archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 14
Jaargang 5
15 mei 2008
Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
Hoe heet die Vietnamees ook al weer? Willem Minderhout

0402BS Vebazing Alg
Toen ik op weg naar mijn werk langs de winkel van Christine Le Duc fietste en naar een in fraaie feestverpakking uitgedoste etalagepop keek, schoten de tranen van ontroering me in de ogen. ‘Wat is de menselijke geest toch een wonderbaarlijk instrument,’ schoot het door me heen.

De avond tevoren had ik namelijk, bij de borrel na het basketballen, met mijn sportvrienden de dood van Voskuil besproken. Van Voskuil kom je al snel op de zin en onzin van promoveren en voordat je het weet heb je het over lintjesregens en Nobelprijzen. De Nobelprijs voor de Vrede leek één van de aanwezigen het makkelijkst om in de wacht te slepen. Je moest er eigenlijk alleen maar voor zorgen dat je eerst een heleboel ellende veroorzaakte om daarna plechtig te verklaren dat je van je fouten geleerd hebt. Sadat en Begin, De Klerk, Arafat, Peres en Rabin werden als voorbeelden van deze boude stelling opgevoerd. En natuurlijk Kissinger en die Vietnamees. Hoe heette die ook al weer? We kwamen er niet uit en gingen weer snel over op een ander onderwerp.

Dankzij Christine schoot het me echter weer te binnen. Le Duc Tho!

Maar ondertussen is Maarten Koning toch maar plotseling echt doodgegaan. Ik kan deel zeven van Het Bureau eindelijk uitlezen. Nu durf ik het wel.
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?


© 2008 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "De verbazing" -
Beschouwingen > De verbazing
Hoe heet die Vietnamees ook al weer? Willem Minderhout
0402BS Vebazing Alg
Toen ik op weg naar mijn werk langs de winkel van Christine Le Duc fietste en naar een in fraaie feestverpakking uitgedoste etalagepop keek, schoten de tranen van ontroering me in de ogen. ‘Wat is de menselijke geest toch een wonderbaarlijk instrument,’ schoot het door me heen.

De avond tevoren had ik namelijk, bij de borrel na het basketballen, met mijn sportvrienden de dood van Voskuil besproken. Van Voskuil kom je al snel op de zin en onzin van promoveren en voordat je het weet heb je het over lintjesregens en Nobelprijzen. De Nobelprijs voor de Vrede leek één van de aanwezigen het makkelijkst om in de wacht te slepen. Je moest er eigenlijk alleen maar voor zorgen dat je eerst een heleboel ellende veroorzaakte om daarna plechtig te verklaren dat je van je fouten geleerd hebt. Sadat en Begin, De Klerk, Arafat, Peres en Rabin werden als voorbeelden van deze boude stelling opgevoerd. En natuurlijk Kissinger en die Vietnamees. Hoe heette die ook al weer? We kwamen er niet uit en gingen weer snel over op een ander onderwerp.

Dankzij Christine schoot het me echter weer te binnen. Le Duc Tho!

Maar ondertussen is Maarten Koning toch maar plotseling echt doodgegaan. Ik kan deel zeven van Het Bureau eindelijk uitlezen. Nu durf ik het wel.
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?
© 2008 Willem Minderhout
powered by CJ2