groot risico begonnen te lopen. We slaagden erin mijn hond, die zich uit de muil van de herder had weten los te rukken, weer aan de lijn te doen. Daarna probeerden we zo kalm mogelijk maar uiterst alert de plaats des onheil te verlaten. De mannen keken ons met dreigende blik na, alsof wij de oorzaak van alles waren geweest. Gelukkig lieten ze het er verder bij. Ze riepen de honden tot de orde. Ik zag nog hoe ze zich met honden en al in een Canta-autootje persten. Moet je nu ook al gaan schrikken van mensen die uit een invalidenautootje stappen?
 
**********************************
Abonneer u op de Nieuwsbrief.
© 2008 Steye Raviez
powered by CJ2