archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 20
Jaargang 5
25 september 2008
Bezigheden > Koken delen printen terug
Voor de luie lekkerbek Maeve van der Steen

Foto Maeve
Ik vind koken leuk en zie er bijna nooit tegenop om flink wat tijd en aandacht te besteden aan de dagelijkse maaltijd. Wil best uren in de keuken staan om een lekkere stoofschotel en twee frivole voorgerechtjes te bereiden als er eters komen. Heb ook geen moeite met op het laatst, vlak voor het aan tafel gaan, nog even drie dingen tegelijk te doen – voor een perfecte schotel is dat soms nodig.

Maar ik heb geen zin in gefrutsel en gefröbel. Tomaatjes of champignons of eitjes vullen...ze zijn zo klein! Een paprika, à la, die vraagt erom om gevuld te worden, die is van zichzelf een holte. Maar een courgette of aubergine eerst uithollen om daarna weer te vullen? Vooruit, eens per jaar. Ravioli, ik haal ze wel bij de Italiaanse traiteur.
Eigenlijk haak ik al af als ik in een recept lees dat je de saus ‘aan het eind van de bereiding moet zeven door een fijne zeef’. Of erger nog, twee keer zeven. Laat dat maar over aan middelbare mannen die een kookcursus volgen met veel kreeft en ganzenlever en dure wijn, denk ik dan.
Zelfgemaakte bouillon, ja die moet je wel zeven, en dat doe ik ook met liefde af en toe, op mijn gemak op een zaterdagmiddag.

Laatst in een hongerige bui bij de Turk een pak Böregi gekocht (de Turk zelf had waarschijnlijk ook honger, zo tegen zessen tijdens Ramadan, want hij was nogal mat), wat bij thuiskomst filodeeg bleek te zijn. Je kon er grappige rolletjes mee maken met allerhande vulling, maar ik was te ongeduldig. Een andere keer maar, het zag er toch wel ingewikkeld uit.
Experimenteren dan maar, hoppa, uit de losse pols gewoon een paar van die blaadjes deeg boven op de gehaktprut in de oven met de voorgeschreven temperatuur van 220º schuiven, en er 25 minuten later weer uithalen.
Dat filodeeg is wel knapperig en dat is prettig, maar heeft weinig body en mengt als het ware niet met de rest. Mijn luiheid was een beetje afgestraft. Morgen toch die Börek met spinazie en geitenkaas maar eens proberen te knutselen.

En volgende week het gehaktprutje een romig goudgeel dakje van aardappelpuree geven, dan krijg je een pie zonder dat er deeg aan te pas komt.

Shephard’s Pie

Per persoon:

150 gram lamsgehakt of rundergehakt
Een paar grote kruimige aardappels
Een ui, gesnipperd
Scheutje melk, klontje boter
Peper uit de molen en zout
Kruiden naar smaak maar zeker een blaadje laurier
Snuifje bloem
Eetlepel geraspte kaas (of minder)
Als het er toevallig is: restje doperwtjes, bonen of wortel. Of zoiets

Bak het gehakt rul, laat het meeste vet er uitbraden, schep een paar eetlepels vet weg.
Voeg de ui erbij, laat een beetje meebakken, roer dan kruiden en peper en zout erdoor. Bescheiden wat bloem erover stuiven, roeren, scheut water toevoegen, weer roeren. De eventuele restjes groente erbij. Het moet een tamelijk vochtige massa zijn.
Aardappelpuree maken van de aardappels, boter en melk en zo weinig kaas dat je het nauwelijks proeft.
Het gehakt met de restjes groente mengen en in een ingevette vuurvaste schaal doen.
Aardappelpuree er luchtig bovenop leggen, daarover wat paneermeel strooien –ik gebruik geraspt oud stokbrood– wat klontjes boter erop en in een oven van 220º C schuiven.
Na twintig minuten is de bovenkant goudgeel en de inhoud ‘piping hot’. Augurkjes erbij en voor de liefhebbers ook nog sla of gekookte spruitjes.

Het klinkt een beetje gewoontjes en jaren vijftig, dit recept, maar het is zeer troostrijk voor de herfst en naderende winter.
Een lekkere Rhônewijn erbij en smullen maar.
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?


© 2008 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Voor de luie lekkerbek Maeve van der Steen
Foto Maeve
Ik vind koken leuk en zie er bijna nooit tegenop om flink wat tijd en aandacht te besteden aan de dagelijkse maaltijd. Wil best uren in de keuken staan om een lekkere stoofschotel en twee frivole voorgerechtjes te bereiden als er eters komen. Heb ook geen moeite met op het laatst, vlak voor het aan tafel gaan, nog even drie dingen tegelijk te doen – voor een perfecte schotel is dat soms nodig.

Maar ik heb geen zin in gefrutsel en gefröbel. Tomaatjes of champignons of eitjes vullen...ze zijn zo klein! Een paprika, à la, die vraagt erom om gevuld te worden, die is van zichzelf een holte. Maar een courgette of aubergine eerst uithollen om daarna weer te vullen? Vooruit, eens per jaar. Ravioli, ik haal ze wel bij de Italiaanse traiteur.
Eigenlijk haak ik al af als ik in een recept lees dat je de saus ‘aan het eind van de bereiding moet zeven door een fijne zeef’. Of erger nog, twee keer zeven. Laat dat maar over aan middelbare mannen die een kookcursus volgen met veel kreeft en ganzenlever en dure wijn, denk ik dan.
Zelfgemaakte bouillon, ja die moet je wel zeven, en dat doe ik ook met liefde af en toe, op mijn gemak op een zaterdagmiddag.

Laatst in een hongerige bui bij de Turk een pak Böregi gekocht (de Turk zelf had waarschijnlijk ook honger, zo tegen zessen tijdens Ramadan, want hij was nogal mat), wat bij thuiskomst filodeeg bleek te zijn. Je kon er grappige rolletjes mee maken met allerhande vulling, maar ik was te ongeduldig. Een andere keer maar, het zag er toch wel ingewikkeld uit.
Experimenteren dan maar, hoppa, uit de losse pols gewoon een paar van die blaadjes deeg boven op de gehaktprut in de oven met de voorgeschreven temperatuur van 220º schuiven, en er 25 minuten later weer uithalen.
Dat filodeeg is wel knapperig en dat is prettig, maar heeft weinig body en mengt als het ware niet met de rest. Mijn luiheid was een beetje afgestraft. Morgen toch die Börek met spinazie en geitenkaas maar eens proberen te knutselen.

En volgende week het gehaktprutje een romig goudgeel dakje van aardappelpuree geven, dan krijg je een pie zonder dat er deeg aan te pas komt.

Shephard’s Pie

Per persoon:

150 gram lamsgehakt of rundergehakt
Een paar grote kruimige aardappels
Een ui, gesnipperd
Scheutje melk, klontje boter
Peper uit de molen en zout
Kruiden naar smaak maar zeker een blaadje laurier
Snuifje bloem
Eetlepel geraspte kaas (of minder)
Als het er toevallig is: restje doperwtjes, bonen of wortel. Of zoiets

Bak het gehakt rul, laat het meeste vet er uitbraden, schep een paar eetlepels vet weg.
Voeg de ui erbij, laat een beetje meebakken, roer dan kruiden en peper en zout erdoor. Bescheiden wat bloem erover stuiven, roeren, scheut water toevoegen, weer roeren. De eventuele restjes groente erbij. Het moet een tamelijk vochtige massa zijn.
Aardappelpuree maken van de aardappels, boter en melk en zo weinig kaas dat je het nauwelijks proeft.
Het gehakt met de restjes groente mengen en in een ingevette vuurvaste schaal doen.
Aardappelpuree er luchtig bovenop leggen, daarover wat paneermeel strooien –ik gebruik geraspt oud stokbrood– wat klontjes boter erop en in een oven van 220º C schuiven.
Na twintig minuten is de bovenkant goudgeel en de inhoud ‘piping hot’. Augurkjes erbij en voor de liefhebbers ook nog sla of gekookte spruitjes.

Het klinkt een beetje gewoontjes en jaren vijftig, dit recept, maar het is zeer troostrijk voor de herfst en naderende winter.
Een lekkere Rhônewijn erbij en smullen maar.
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?
© 2008 Maeve van der Steen
powered by CJ2