archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 9
Jaargang 5
28 februari 2008
Bezigheden > Zwemmen delen printen terug
Zwemmersongemak Katharina Kouwenhoven

Zwemmen is een bijzonder gezonde bezigheid - ik heb er al eerder over geschreven - maar zwemmen in een zwembad is niet zonder problemen.
Het zwemwater wordt om hygiënische redenen opgefrist met chloor, dat echter hinderlijk in je ogen prikt en waarvan je haar gaat uitvallen. Mijn haar tenminste, dat wil zeggen ik denk dat mijn haar ervan uitvalt. Bewijzen kan ik natuurlijk niks.
Het zwemwater is in het grote-mensen-bad koud. Alleen voor baby’s en peuters én hoogbejaarden wordt het op een dragelijke temperatuur gebracht. In dat koude water afdalen is geen pretje. Je moet iedere keer de neiging onderdrukken om zonder ook maar één slag uitgevoerd te hebben naar de warme douche te rennen.
Klappertanden is daarom een normaal verschijnsel in het zwembad, ook bij zwemmers met een kunstgebit.

In het zwembad loop je geheid een keer zwemmerseczeem op, een hardnekkige voetschimmel die zich niet met een potje Nivea laat verhelpen, maar waarvoor je naar de arts moet voor een recept en de raad badslippers aan te schaffen, elke dag schone sokken aan te doen en je handdoek maar eenmaal te gebruiken. Dat laatste bleek overigens onzin en droeg alleen maar bij aan de milieuvervuiling door het vele wassen dat er het gevolg van was.
Op het toilet in een zwembad is het niet ongewoon zo nu en dan oog in oog te staan met een kakkerlak. Gelukkig wel zo'n kleine Hollandse en geen subtropisch exemplaar. Als me dat zou overkomen, gaf ik het zwemmen eraan.
In het zwembad is altijd sprake van een pestherrie, door de galm die er heerst en de neiging van mensen en vooral kinderen om niet op normale toon te spreken, maar te schreeuwen. Dit lawaai wordt nog verstrekt door de radio die altijd aanstaat op volle sterkte en geluiden uitbraakt in het hitgenre. Alleen met je kop onder water blijft je dit bespaart, maar een normaal mens houdt dat niet al te lang vol.

In het zwembad moet je je verkleden in badhokjes met aan twee kanten een deur, die zich meestal niet goed laat afsluiten. Dat afsluiten dient te gebeuren door een deel van een plank, tevens zitbankje, naar beneden te klappen - het op- en neerklappen daarvan is een bekend irritant geluid in zwembaden - maar die bankjes zijn gemaakt door onbekwame werklui, die niet goed kunnen meten. Wie kwaad wil kan zo bij je binnenlopen als je net in je blootje staat.
Die hokjes zijn zo minimaal van afmeting, dat je je kont er niet kunt keren. Je stoot je daarom voortdurend aan de uitstekende delen of slaat met je hoofd tegen de spiegel, als die er tenminste niet is uitgesloopt door baldadige VMBO-ers.
Je kleren drapeer je op een kleerhanger, die dient te worden opgeborgen in een metalen locker. Om die af te kunnen sluiten moet je beschikken over een muntstuk van 20 eurocent, dat je in een gleufje deponeert, waarna je een sleuteltje om kan draaien en uitnemen en met het daaraan hangende bandje om je pols, enkel of schouderbandje van je badpak kan bevestigen. De meeste lockers zijn echter onbruikbaar, omdat er geen haak meer inzit waaraan je je kleerhanger op kunt hangen of omdat het sleutelbandje zodanig is uitgerafeld dat je het niet meer aan iets kunt bevestigen. Het enige dat erop zit is het sleuteltje in te slikken.

De vloeren van de badhokjes zijn altijd nat en aan het einde van de dag bovendien bedekt met een laagje0214 Schuifdeur modder. Ook daarvoor zijn die badslippers handig. Bij het aankleden heeft zo'n natte vloer vervelende gevolgen. Hoe goed je je ook afdroogt, de huid blijft nog lang een beetje klam. Het is zodoende onmogelijk een panty aan te trekken of ander extreem strak kledingstuk en dat valt dan ook sterk af te raden. Dus een broek aan naar het zwembad. Maar een broek aantrekken is ook niet zo gemakkelijk. Die broek wordt nat als je je natte voet - de voeten worden pas afgedroogd als tenslotte sokken en schoenen aan de beurt zijn - wurmt in de ene pijp, terwijl de andere pijp nat en vaak ook vies wordt omdat hij over de natte vloer dweilt. Dat ontlokt menigeen nog wel eens een onbetamelijk woord. Het oprollen van de pijp alvorens de voet erin te steken helpt niet echt. Ook het dragen van een korte broek biedt geen uitkomst of het moet echt een indecent kort broekje zijn, maar dat kan natuurlijk niet iedereen dragen en bovendien zijn korte broeken erg seizoengebonden. Blote benen en een rokje bieden soelaas, ook echter een dracht die niet het gehele jaar door comfortabel is.

Dat je broek nat wordt bij het aantrekken is erg vervelend, maar er kunnen groter rampen gebeuren, omdat je met je been in een pijp moet balanceren op één been en zo makkelijk je evenwicht kunt verliezen of uitglijden op de natte vloer. Het eerste geeft botsingen en blauwe plekken of een gat in je hoofd als je het stoot tegen een van de haken, het tweede kan zeer pijnlijk zijn als je ongetraind in een spagaat terecht komt en een paar spiertjes scheurt. Sommige mensen kunnen helemaal niet op één been staan, nog niet of niet meer. Voor hen zit er niets anders op dan de broek aan te trekken zittend op die plank. Ook dan worden de pijpen nat en vies, maar ongelukken worden voorkomen. Dat is mijn eer te na en ik ga daar niet toe over zolang de thuiszorg nog niet langs komt om mijn steunkousen aan te trekken.

Waarom zijn die zwembaden zo ongemakkelijk en gebruikersonvriendelijk? Zwembaden zijn een gemeenteaangelegenheid. Ze worden zwaar gesubsidieerd en daarom is zwemmen nog steeds spotgoedkoop. Voor drie-en-een-halve euro kun je een paar uur in het water ploeteren. Vergelijk dat maar eens met de prijs van een uurtje naar een fitnesscentrum. De Gemeente wordt ook geacht die baden te onderhouden en daar wordt evident minder geld aan gespendeerd.
Daarom zijn de meeste zwembaden in de grote stad eigenlijk niet veranderd sinds de jaren vijftig. Ze zijn in die tijd gebouwd en daarna is er niets meer aan gedaan, maar zelfs als ze van recenter datum zijn, zijn het jaren-vijftig baden. Op een koopje gemaakt. Daar zijn uitzonderingen op, maar in die baden kun je weer niet zwemmen, omdat de bassins rond zijn, gedomineerd worden door glijbanen, onveilig gemaakt worden door een kunstmatige golfslag of door een soort bubbels die als zweepslagen op je lijf neerdalen.

De zwemmer moet de ongemakken van het 'ouderwetse' zwembad dus maar op de koop toenemen of een zwembad opzoeken in een buitenwijk, waar soms meer comfort geboden wordt, zoals in Amsterdam in het prachtige vijftig-meter bad in Slotermeer, bijvoorbeeld. Helaas heb ik in Slotermeer niets te zoeken.
 
*******************************
Over advieswerk wordt gepubliceerd op:


© 2008 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Zwemmen" -
Bezigheden > Zwemmen
Zwemmersongemak Katharina Kouwenhoven
Zwemmen is een bijzonder gezonde bezigheid - ik heb er al eerder over geschreven - maar zwemmen in een zwembad is niet zonder problemen.
Het zwemwater wordt om hygiënische redenen opgefrist met chloor, dat echter hinderlijk in je ogen prikt en waarvan je haar gaat uitvallen. Mijn haar tenminste, dat wil zeggen ik denk dat mijn haar ervan uitvalt. Bewijzen kan ik natuurlijk niks.
Het zwemwater is in het grote-mensen-bad koud. Alleen voor baby’s en peuters én hoogbejaarden wordt het op een dragelijke temperatuur gebracht. In dat koude water afdalen is geen pretje. Je moet iedere keer de neiging onderdrukken om zonder ook maar één slag uitgevoerd te hebben naar de warme douche te rennen.
Klappertanden is daarom een normaal verschijnsel in het zwembad, ook bij zwemmers met een kunstgebit.

In het zwembad loop je geheid een keer zwemmerseczeem op, een hardnekkige voetschimmel die zich niet met een potje Nivea laat verhelpen, maar waarvoor je naar de arts moet voor een recept en de raad badslippers aan te schaffen, elke dag schone sokken aan te doen en je handdoek maar eenmaal te gebruiken. Dat laatste bleek overigens onzin en droeg alleen maar bij aan de milieuvervuiling door het vele wassen dat er het gevolg van was.
Op het toilet in een zwembad is het niet ongewoon zo nu en dan oog in oog te staan met een kakkerlak. Gelukkig wel zo'n kleine Hollandse en geen subtropisch exemplaar. Als me dat zou overkomen, gaf ik het zwemmen eraan.
In het zwembad is altijd sprake van een pestherrie, door de galm die er heerst en de neiging van mensen en vooral kinderen om niet op normale toon te spreken, maar te schreeuwen. Dit lawaai wordt nog verstrekt door de radio die altijd aanstaat op volle sterkte en geluiden uitbraakt in het hitgenre. Alleen met je kop onder water blijft je dit bespaart, maar een normaal mens houdt dat niet al te lang vol.

In het zwembad moet je je verkleden in badhokjes met aan twee kanten een deur, die zich meestal niet goed laat afsluiten. Dat afsluiten dient te gebeuren door een deel van een plank, tevens zitbankje, naar beneden te klappen - het op- en neerklappen daarvan is een bekend irritant geluid in zwembaden - maar die bankjes zijn gemaakt door onbekwame werklui, die niet goed kunnen meten. Wie kwaad wil kan zo bij je binnenlopen als je net in je blootje staat.
Die hokjes zijn zo minimaal van afmeting, dat je je kont er niet kunt keren. Je stoot je daarom voortdurend aan de uitstekende delen of slaat met je hoofd tegen de spiegel, als die er tenminste niet is uitgesloopt door baldadige VMBO-ers.
Je kleren drapeer je op een kleerhanger, die dient te worden opgeborgen in een metalen locker. Om die af te kunnen sluiten moet je beschikken over een muntstuk van 20 eurocent, dat je in een gleufje deponeert, waarna je een sleuteltje om kan draaien en uitnemen en met het daaraan hangende bandje om je pols, enkel of schouderbandje van je badpak kan bevestigen. De meeste lockers zijn echter onbruikbaar, omdat er geen haak meer inzit waaraan je je kleerhanger op kunt hangen of omdat het sleutelbandje zodanig is uitgerafeld dat je het niet meer aan iets kunt bevestigen. Het enige dat erop zit is het sleuteltje in te slikken.

De vloeren van de badhokjes zijn altijd nat en aan het einde van de dag bovendien bedekt met een laagje0214 Schuifdeur modder. Ook daarvoor zijn die badslippers handig. Bij het aankleden heeft zo'n natte vloer vervelende gevolgen. Hoe goed je je ook afdroogt, de huid blijft nog lang een beetje klam. Het is zodoende onmogelijk een panty aan te trekken of ander extreem strak kledingstuk en dat valt dan ook sterk af te raden. Dus een broek aan naar het zwembad. Maar een broek aantrekken is ook niet zo gemakkelijk. Die broek wordt nat als je je natte voet - de voeten worden pas afgedroogd als tenslotte sokken en schoenen aan de beurt zijn - wurmt in de ene pijp, terwijl de andere pijp nat en vaak ook vies wordt omdat hij over de natte vloer dweilt. Dat ontlokt menigeen nog wel eens een onbetamelijk woord. Het oprollen van de pijp alvorens de voet erin te steken helpt niet echt. Ook het dragen van een korte broek biedt geen uitkomst of het moet echt een indecent kort broekje zijn, maar dat kan natuurlijk niet iedereen dragen en bovendien zijn korte broeken erg seizoengebonden. Blote benen en een rokje bieden soelaas, ook echter een dracht die niet het gehele jaar door comfortabel is.

Dat je broek nat wordt bij het aantrekken is erg vervelend, maar er kunnen groter rampen gebeuren, omdat je met je been in een pijp moet balanceren op één been en zo makkelijk je evenwicht kunt verliezen of uitglijden op de natte vloer. Het eerste geeft botsingen en blauwe plekken of een gat in je hoofd als je het stoot tegen een van de haken, het tweede kan zeer pijnlijk zijn als je ongetraind in een spagaat terecht komt en een paar spiertjes scheurt. Sommige mensen kunnen helemaal niet op één been staan, nog niet of niet meer. Voor hen zit er niets anders op dan de broek aan te trekken zittend op die plank. Ook dan worden de pijpen nat en vies, maar ongelukken worden voorkomen. Dat is mijn eer te na en ik ga daar niet toe over zolang de thuiszorg nog niet langs komt om mijn steunkousen aan te trekken.

Waarom zijn die zwembaden zo ongemakkelijk en gebruikersonvriendelijk? Zwembaden zijn een gemeenteaangelegenheid. Ze worden zwaar gesubsidieerd en daarom is zwemmen nog steeds spotgoedkoop. Voor drie-en-een-halve euro kun je een paar uur in het water ploeteren. Vergelijk dat maar eens met de prijs van een uurtje naar een fitnesscentrum. De Gemeente wordt ook geacht die baden te onderhouden en daar wordt evident minder geld aan gespendeerd.
Daarom zijn de meeste zwembaden in de grote stad eigenlijk niet veranderd sinds de jaren vijftig. Ze zijn in die tijd gebouwd en daarna is er niets meer aan gedaan, maar zelfs als ze van recenter datum zijn, zijn het jaren-vijftig baden. Op een koopje gemaakt. Daar zijn uitzonderingen op, maar in die baden kun je weer niet zwemmen, omdat de bassins rond zijn, gedomineerd worden door glijbanen, onveilig gemaakt worden door een kunstmatige golfslag of door een soort bubbels die als zweepslagen op je lijf neerdalen.

De zwemmer moet de ongemakken van het 'ouderwetse' zwembad dus maar op de koop toenemen of een zwembad opzoeken in een buitenwijk, waar soms meer comfort geboden wordt, zoals in Amsterdam in het prachtige vijftig-meter bad in Slotermeer, bijvoorbeeld. Helaas heb ik in Slotermeer niets te zoeken.
 
*******************************
Over advieswerk wordt gepubliceerd op:
© 2008 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2